Sanctuary live

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Sanctuary live
Studioalbum van Robert Reed
Uitgebracht juni 2017
Opgenomen 8 oktober 2016
Genre progressieve rock
Duur 72 minuten
Label(s) Tigermoth Records
Producent(en) Robert Reed
Chronologie
2016
Sanctuary II
  2017
Sanctuary live
  2018
Sanctuary III

(en) MusicBrainz-pagina
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Sanctuary live is een livealbum van Robert Reed.

Inleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Reed is musicus binnen de band Magenta. In 2015 startte hij een serie albums onder de titel Sanctuary waarbij hij zijn bewondering voor Mike Oldfield niet onder stoelen of banken stak. Het kwam erop neer dat hij muziek in de stijl van het originele album Tubular Bells net als Mike Oldfield grotendeels in zijn eentje inspeelde. Daarin werd hij overigens bijgestaan door Tom Newman en Les Penning, die in de periode Tubular Bells met Oldfield werkten.

Na twee album wilde Reed wel weten hoe een en ander live gespeeld kon worden. Daartoe werd een opstelling gemaakt in de Real World Studios van Peter Gabriel, waar op 8 oktober 2016 grote delen van beide albums werden gespeeld. Circa vijftig personen woonden de opnamen bij. Dat lukte niet met Reed in zijn eentje; bevriende musici werd gevraagd hun steentje bij te dragen. Zo begon een tiental musici aan twee optredens in de studio (middag en avond). Tubular Bells en dus ook Sanctuary staan bekend om de complexe nummers waarbij laag over laag werd gemonteerd. Bij de live-uitvoering moesten al die partijen verdeeld worden over de musici. Zo waren er drie gitaristen nodig om alles te spelen en een koortje om de vocalisezang vast te leggen. Binnen het tiental zijn Chris Fry en Christina Booth collegae uit Magenta, Angharad Brion uit Kompendium.

Musici[bewerken | brontekst bewerken]

Muziek[bewerken | brontekst bewerken]

Cd
Nr. Titel Duur
1. Sanctuary I-part one (Reed) 21:35
2. Sanctuary I-part two (excerpt) (Reed) 4:12
3. Sanctuary II-part one (Reed) 19:54
4. Sanctuary II-part two (Reed) 20:57
5. Willow’s song (Reed) 6:02

De compact disc ging vergezeld van een dvd (of andersom) met beelden