Olivia Nicholls

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Olivia Nicholls
Poitiers 2021
Persoonlijke informatie
Bijnaam Liv[1]
Nationaliteit Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Geboorteplaats Norwich[1][2]
Geboortedatum 26 oktober 1994
Woonplaats Norwich[1]
Lengte 1,78 m[1]
Profdebuut 2017[1]
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 197.373 US dollar
Coach Tom Kiesel[1]
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 32–39
Titels 0 WTA, 0 ITF
Hoogste positie 943e (18 september 2017)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 211–118
Titels 3 WTA, 19 ITF
Hoogste positie 59e (9 januari 2023)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2023)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2023)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2022)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 3–2
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (2023)
Laatst bijgewerkt op: 18 maart 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Olivia Nicholls (Norwich, 26 oktober 1994[3][4]) is een tennisspeelster uit het Verenigd Koninkrijk. Nicholls begon met tennis toen zij vijf jaar oud was.[5] Haar favo­riete onder­grond is gras. Zij speelt rechts­handig en heeft een twee­handige back­hand.[1] Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2014.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nicholls debuteerde in 2015 op het ITF-toernooi van Chiswick (VK). Haar deelname aan het enkelspel is slechts incidenteel.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nicholls behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 2014 op het ITF-toernooi van Nottingham (VK), samen met landgenote Aimee Gibson – zij bereikte er al meteen de halve finale. Zij stond in 2015 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Bath (VK), samen met landgenote Sarah Beth Askew[4] – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Britse duo Freya Christie en Lisa Whybourn te verslaan. In augustus 2017 won Nicholls op de Zomeruniversiade in Taiwan de bronzen medaille in het dubbel­spel, samen met landgenote Emily Arbuthnott.[6] Tot op heden(maart 2024) won zij negentien ITF-titels, de meest recente in 2024 op het toernooi van Porto (Portugal).

In maart 2022 speelde Nicholls voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Lyon, samen met landgenote Alicia Barnett – zij bereikten er al meteen de finale, die zij verloren van het koppel Laura Siegemund en Vera Zvonarjova. Door deze prestatie kwam zij binnen op de top 150 van de wereldranglijst. In juni had zij haar grandslam­debuut, op Wimbledon – samen met Barnett had zij een wildcard gekregen; zij wonnen er hun openings­partij. Door haar ITF-titel in Grodzisk Mazowiecki steeg zij op de mondiale ranglijst naar de top 100. In augustus won Nicholls haar eerste WTA-titel op het toernooi van Granby, nogmaals geflankeerd door Alicia Barnett.

In maart 2024 won Nicholls samen met de Australische Olivia Gadecki twee dubbelspeltitels: in Austin (TX, VS) en twee weken later in Charleston (SC, VS).

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 59e plaats, die zij bereikte in januari 2023.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline bereikte Nicholls de halve finale op Wimbledon 2023, geflankeerd door landgenoot Jonny O'Mara.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2022–2023 maakte Nicholls deel uit van het Britse Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 3–1.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Nicholls studeerde af aan de Universiteit van Loughborough[7] met als hoofdvak "Sportwetenschap en -management".[2][8]

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2016 471
2017 1000 460
2018 273
2019 362
2020 324
2021 187
2022 63
2023 107

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2022-08-27 Vlag van Canada WTA Granby hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Alicia Barnett Vlag van Verenigd Koninkrijk Harriet Dart
Vlag van Nederland Rosalie van der Hoek
5-7, 6-3, [10-1] details
2. 2024-03-03 Vlag van Verenigde Staten WTA Austin hardcourt Vlag van Australië Olivia Gadecki Vlag van Polen Katarzyna Kawa
Vlag van Nederland Bibiane Schoofs
6-2, 6-4 details
3. 2024-03-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Charleston hardcourt Vlag van Australië Olivia Gadecki Vlag van Italië Sara Errani
Vlag van Slowakije Tereza Mihalíková
6-2, 6-1 details
verloren finales
1. 2022-03-06 Vlag van Frankrijk WTA Lyon hardcourt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Alicia Barnett Vlag van Duitsland Laura Siegemund
Witte vlag Vera Zvonarjova
5-7, 1-6 details
2. 2022-12-17 Vlag van Frankrijk WTA Limoges hardcourt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Alicia Barnett Vlag van Georgië Oksana Kalasjnikova
Vlag van Oekraïne Marta Kostjoek
5-7, 1-6 details

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen deelname

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R HF
Vlag van Verenigde Staten US Open

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Olivia Nicholls.