Adélaïde Labille-Guiard
| Adélaïde Labille-Guiard | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Detail uit zelfportret Labille-Guiard met twee pupillen, Marie-Gabrielle Capet en Marie Marguerite Carraux de Rosemond (1785)
| ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Adélaïde Labille | |||
| Pseudoniem | Adélaïde Labille-Guiard des Vertus | |||
| Geboren | Parijs, 11 april 1749 | |||
| Overleden | Parijs, 24 april 1803 | |||
| Geboorteland | Koninkrijk Frankrijk | |||
| Nationaliteit | Frans | |||
| Opleiding | Académie Royale de Peinture et de Sculpture, Académie de Saint-Luc | |||
| Beroep(en) | miniaturist en portretschilder | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Leermeester | Francois Elie Vincent | |||
| Leerling(en) | Marie-Gabrielle Capet, Marie Marguerite Carraux de Rosemond, Jeanne Dabos, Elisabeth Swagers | |||
| Jaren actief | 1770 - 1779 | |||
| Periode | Franse Revolutie | |||
| Stijl(en) | Rococo | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Adélaïde Labille-Guiard (Parijs, 11 april 1749 – aldaar, 24 april 1803), ook bekend als Adélaïde Labille-Guiard des Vertus, was een Franse miniaturist en portretschilder.[1][2]
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]
Adélaïde Labille-Guiard werd geboren in Parijs als de jongste van acht kinderen uit een gezin behorend tot de bourgeoisie. Haar vader, de hoedenmaker Claude-Edme Labille, was eigenaar van de winkel 'A La Toilette' in de Rue neuve des Petits Champs in Saint-Eustache. Jeanne Bécu, de toekomstige Madame du Barry, werkte in deze winkel toen zij ongeveer achttien was en zou later bevriend raken met Labille-Guiard.
- Parijse portretten door Adélaïde Labille-Guiard
-
Elisabeth Philippine Marie Helene de Bourbon -
Elisabeth de France -
Helena Massalska -
Madame Alexis -
Adrienne Lafayette
Op 31 mei 1783 werd Labille-Guiard toegelaten tot de prestigieuze Académie Royale de Peinture et de Sculpture. Drie andere vrouwen, onder wie Élisabeth Vigée-Le Brun, werden ook toegelaten op die dag.
De schilderijen van Labille-Guiard en Vigée-Le Brun werden door critici vaak met elkaar vergeleken, waarbij die van Vigée-Le Brun vaak meer in de smaak vielen. Labille-Guiards vroege meesterwerk Zelfportret met twee pupillen werd geëxposeerd in de Parijse salon in 1785 en was beïnvloed door Vigée-Le Bruns stijl. Adélaïde Labille-Guiards werk wordt tegenwoordig gezien als van hetzelfde of zelfs van een hoger niveau.
De Franse Revolutie stelde portrettisten van haar niveau voor een dubbel probleem: hun klanten gingen op de vlucht en de grotere openheid in de kunstwereld zorgde voor een toevloed van concurrenten. Anders dan Vigée-Le Brun bleef Labille-Guiard in Parijs en reageerde ze op de nieuwe situatie door veertien portretten te maken van kopstukken uit de Nationale Wetgevende Vergadering.[3]
Een bekende leerling van Labille-Guiards is de Franse schilderes Marie-Gabrielle Capet. Capet woonde ook bij haar in en verzorgde haar in haar laatste levensfase.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Auricchio, Laura (2009). Adélaïde Labille-Guiard: artist in the age of revolution. J. Paul Getty Museum, Los Angeles. ISBN 089236954X.
- ↑ Kleiner, Fred S. (31 december 2008). Gardner's Art through the Ages: The Western Perspective, 14e. Cengage Learning.
- ↑ McPhee, Peter, Liberty or Death. The French Revolution, 2017, p. 107