Wereldkampioenschap matchplay 2009

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

Het 45ste Wereldkampioenschap Matchplay (officieel: Volvo World Match Play Championship) werd van 29 oktober tot 1 november 2009 op de Finca El Cortesin Club de Golf gespeeld. Het toernooi maakt deel uit van de Europese PGA Tour. De winnaar Ross Fisher verdiende 750.000 euro.

Kwalificatie[bewerken | brontekst bewerken]

De zestien beste professionele golfers doen mee:

Formule[bewerken | brontekst bewerken]

In 2009 is een nieuwe formule in gebruik genomen. De zestien spelers worden in groepen van vier verdeeld, en uit iedere groep komt een winnaar tevoorschijn die in de finale zal spelen.
Hoewel de naam van het toernooi suggereert dat het matchplay is, klopt dat niet helemaal. Het is een variant van matchplay, de Round Robin formule, waarbij alle achttien holes gespeeld moeten worden, ook als men eerder al gewonnen heeft. Als na het spelen van drie rondes twee of meer spelers in de poule evenveel punten hebben, heeft de speler met de meest gewonnen holes de poule gewonnen. Zie poule A, waarbij drie spelers 4 punten hebben. Kim heeft 3 holes meer gewonnen dan Strange, en gaat dus door naar de finale.

Donderdag 29 oktober[bewerken | brontekst bewerken]

's Ochtends[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1, groep A

  1. Scott Strange wint van Paul Casey
  2. Anthony Kim wint van Retief Goosen

Ronde 1, groep B

  1. Sergio Garcia wint van Oliver Wilson
  2. Robert Allenby wint van Martin Kaymer

's Middags[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1, groep C

  1. Henrik Stenson wint van Simon Dyson
  2. Angel Cabrera wint van Rory McIlroy

Ronde 1, groep D

  1. Jeev Milkha Singh wint van Lee Westwood
  2. Ross Fisher wint van Camilo Villegas

Ronde 2, groep A

  1. Anthony Kim wint van Paul Casey
  2. Retief Goosen wint van Scott Strange

Ronde 2, groep B

  1. Robert Allenby en Sergio Garcia eindigen A/S
  2. Oliver Wilson wint van Martin Kaymer

Vrijdag 30 oktober[bewerken | brontekst bewerken]

's Ochtends[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 2, groep C

  1. Henrik Stenson wint van Angel Cabrera
  2. Simon Dyson wint van Rory McIlroy

Ronde 2, groep D

  1. Lee Westwood wint van Ross Fisher
  2. Jeev Milkha Singh wint van Camilo Villegas

's Middags[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 3, groep A

  1. Retief Goosen wint van Paul Casey
  2. Scott Strange wint van Anthony Kim

Ronde 3, groep B

  1. Sergio Garcia wint van Martin Kaymer
  2. Robert Allenby wint van Oliver Wilson

Ronde 3, groep C

  1. Rory McIlroy wint van Henrik Stenson
  2. Angel Cabrera wint van Simon Dyson

Ronde 3, groep D

  1. Lee Westwood en Camilo Villegas eindigen A/S
  2. Ross Fisher wint van Jeev Milkha Singh

Zaterdag 31 oktober[bewerken | brontekst bewerken]

Zaterdag spelen de winnaars van de vier groepen de halve finale. Kim wint met 5/4 van Allenby. Cabrera en Fisher staan na 18 holes gelijk en moeten een sudden death spelen. Hiervoor is de 18de hole 3x overgespeeld. Op de 39ste hole geeft Cabrera zich gewonnen, hij heeft vanuit de bunker zijn tweede slag over de green geslagen terwijl Fisher met twee slagen op vier meter van de hole ligt.

Halve Finale[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Anthony Kim wint van Robert Allenby
  2. Angel Cabrera en Ross Fisher eindigen A/S, waarna de sudden death na 39 holes door Fisher gewonnen wordt.

Zondag 1 november[bewerken | brontekst bewerken]

De verliezers van de halve finale, Robert Allenby en Angel Cabrera, spelen 18 holes om de 3de en 4de plaats. De winnaars, Anthony Kim en Ross Fisher, spelen 36 holes om de 1ste en 2de plaats.

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

De finale wordt gespeeld door 4 spelers, de eerste twee spelen om de 3de en 4de plaats, de laatste twee om de eerste en tweede plaats:

  1. Robert Allenby verslaat Angel Cabrera pas in de play-off. Allenby eindigt op de 3de plaats, Cabrera op de 4de plaats.
  2. Ross Fisher wint van Anthony Kim met 4/3, na 33 holes is de partij tot een einde gekomen. Fisher behaalt hiermee zijn eerste overwinning van 2009, Kim eindigt op de 2de plaats.

Punten[bewerken | brontekst bewerken]

Per gewonnen partij krijgt de winnende speler 2 punten. Als de stand na 18 holes gelijk is ( A/S = All square ), krijgen beide spelers 1 punt.

Robert Allenby
Angel Cabrera
Speler Ronde 1
Score
Punt Ronde 2
Score
Punt Totaal Ronde 3
Score
Punt Totaal
Groep A
Vlag van Engeland Paul Casey
verliest van Strange
0
verliest van Kim
0
0
verliest van Goosen
0
0
Vlag van Zuid-Afrika Retief Goosen
verliest van Kim
0
1up
2
2
1up
2
4
Vlag van Verenigde Staten Anthony Kim
4up
2
3up
2
4
verliest van Strange
0
4
Vlag van Australië Scott Strange
1up
2
verliest van Goosen
0
2
3up
2
4
Groep B
Vlag van Australië Robert Allenby
1up
2
A/S
1
3
2 up
2
5
Vlag van Spanje Sergio Garcia
verliest van Wilson
0
A/S
1
1
4up
2
3
Vlag van Duitsland Martin Kaymer
verliest van Allenby
0
verliest van Wilson
0
0
verliest van Garcia
0
0
Vlag van Engeland Oliver Wilson
1up
2
1up
2
4
verliest van Allenby
0
4
Groep C
Vlag van Argentinië Angel Cabrera
5up
2
verliest van Stenson
0
2
7up
2
4
Vlag van Engeland Simon Dyson
3up
2
verliest van McIlroy
0
2
verliest van Cabrera
0
2
Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy
verliest van Cabrera
0
2up
2
2
4up
2
4
Vlag van Zweden Henrik Stenson
verliest van Dyson
0
2up
2
2
verleist van McIlroy
0
2
Groep D
Vlag van Engeland Ross Fisher
2up
2
verliest van Westwood
0
2
1up
2
4
Vlag van India Jeev Milkha Singh
5up
2
verliest van Vilegas
0
2
verliest van Fisher
0
2
Vlag van Colombia Camilo Vilegas
verliest van Fisher
0
3up
2
2
A/S
1
3
Vlag van Engeland Lee Westwood
verliest van Singh
0
2up
2
2
A/S
1
3

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • Paul Casey heeft enkele maanden geleden drie ribben gebroken. Dit is zijn eerste toernooi sindsdien.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]