Logistische functie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Logistische functie, specifiek de Sigmoidfunctie.

De logistische functie, zo genoemd door de Belgische wiskundige Pierre-François Verhulst, beschrijft het verloop van de omvang van een populatie als functie van de tijd , als de verandering van de populatie-omvang zowel evenredig is:

  • met de huidige omvang van de populatie
  • als met de nog voorhanden "groeiruimte" ,

waarin de maximale omvang is die de populatie kan bereiken.

Deze eisen leiden tot de differentiaalvergelijking:

De oplossing daarvan is:

die door scheiding van variabelen gevonden kan worden.

De grafiek van deze functie heeft een S-vorm (sigmoïde). Deze vorm laat zich als volgt interpreteren: In het begin ( klein) stijgt de populatie-omvang langzaam, omdat het aantal individuen nog laag is. Aan het eind ( groot), stijgt de populatie-omvang ook nog maar langzaam en nadert asymptotisch het maximum , omdat dan de begrenzing van de omvang de remmende factor is. In het begin heeft exponentiële groei de overhand, op het einde exponentiële krimp. Halverwege is er constante groei: als de populatiegrootte de helft van het maximum bereikt heeft, is de stijging het grootst.

Oplossing[bewerken | brontekst bewerken]

De differentiaalvergelijking

gaat door scheiding van variabelen over in:

Door integratie en breuksplitsing volgt:

zodat:

Daaruit volgt:

De integratieconstante kan uitgedrukt worden in de populatie-omvang op het tijdstip 0:

Toepassing[bewerken | brontekst bewerken]

Logistische groei kan als model gebruikt worden voor bacteriekolonies en muizenpopulaties waarvan de populatie-omvang begrensd wordt door de beperkte aanwezigheid van voedsel.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]