Melissa Ferrick

Melissa Ferrick
Algemene informatie
Geboren	21 september 1970
Geboorteplaats	Ipswich
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1991-heden
Genre(s)	folkrock
Beroep	singer-songwriter, muzikant
Instrument(en)	gitaar, basgitaar, percussie, bugel
Label(s)	Atlantic Records, What Are Records?, Right On Records, MPress Records
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Melissa Ferrick (21 september 1970) is een Amerikaanse folkrock-singer-songwriter en -muzikant (gitaar, basgitaar, bugel, percussie) en professor aan de Northeastern University.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Ferrick groeide op in Ipswich (Massachusetts). Haar vader John was een geliefde leraar op een openbare school, die daarnaast een aantal freejazzbands leidde. Als kind begeleidde Ferrick haar vader vaak naar clubs op de North Shore van Boston om de bands te zien spelen. Ze nam op 5-jarige leeftijd klassieke vioolles en wisselde daarna naar de piano. Op de basisschool en de middelbare school leerde ze de trompet en de bas bespelen. In totaal kreeg ze 12 jaar formele muziekopleiding, waarvan twee jaar aan het Berklee College of Music^[1] en het New England Conservatory of Music. Ferrick leerde zichzelf de akoestische gitaar spelen in Berklee en stopte na twee jaar met haar muziekcarrière.

Ferrick begon haar carrière met zingen en spelen in koffiehuizen in de New Yorkse stad. Ze kreeg veel publiciteit in 1991, toen ze op het laatste moment de openingsact verving voor de zanger Morrissey op tournee. Ze tekende vervolgens een platencontract met Atlantic Records en bracht in 1993 haar eerste studioalbum Massive Blur uit.

In 1996, zei ze in haar woorden - ging ze onderuit. Na ontnuchtering keerde ze terug naar de muziek en tekende ze bij het indie-label What Are Records?. Ferrick bracht de drie albums Made of Honor, Everything I Need en Freedom uit bij het label, de laatste geïnspireerd door The Velvet Rope van Janet Jacksons. Haar album Everything I Need uit 1998 werd genomineerd voor «Album of the Year» door de Gay & Lesbian American Music Awards^[2] (GLAMA).^[3]^[4].

In 2000 richtte Ferrick haar eigen platenlabel Right On Records op. Het eerste studio-album dat op haar eigen label werd uitgebracht, was Skinnier Faster Live at the B.P.C. In the Eyes of Strangers, uitgebracht in oktober 2006, was het zesde album bij haar eigen label. Ferrick financierde de opnamekosten voor In The Eyes of Strangers gedeeltelijk met digitale downloads van akoestische versies van geselecteerde songs, die fans rechtstreeks via haar website konden kopen. Haar veertiende album Goodbye Youth kwam uit in september 2008. In het voorjaar van 2010 bracht ze het album Enough About Me uit met covers en kondigde ze plannen aan om later datzelfde jaar een album met origineel materiaal uit te brengen.

Tijdens live-optredens begeleidt Ferrick zichzelf meestal op een Collings-OM3 SB akoestische gitaar. Ze heeft ook geëxperimenteerd met luspedalen en een scala aan begeleiding, waaronder met name koperblazers.

Ferricks rigoureuze toerschema omvat over het algemeen meer dan 150 shows per jaar. Ze speelt solo-optredens in kleine tot middelgrote clubs en op talloze festivals, maar ook in grotere zalen, begeleid door een band. In 2007 trad ze op bij het Michigan Womyn's Music Festival^[5] en opende ze voor Ani Difranco. Haar nummer Drive van het album Freedom werd in de volksmond bekend als een lesbische hymne.^[6]

Haar muzikale inspiratiebronnen zijn Bruce Springsteen, The Pretenders, Rickie Lee Jones, Paul Simon, Earth Wind & Fire, Tori Amos, Radiohead, Dave Matthews en Joan Armatrading.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Melissa Ferrick is openlijk lesbisch.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

1993: Massive Blur
1995: Willing to Wait
1996: Made of Honor
1997: Melissa Ferrick +1 (live)
1998: Everything I Need
2000: Freedom
2001: Skinnier, Faster, Live at the B.P.C. (live)
2001: Valentine Heartache
2002: Listen Hard
2003: 70 People at 7000 Feet (live)
2004: The Other Side
2006: In the Eyes of Strangers
2006: Decade (video)
2007: Live at Union Hall (live)
2008: Goodbye Youth
2010: Enough About Me
2011: Still Right Here
2013: The Truth Is
2015: Melissa Ferrick

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Goldenrod Music

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Melissa Ferrick | Berklee. college.berklee.edu. Geraadpleegd op 15-03-2021.
↑ (en) 2019 Grammy Awards: LGBTQ women shine at 61st annual music event. NBC News. Geraadpleegd op 15-03-2021.
↑ The Gay & Lesbian American Music Awards: The History. Queer Music Heritage. Gearchiveerd op 25 september 2003. Geraadpleegd op 22-01-2021.
↑ Artists & Sound Clips: Melissa Ferrick. Girl Musician Online. Geraadpleegd op 22-01-2021.
↑ Untitled #1 (Michigan Womyn's Music Festival) | icaboston.org. www.icaboston.org. Geraadpleegd op 15-03-2021.
↑ "Lesbisch icoon", Rochester Pride Guide: Pride 2011, Gay Alliance of the Genesee Valley, juli 2011, p. 6. Geraadpleegd op 22-01-2021. (via Issu)

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Melissa Ferrick op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] (en) Melissa Ferrick | Berklee. college.berklee.edu. Geraadpleegd op 15-03-2021.

[2] (en) 2019 Grammy Awards: LGBTQ women shine at 61st annual music event. NBC News. Geraadpleegd op 15-03-2021.

[3] The Gay & Lesbian American Music Awards: The History. Queer Music Heritage. Gearchiveerd op 25 september 2003. Geraadpleegd op 22-01-2021.

[4] Artists & Sound Clips: Melissa Ferrick. Girl Musician Online. Geraadpleegd op 22-01-2021.

[5] Untitled #1 (Michigan Womyn's Music Festival) | icaboston.org. www.icaboston.org. Geraadpleegd op 15-03-2021.

[6] "Lesbisch icoon", Rochester Pride Guide: Pride 2011, Gay Alliance of the Genesee Valley, juli 2011, p. 6. Geraadpleegd op 22-01-2021. (via Issu)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]