Roeien op de Olympische Zomerspelen 2016 – Twee-zonder mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Roeien op de Olympische Zomerspelen 2016
Twee-zonder mannen
Gehouden in Vlag van Brazilië Rio de Janeiro
Jaar 2016
Data 6–11 augustus
Sport Roeien
Accommodatie(s) Lagoa Rodrigo de Freitas
Deelnemers 26 atleten uit 13 landen
Medailles
Goud  Eric Murray
 Hamish Bond
 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Zilver  Lawrence Brittain
 Shaun Keeling
 Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Brons  Giovanni Abagnale
 Marco Di Constanzo
 Vlag van Italië Italië
Vorige: 2012     Volgende: 2020
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Roeien op de
Olympische Zomerspelen 2016
Skiffmannenvrouwen
Lichte dubbel-tweemannenvrouwen
Dubbel-tweemannenvrouwen
Twee-zondermannenvrouwen
Dubbel-viermannenvrouwen
Lichte vier-zondermannen
Vier-zondermannen
Achtmannenvrouwen

De twee-zonder mannen op de Olympische Zomerspelen 2016 vond plaats van zaterdag 6 tot en met donderdag 11 augustus 2016. Regerend olympisch kampioen waren Eric Murray en Hamish Bond uit Nieuw-Zeeland, die in Rio de Janeiro hun titel succesvol verdedigden. De competitie bestond uit meerdere ronden, beginnend met de series en herkansingen om het deelnemersveld van de halve finales te bepalen. Er werden twee halve finales geroeid. Alleen de roeiers in de tweede halve finale deden nog mee om de medailles; de deelnemers aan de eerste halve finale vielen al eerder af. Zij raceten nog om zo de totale ranglijst te kunnen vaststellen. Concluderend moest een duo in zijn serie bij de eerste drie eindigen (of bij de eerste drie in de herkansing), en in de halve finale bij de eerste drie om de A-finale te bereiken.

De series vonden plaats op zaterdag 6 augustus 2016, een dag later gevolgd door de herkansingen. De halve finales werden geroeid op dinsdag 9 augustus, gevolgd door de finales op donderdag 11 augustus 2016.

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Series[bewerken | brontekst bewerken]

De beste drie duo's van elke serie plaatsten zich voor de halve finale. De drie overige duo's probeerden in de herkansingen zich alsnog te kwalificeren.

Serie 1[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
1 Spencer Turrin
Alexander Lloyd
Vlag van Australië Australië 6:40.79 Q
2 Lawrence Brittain
Shaun Keeling
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 6:41.42 Q
3 Jakub Podrazil
Lukaš Helešic
Vlag van Tsjechië Tsjechië 6:42.71 Q
4 Anders Weiss
Nareg Guregian
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten 6:49.97 H
5 Alex Sigurbjornsson
Pau Vela
Vlag van Spanje Spanje 6:54.26 H

Serie 2[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
1 Germain Chardin
Dorian Mortelette
Vlag van Frankrijk Frankrijk 6:42.00 Q
2 Alan Sinclair
Stewart Innes
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië 6:50.77 Q
3 Cristi Ilie Pîrghie
Alexandru Palamariu
Vlag van Roemenië Roemenië 6:51.71 Q
4 Roel Braas
Mitchel Steenman
Vlag van Nederland Nederland 7:22.93 H

Serie 3[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
1 Eric Murray
Hamish Bond
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 6:41.75 Q
2 Giovanni Abagnale
Marco Di Constanzo
Vlag van Italië Italië 6:46.04 Q
3 Adrián Juhász
Béla Simon
Vlag van Hongarije Hongarije 6:59.28 Q
4 Miloš Vasić
Nenad Beđik
Vlag van Servië Servië B H

Herkansing[bewerken | brontekst bewerken]

De beste drie duo's plaatsten zich voor de halve finales.

rang naam land tijd
1 Roel Braas
Mitchel Steenman
Vlag van Nederland Nederland 6:34.16 Q
2 Miloš Vasić
Nenad Beđik
Vlag van Servië Servië 6:34.52 Q
3 Anders Weiss
Nareg Guregian
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten 6:36.60 Q
4 Alex Sigurbjornsson
Pau Vela
Vlag van Spanje Spanje 6:40.47

Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]

De beste zes roeiers van de halve finales plaatsten zich voor de A-finale, waarin de medailles verdeeld werden. De verliezers in de halve finales gingen op voor de B-finale.

Halve finale 1[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
1 Giovanni Abagnale
Marco Di Constanzo
Vlag van Italië Italië 6:24.96 Q
2 Spencer Turrin
Alexander Lloyd
Vlag van Australië Australië 6:25.25 Q
3 Germain Chardin
Dorian Mortelette
Vlag van Frankrijk Frankrijk 6:26.10 Q
4 Roel Braas
Mitchel Steenman
Vlag van Nederland Nederland 6:26.94 B
5 Anders Weiss
Nareg Guregian
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten 6:33.95 B
6 Cristi Ilie Pîrghie
Alexandru Palamariu
Vlag van Roemenië Roemenië 6:48.17 B

Halve finale 2[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
1 Eric Murray
Hamish Bond
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 6:23.36 Q
2 Alan Sinclair
Stewart Innes
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië 6:26.37 Q
3 Lawrence Brittain
Shaun Keeling
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 6:27.59 Q
4 Adrián Juhász
Béla Simon
Vlag van Hongarije Hongarije 6:29.12 B
5 Miloš Vasić
Nenad Beđik
Vlag van Servië Servië 6:31.00 B
6 Miloš Vasić
Nenad Beđik
Vlag van Servië Servië 6:32.85 B

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

In twee finales werd de totale eindranglijst opgesteld.

Finale B[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
7 Jakub Podrazil
Lukaš Helešic
Vlag van Tsjechië Tsjechië 7:00.04
8 Roel Braas
Mitchel Steenman
Vlag van Nederland Nederland 7:01.88
9 Adrián Juhász
Béla Simon
Vlag van Hongarije Hongarije 7:03.34
10 Miloš Vasić
Nenad Beđik
Vlag van Servië Servië 7:04.71
11 Anders Weiss
Nareg Guregian
Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten 7:10.60
12 Cristi Ilie Pîrghie
Alexandru Palamariu
Vlag van Roemenië Roemenië 7:13.68

Finale A[bewerken | brontekst bewerken]

rang naam land tijd
Goud Eric Murray
Hamish Bond
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 6:59.71
Zilver Lawrence Brittain
Shaun Keeling
Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 7:02.51
Brons Giovanni Abagnale
Marco Di Constanzo
Vlag van Italië Italië 7:04.52
4 Alan Sinclair
Stewart Innes
Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië 7:07.99
5 Germain Chardin
Dorian Mortelette
Vlag van Frankrijk Frankrijk 7:09.91
6 Spencer Turrin
Alexander Lloyd
Vlag van Australië Australië 7:11.60