Shaun Stafford

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Shaun Stafford
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Amerikaanse
Geboorteplaats Ocala, FL, VS
Geboortedatum 13 december 1968
Woonplaats Greenville, SC, VS
Lengte 1,78 m[1]
Profdebuut 1987
Met pensioen 1996
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 788.298 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 192–152
Titels 1 WTA, 6 ITF
Hoogste positie 48e (22 januari 1990)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (1991)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (1994)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1989, 1993, 1995)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1989, 1990, 1994)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 119–138
Titels 1 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 33e (16 mei 1994)
WTA Finals 1e ronde (1994)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1994)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1993)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1991)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1991, 1993)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 7–16
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1990, 1992, 1995)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1989–1991, 1994, 1995)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1990)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1994)
Laatst bijgewerkt op: 1 mei 2018
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1987 189
1988 123
1989 51 108
1990 152 123
1991 102 87
1992 68 65
1993 75 60
1994 55 40
1995 96 89
1996 388 227

Shaun Stafford (Ocala, 13 december 1968) is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten. Stafford speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand.[2][3] Ze verhuisde op 11-jarige leeftijd met haar gezin vanuit haar geboorteplaats Ocala (Florida) naar Gainesville (Florida).[2][4] In 1986 ging zij studeren aan de Universiteit van Florida,[1] waar zij in 1988 de nationaal kampioen enkelspel werd in het college-tennis (georganiseerd door het NCAA), waar zij een jaar eerder de finale had verloren van Patty Fendick.[5] Zij was actief in het proftennis van 1987 tot en met 1996.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Stafford debuteerde in 1987 op het ITF-toernooi van Key Biscayne (VS) – hier veroverde zij haar eerste titel, door landgenote Cheryl Jones te verslaan. Bij haar tweede ITF-deelname, enkele maanden later eveneens in Key Biscayne, ging zij weer met de titel naar huis, dit keer ten koste van landgenote Tammy Whittington. Twee weken later, bij haar derde ITF-toernooi, in Augusta (VS), bereikte zij wel de finale maar verloor van de Poolse Renata Baranski. In totaal won zij zes ITF-titels, de laatste in 1989 in Midland (VS).

Al in 1987 had Stafford deelgenomen aan een grandslamtoernooi, op het US Open. In 1988 speelde Stafford voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het Tier II-toernooi van Amelia Island. Zij bereikte er de tweede ronde. Op het WTA-toernooi van Genève in 1989 beleefde zij haar mooiste overwinning: tijdens de eerste ronde versloeg zij Wit-Russin Natallja Zverava, op dat moment nummer vijf van de wereld. Stafford stond in 1992 eenmaal in een WTA-finale, op het toernooi van Taipei – hier veroverde zij haar enige WTA-enkelspel­titel, door landgenote Ann Grossman te verslaan.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op Roland Garros 1994.[3] Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 48e plaats, die zij bereikte in januari 1990.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Stafford behaalde in het dubbelspel iets betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1987 op het ITF-toernooi van Key Biscayne (VS), samen met landgenote Jennifer Santrock – zij bereikten er de halve finale. Zij stond in 1988 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Corpus Christi (VS), samen met landgenote Eleni Rossides – hier veroverde zij haar enige ITF-dubbelspeltitel, door het duo Nana Miyagi en Vincenza Procacci te verslaan.

