Zhao Erfeng

Zhao Erfeng, 趙爾豊 (Tieling (Liaoning), 1845 - Chengdu, 22 december 1911) was een Chinees ambtenaar tijdens de Qing-dynastie en de laatste amban in Tibet. Hij was verder onderkoning en generaal.

Zhao werd tot amban benoemd in maart 1908 en was daarvoor directeur-generaal van de spoorwegmaatschappij Sichuan-Hubei. Hij diende daarbij als uitvoerend onderkoning van de provincie Sichuan. In eerste instantie werkte hij samen met de dertiende dalai lama, Thubten Gyatso, toen die was teruggekeerd na de vlucht voor de Britse veldtocht in Tibet (1903-04). In 1909 werd hij echter na een meningsverschil het land uitgezet.

Zhao Efeng ijverde voor rancune en al snel daarop werd hij benoemd tot generaal in naam van het Chinese keizerrijk. Hij voerde succesvol militaire campagnes uit in de Tibetaanse provincie Kham en bereikte Lhasa in 1910. Zijn werkwijze leverde hem in Tibet de naam Zhao de Slager op.

Het mocht in die tijd niet baten en Tibet werd onafhankelijk van China na de opstand in Tibet van 1911. Deze liep parallel aan de Xinhai-revolutie onder leiding van Sun Yat-sen die in 1911 het einde aan de Qing-dynastie in China bracht. Voor Tibet betekende dit gedurende meerdere decennia onafhankelijkheid van de Chinese buur.