Ellesmere Chaucer-manuscript: verschil tussen versies
Nieuw lemma vertaald uit de Engelse Wikipedia (revision: 286314602) |
(geen verschil)
|
Versie van 7 aug 2009 13:51
Het Ellesmere manuscript is een vroeg-vijftiende-eeuws manuscript van The Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer. Het wordt bewaard in de Huntington Library in San Marino, Californië (MS EL 26 C 9). Het wordt beschouwd als een van de belangrijkste teksten van de The Canterbury Tales.
Geschiedenis
Over de vroege geschiedenis van het manuscript is niet veel met zekerheid bekend, maar het schijnt ooit in het bezit te zijn geweest van John de Vere, 12th Earl of Oxford (1408-1461/62).
De Ellesmere manuscripten werden later verzameld door Lord Chancellor, Sir Thomas Egerton (1540-1617) tevens Baron Ellesmere en Burggraaf Brackley en de verzameling werd aangevuld door zijn nakomelingen. Egerton verkreeg zijn manuscript van The Canterbury Tales van Lord Roger North (1530/31-1600). [1] [2]
De bibliotheek met de manuscripten was ondergebracht in de woning van Egerton in Ashridge, Hertfordshire, tot ze in 1802 naar Londen werd overgebracht. Francis Egerton, die in 1846 Earl of Ellesmere werd, erfde de bibliotheek en ze bleef in de familie tot ze door John Francis Granville Scrope Egerton (1872-1944), 4th Earl of Ellesmere aan Henry Huntington verkocht werd. Huntington kocht de Bridgewater bibliotheek als particulier in 1917 via Sotheby's.
Beschrijving
Het Ellesmere manuscript is een prachtig voorbeeld van vakmanschap, met veel uitvoerige verluchting en met een reeks afbeeldingen van de verschillende vertellers van The Canterbury Tales, waaronder de beroemde afbeelding van Chaucer zelf, gezeten op een paard. Als zodanig was het duidelijk een luxeartikel, bestemd voor een welstellende opdrachtgever.
Het manuscript is geschreven op fijn velijn en ongeveer 40 op 28,4 cm groot. Het bevat 240 bladeren, waarvan er 232 de tekst van The Canterbury Tales bevatten. [3] Hoewel er slechts een enkele scribent aan gewerkt heeft, zijn de illustraties mogelijk door drie verschillende kunstenaars gemaakt.
Scribent en verband met andere manuscripten
Er wordt verondersteld dat het Ellesmere manuscript zeer vroeg geschreven werd, kort na de dood van Chaucer. Het wordt dan ook beschouwd als een belangrijke bron van informatie om de oorspronkelijke tekst en intenties van Chaucer te reconstrueren. Toch merken John M. Manly en Edith Rickert op in hun Text of the Canterbury Tales (1940), dat degene die het manuscript bewerkt heeft, waarschijnlijk een aanzienlijke revisie heeft aangebracht, geprobeerd heeft de spelling te regulariseren en de individuele verhalen in een soepel verlopende volgorde heeft geplaatst. Tot dan toe werd het Ellesmere manuscript gebruikt als 'basistekst' voor verscheidene edities, waaronder die van W. W. Skeat. De scribent van het manuscript is nu voorlopig geïdentificeerd als Adam Pinkhurst, een man die bij Chaucer zelf in dienst was. Pinkhurst lijkt ook verantwoordelijk te zijn voor het Hengwrt manuscript van The Canterbury Tales, dat nu wordt beschouwd als de vroegste tekst, die bovendien het dichtst aanleunt bij Chaucers holograaf. [4] [5] Dit zou echter ook betekenen, dat de revisie in het Ellesmere manuscript zou zijn uitgevoerd door iemand die met Chaucer had samengewerkt, weet had van zijn plannen met The Canterbury Tales en toegang had tot de oorspronkelijke teksten. In de meeste besprekingen van The Canterbury Tales en hun tekstuele geschiedenis wordt gebruikelijk naar het Ellesmere manuscript verwezen als El 26 C 9 . Een facsimile-uitgave is beschikbaar.
Externe links
- ↑ Guide To Medieval and Renaissance Manuscripts in the Huntington Library
- ↑ Digital Scriptorium Database
- ↑ The Ellesmere manuscript
- ↑ Een holograaf is een document dat volledig handgeschreven is door de persoon die het ondertekend heeft.
- ↑ Nagle, M. Finding Adam, Umaine Vandaag, nov-dec 2004