In 1988 speelde Stafford voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het Tier II-toernooi van Amelia Island, samen met landgenote Halle Cioffi. Zij bereikten er de kwartfinale. In 1989 nam zij voor het eerst deel aan een grandslamtoernooi, op Roland Garros, met landgenote Elly Hakami aan haar zijde. Stafford stond in 1993 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Melbourne, samen met landgenote Cammy MacGregor – zij verloren van het koppel Nicole Provis en Nathalie Tauziat. Later dat jaar veroverde Stafford haar enige WTA-dubbelspeltitel, op het toernooi van Straatsburg, samen met de Hongaarse Andrea Temesvári, door het duo Jill Hetherington en Kathy Rinaldi te verslaan. In het jaar erop, 1994, speelde Stafford uitsluitend samen met Hetherington – aan het einde van dat tennisseizoen kwalificeerde dit team zich voor het eindejaarskampioenschap in New York.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het Australian Open 1994 samen met de Canadese Jill Hetherington. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 33e plaats, die zij bereikte in mei 1994.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Stafford nam negentien keer deel aan het gemengd dubbelspel op de grandslamtoernooien, waarbij zij nooit voorbij de tweede ronde kwam. De laatste drie keer (in 1995) speelde zij samen met landgenoot Jack Waite – met hem nam zij bovendien deel aan de Pan-Amerikaanse Spelen 1995 in Mar del Plata (Argentinië), waar zij de gouden medaille wonnen.[2]

Na de carrière als beroepstennisser[bewerken | brontekst bewerken]

Stafford speelde haar laatste partijen in mei 1996 op Roland Garros – daarbij stuurde zij, met de Australische Kristine Radford aan haar zijde, het koppel Nana Miyagi en Stephanie Reece met een double bagel naar huis. In juli van dat jaar trad zij in het huwelijk met Michael Beckish, arts – zij wonen in Williamston (South Carolina), een plaatsje 30 km ten zuiden van Greenville. In 1997/98 begeleidde zij het vrouwentennisteam van de Duke Blue Devils in Durham (North Carolina).[2]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1992-10-04 Vlag van Taiwan WTA Taipei hardcourt Vlag van Verenigde Staten Ann Grossman 6-1, 6-3
verloren finales
geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1993-05-23 Vlag van Frankrijk WTA Straatsburg gravel Vlag van Hongarije Andrea Temesvári Vlag van Canada Jill Hetherington
Vlag van Verenigde Staten Kathy Rinaldi
6-7, 6-3, 6-4
verloren finales
1. 1993-01-16 Vlag van Australië WTA Melbourne hardcourt Vlag van Verenigde Staten Cammy MacGregor Vlag van Australië Nicole Provis
Vlag van Frankrijk Nathalie Tauziat
6-1, 3-6, 3-6

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond tegenstandster in finale score
1. 1987-01-18 Vlag van Verenigde Staten Key Biscayne $10.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Cheryl Jones 6-2, 7-5
2. 1987-06-14 Vlag van Verenigde Staten Key Biscayne $10.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Tammy Whittington 7-5, 6-3
3. 1987-08-02 Vlag van Verenigde Staten Chatham $10.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Andrea Leand 7-5, 6-2
4. 1987-08-09 Vlag van Verenigde Staten Lebanon $10.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Katrina Adams 6-3, 6-1
5. 1988-10-09 Vlag van Verenigde Staten Corpus Christi $25.000 hardcourt Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Martina Pawlik 6-3, opg.
6. 1989-02-12 Vlag van Verenigde Staten Midland $25.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Meredith McGrath 6-3, 6-3

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond partner tegenstandsters in finale score
1. 1988-10-09 Vlag van Verenigde Staten Corpus Christi $25.000 hardcourt Vlag van Verenigde Staten Eleni Rossides Vlag van Japan Nana Miyagi
Vlag van Verenigde Staten Vincenza Procacci
6-3, 3-6, 7-5

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 3R 1R 2R 1R 2R 1R 4-7
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 3R 2R 2R 4R 1R 1R 8-8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 3R 1R 1R 3R 1R 3R 6-7
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 3R 3R 2R 1R 2R 3R 1R 8-8

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 2R 2R KF 3R 1R 7-7
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 2R 1R 3R 1R 1R 2R 5-8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 3R 1R 2R 2R 2R 6-6
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 2-7

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 0-1
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 2R 2R 1R 1R 2R 2R 5-7
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1-7
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 1R 1-2

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]