Susan Mascarin

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Susan Mascarin
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Bijnaam Sue, Susie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats Grosse Pointe Shores,[1] nabij Detroit, MI, VS
Geboortedatum 28 juni 1964
Lengte 1,73 m[1]
Profdebuut 1979
Met pensioen 1988
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 260.633 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 65–71
Titels 0
Hoogste positie 32e (28 april 1986)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1982, 1984, 1988)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (1985)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1980, 1981, 1985, 1986)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (1984)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 30–45
Titels 1
Hoogste positie 49e (15 maart 1987)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (1982, 1984)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (1983)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (1984)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (1981)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 3–11
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (1982, 1987)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1981)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (1982)
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1983 85
1984 69
1985 47
1986 54 55
1987 118 150
1988 220 181

Susan Mascarin (Grosse Pointe Shores, 28 juni 1964[2]) is een voormalig tennisspeelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Mascarin begon met tennis toen zij vijf jaar oud was.[1] Zij speelt rechts­handig en heeft een twee­handige back­hand.[1] Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1979 tot en met 1988.[3]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Junioren[bewerken | brontekst bewerken]

In 1980, op zestienjarige leeftijd, won Mascarin het meisjesenkelspel op het US Open[4] plus de Orange Bowl (het eindejaarskampioenschap voor junioren) in de categorie t/m 18 jaar.[5] Hiermee werd zij nummer één op de junioren­ranglijst van de ITF.[1]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In juni 1979, nog net geen vijftien jaar oud, won Mascarin de Southern Championships in Greenville (South Carolina)[6] – in de finale versloeg zij Renée Richards.[7]

Mascarin speelde op alle grandslamtoernooien. Op het US Open 1982 versloeg zij in de eerste ronde Billie Jean King.[8][9] Zij bereikte in 1984 op het US Open de vierde ronde, waar zij verstek moest laten gaan wegens een enkelblessure.[1]

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In 1979 debuteerde Mascarin op het WTA-toernooi van Detroit, samen met landgenote Marcie Louie.[10][11] In 1981 bereikte zij op het WTA-toernooi van Los Angeles de halve finale, met Roberta McCallum aan haar zijde.[12] Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale op Roland Garros 1983, samen met Alycia Moulton. In 1986 won zij met Betsy Nagelsen het WTA-dubbelspeltoernooi van Phoenix, waar zij in de finale Moulton tegenover zich had.[13]

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Na een tijdens Wimbledon 1986 opgelopen blessure, werd Mascarin in december 1986 aan haar schouder geope­reerd.[1] Eind 1988 stopte zij met het beroepstennis.[14]

In de herfst van 1988 verhuisde Mascarin naar Los Angeles waar zij een baan kreeg als assistent-coach voor het vrouwentennis aan de UCLA – tevens ging zij daar communicatie studeren.[14] Op 1 september 1990 trad Mascarin in het huwelijk met Peter Keane. Zij studeerde af in 1992. In de periode 1994–1999 kreeg zij drie kinderen.[14]

Vanaf 2002 legde Mascarin zich toe op platform-tennis, dat zij beoefende tot en met 2010. Samen met Mary Doten werd zij zesmaal nationaal dubbel­spel­kampioen in deze sport (2003, 2004, 2006, 2007, 2009, 2010). In 2014 werd zij opgenomen in de Platform Tennis Hall of Fame.[14]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score ref
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 1982-08-15 Vlag van Verenigde Staten WTA Atlanta hardcourt Vlag van Verenigde Staten Chris Evert-Lloyd 3-6, 1-6 [15]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score ref
gewonnen finales
1. 1986-03-30 Vlag van Verenigde Staten WTA Phoenix hardcourt Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen Vlag van Verenigde Staten Linda Gates
Vlag van Verenigde Staten Alycia Moulton
6-2, 6-2 [13]
verloren finales
1. 1986-10-19 Vlag van Japan WTA Japan (Tokio) hardcourt Vlag van Verenigde Staten Betsy Nagelsen Vlag van Verenigde Staten Sandy Collins
Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh-Pete
1-6, 2-6 [16]

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R g.t. 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 2R 2R 3R 2R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 2R 1R 1R 2R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 3R 2R 2R 1R 4R 1R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R KF 1R 1R 2R 1R 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 3R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 1R 3R 1R 1R 2R 1R 2R 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987
Vlag van Australië Australian Open g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t.
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 1R 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]