Lea Antonoplis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lea Antonoplis
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Bijnaam Greek Freak[1]
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats West Covina, CA, VS
Geboortedatum 20 januari 1959
Woonplaats Orange County, CA, VS[2]
Lengte 1,65 m
Profdebuut 1979[2]
Met pensioen 1991
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 298.312 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 78–96
Titels 0
Hoogste positie 50e (31 december 1981)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1988)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (1983, 1984)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (1977)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1976)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 99–110
Titels 3
Hoogste positie 43e (24 december 1984)
WTA Finals groepsfase (1984)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (1982, 1984, 1989)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1983, 1987)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1978, 1979, 1983)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1977)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 1–7
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (1987)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1979, 1987)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (1979)
Laatst bijgewerkt op: 26 april 2020
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Lea Antonoplis[3] (West Covina, 20 januari 1959[4]) is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Antonoplis speelt rechts­handig. Zij was actief in het proftennis van 1974 tot en met 1991.

Antonoplis is getrouwd met Ken Inouye;[5] zij hebben een dochter.[6]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Antonoplis debuteerde in 1974 op het US Open bij de volwassenen – zij was toen vijftien jaar oud.

In 1976 speelde Antonoplis voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Sarasota. Later dat jaar bereikte zij de derde ronde op Wimbledon, waar Martina Navrátilová te sterk voor haar was. Zij stond in augustus voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van South Orange – zij verloor van de Zuid-Afrikaanse Marise Kruger.[7]

In 1977 bereikte Antonoplis twee grandslamfinales bij de junioren – op Wimbledon won zij van landgenote Mareen Louie en werd zij kampioen; op het US Open verloor zij de eindstrijd van de Argentijnse Claudia Casabianca.

In 1982 bereikte Antonoplis nogmaale een WTA-finale, op het toernooi van Californië (Bakersfield) – nu moest zij de zege laten aan de Italiaanse Sabina Simmonds.[8]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op Wimbledon 1977. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 50e plaats, die zij bereikte in december 1981.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Antonoplis behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. In 1976 speelde zij voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Sarasota, samen met landgenote Janice Metcalf.[9] Zij had haar grandslam-debuut in 1976 op het US Open, samen met landgenote Sally Greer.

Antonoplis stond in 1978 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van San Diego,[10] samen met landgenote Valerie Ziegenfuss – zij verloren van het Amerikaanse koppel Bunny Bruning en Rayni Fox. In 1979 veroverde Antonoplis haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Toronto, samen met de Australische Dianne Evers, door het koppel Chris O'Neil en Mimmi Wikstedt te verslaan.

In 1984 mocht zij, samen met landgenote Barbara Jordan, deelnemen aan de Virginia Slims Champion­ships, het toenmalige eindeseizoen-kampioenschap dat in het begin van het jaar werd gehouden. In totaal won zij vier WTA-titels, de laatste in 1986 in Taipei, samen met landgenote Barbara Gerken.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 43e plaats, die zij bereikte in december 1984.[11]

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1975 [12] 82
1976 [13] 54
1977 [14] 67
1978 [15] 51
1979 [16] 123
1980 [17] 73
1981 [18] 50
1982 [19] 73
1983 78
1984 71 [20] 43
1985 84 [21] 66
1986 176 61
1987 163 81
1988 151 65
1989 210 128
1990 608 272

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1976-08-30 Vlag van Verenigde Staten WTA South Orange gravel Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Marise Kruger 3-6, 2-6
2. 1982-02-14 Vlag van Verenigde Staten WTA Bakersfield hardcourt Vlag van Italië Sabina Simmonds 2-6, 1-6

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1979-08-19 Vlag van Canada WTA Toronto hardcourt Vlag van Australië Dianne Evers Vlag van Australië Chris O'Neil
Vlag van Zweden Mimmi Wikstedt
2-6, 6-1, 6-3
2. 1983-02-13 Vlag van Verenigde Staten WTA Indianapolis tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Barbara Jordan Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Rosalyn Fairbank
Vlag van Verenigde Staten Candy Reynolds
5-7, 6-4, 7-5
3. 1983-02-20 Vlag van Verenigde Staten WTA Hershey tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Barbara Jordan Vlag van Verenigde Staten Sherry Acker
Vlag van Verenigde Staten Ann Henricksson
6-3, 6-4
4. 1986-10-12 Vlag van Taiwan WTA Taipei tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Barbara Gerken Vlag van Verenigde Staten Gigi Fernández
Vlag van Australië Susan Leo
6-1, 6-2
verloren finales
1. 1978-01-08 Vlag van Verenigde Staten WTA San Diego hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Valerie Ziegenfuss Vlag van Verenigde Staten Bunny Bruning
Vlag van Verenigde Staten Rayni Fox
6-3, 6-7, 2-6
2. 1980-02-17 Vlag van Canada WTA Toronto hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Kimberly Jones Vlag van Canada Marjorie Blackwood
Vlag van Australië Pam Whytcross
6-3, 6-7, 3-6
3. 1983-11-13 Vlag van Verenigde Staten Tournament of Champions tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Barbara Jordan Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Rosalyn Fairbank
Vlag van Verenigde Staten Candy Reynolds
7-5, 5-7, 3-6
4. 1984-08-05 Vlag van Verenigde Staten WTA Newport (VS) gras Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Beverly Mould Vlag van Verenigde Staten Alycia Moulton
Vlag van Verenigde Staten Paula Smith
5-7, 6-7
5. 1985-03-03 Vlag van Verenigde Staten WTA Hershey tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Wendy White Vlag van Verenigde Staten Mary-Lou Piatek
Vlag van Verenigde Staten Robin White
4-6, 6-7
6. 1985-12-15 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland gras Vlag van Argentinië Adriana Villagrán Vlag van Verenigd Koninkrijk Anne Hobbs
Vlag van Verenigde Staten Candy Reynolds
1-6, 3-6
7. 1987-08-02 Vlag van Verenigde Staten WTA Aptos hardcourt Vlag van Verenigde Staten Barbara Gerken Vlag van Verenigde Staten Kathy Jordan
Vlag van Verenigde Staten Robin White
1-6, 0-6
8. 1987-11-08 Vlag van Verenigde Staten WTA Little Rock hardcourt Vlag van Verenigde Staten Barbara Gerken Vlag van Verenigde Staten Mary-Lou Daniels
Vlag van Verenigde Staten Robin White
2-6, 4-6
9. 1988-04-17 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Verenigde Staten Barbara Gerken Vlag van Verenigde Staten Gigi Fernández
Vlag van Verenigde Staten Robin White
1-6, 4-6
10. 1988-07-24 Vlag van Verenigde Staten WTA Schenectady hardcourt Vlag van Verenigde Staten Cammy MacGregor Vlag van Verenigde Staten Ann Henricksson
Vlag van Nieuw-Zeeland Julie Richardson
3-6, 6-3, 5-7

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1974 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R 1R 2R 1R g.t. 1R 3R 2R 5-8
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 0-2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 4R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 5-11
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 3R 1R 2R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 3-11

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R 2R 1R g.t. 1R 1R 2R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R 2R 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 3R 3R 2R 1R 3R 2R 1R 1R 1R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 3R 2R 1R 2R 1R 2R 2R 2R 1R 2R 1R 2R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1976 1979 1981 1987 1989  w-v 
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. 0-0
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 0-1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 2R 1R 1-5
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 0-1

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]