Airspeed Envoy
| Airspeed AS.6 Envoy | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Fabrikant | Airspeed Limited | |||
| Lengte | 10,52 m | |||
| Spanwijdte | 15,95 m | |||
| Hoogte (vanaf de grond) | 2,90 m | |||
| Stoelen voor passagiers | 1 piloot + 8 passagiers | |||
| Leeggewicht | 1840 kg | |||
| Vleugeloppervlak | 31,5 m2 | |||
| Max. startgewicht | 2858 kg | |||
| Motoren | 2 × Armstrong Siddeley Cheetah IX luchtgekoelde zevencilinder stermotor, 345 pk (257 kW) elk | |||
| Kruissnelheid | 309 km/u (max. 340 km/u) | |||
| Kruishoogte | 6900 m (plafond) | |||
| Max. reikwijdte | 1050 km | |||
| Eerste vlucht | 26 juni 1934 | |||
| Status | Uit productie | |||
| Aantal gebouwd | 52 (1934–1939) | |||
| ||||
De Airspeed Envoy is een Engels tweemotorig laagdekker verkeersvliegtuig geschikt voor acht passagiers. Ontwikkeld en geproduceerd door vliegtuigfabriek Airspeed Limited. De eerste vlucht vond plaats op 26 juni 1934. Er zijn totaal 52 exemplaren geproduceerd.[1]
Ontwerp en historie[bewerken | brontekst bewerken]
De Airspeed Envoy was een tweemotorig laagdekker vliegtuig dat was ontworpen door Hessell Tiltman. Het had een intrekbaar landingsgestel met een staartwiel. De constructie was volledig gemaakt van hout met alleen een doekbespanning over de besturingsvlakken. Het toestel had een aantal constructiekenmerken en onderdelen gemeen met de Airspeed Courier, waaronder het landingsgestel. Achter de passagierscabine met acht zitplaatsen bevond zich een bagageruim met een aparte deur. De cabine kon ook worden uitgerust met een toilet, maar dan bleven er zes passagiersplaatsen over.
De Airspeed Envoy werd zowel ingezet voor civiel als militair gebruik. Het vliegtuig werd ook in licentie gebouwd door het Japanse bedrijf Mitshubishi.
Airspeed Viceroy[bewerken | brontekst bewerken]
De Airspeed AS.8 Viceroy was een speciaal voor Captain T. Neville Stack en Sydney Lewis Turner gebouwde one-off raceversie van de AS.6 Envoy. Het toestel had een smallere romp zonder passagiersramen, een sterkere motor en grotere brandstoftanks. Het vliegtuig deed eind 1934 mee aan de Londen – Melbourne race, maar viel uit in Athene door diverse technische problemen, waaronder moeilijkheden met de wielremmen.
Varianten[bewerken | brontekst bewerken]
- AS.6 Envoy I
- Uitgerust met twee 200 pk (149-kW) Wolseley Aries A.R.9 motoren. 5 gebouwd.
- AS.6A Envoy I
- Uitgerust met twee 240 pk (179-kW) Armstrong Siddeley Lynx IVC stermotoren. 5 gebouwd.
- AS.6D Envoy II
- Uitgerust met twee 350 pk (261-kW) Wright R-760-E2 Whirlwind 7 stermotoren, 8 gebouwd.
- AS.6E Envoy III
- Uitgerust met twee 340 pk (254-kW) Walter Castor motoren. 5 gebouwd
- AS.6G
- Uitgerust met twee 250 pk (186-kW) Wolseley Scorpio I motoren.
- AS.6H Envoy
- Uitgerust met twee 225 pk (168-kW) Wolseley Aries III motoren. 1 gebouwd.
- AS.6J Envoy III
- Transportvliegtuig met 7 zitplaatsen. Uitgerust met twee 345 pk (257-kW) Armstrong Siddeley Cheetah IX stermotoren. 27 gebouwd.
- AS.6JC Envoy
- Uitgerust met twee 350 pk (261-kW) Armstrong Siddeley Cheetah IX stermotoren. 4 gebouwd.
- AS.6JM Envoy
- Uitgerust met twee 350 pk (261-kW) Armstrong Siddeley Cheetah IX stermotoren. 3 gebouwd.
- AS.6K Envoy III
- Drie stuks van gebouwd.
- Airspeed AS.8 Viceroy
- Een speciaal one-off racevliegtuig, ontwikkeld uit de Envoy: De Airspeed Viceroy.
- Airspeed LXM
- Geïmporteerd testvliegtuig bedoeld voor de Japanse Luchtmacht.
- Mitsubishi Hinazuru-type Passenger Transport
- Hinazuru-type licentie productie door Mitsubishi, uitgerust met flaps en geleverd met diverse motoren. Tussen 1936 en 1938 zijn er 11 gebouwd.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Airspeed_Envoy op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
|