Amado Hernandez

Amado Hernandez
Algemene informatie
Land	Filipijnen
Geboortedatum	13 september 1903
Geboorteplaats	Hagonoy
Overlijdensdatum	24 maart 1970
Begraafplaats	Manila North Cemetery
Werk
Beroep	journalist, vakbondsbestuurder, schrijver
Familie
Echtgenoot	Honorata de la Rama
	De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.; U kunt die informatie bewerken.

Amado V. Hernandez (Manilla, 13 september 1903 – 24 maart 1970) was een Filipijns schrijver en vakbondsleider. In 1973 werd Hernandez de titel Nationaal kunstenaar van de Filipijnen in de categorie literatuur toegekend.

Biografie

Hernadez volgde een opleiding aan Gregg Business School en werd daar onder andere opgeleid als typist en stenograaf. In de periode voor de Tweede Wereldoorlog werkte Hernandez als journalist en verslaggever voor het dagelijks verschijnende Watawat, was hij columnist voor de Pagkakaisa en redacteur van Mabuhay. Daarnaast schreef hij gedichten en verhalen, die werden opgenomen in diverse bloemlezingen, die in die tijd verschenen. In 1932 trouwde hij met de populaire zangeres en zarzuela-ster Atang de la Rama.

In de Tweede Wereldoorlog was Hernandez actief voor het verzet. Na de oorlog was hij een tijd lang niet actief als schrijver. Hij werd gekozen tot leider van het Congress of Labor Organisations, een arbeidersbeweging die in die tijd grootschalige stakingen en demonstraties organiseerden. Naar aanleiding daarvan werd hij in 1951 opgepakt en veroordeeld tot levenslang wegens rebellie. In de gevangenis pakte Hernandez het schrijven weer op en produceerde hij zijn bekendste werk, waaronder Isang Dipang Langkit, waarvoor hij de Republic Cultural Heritage Award kreeg; Bayang Malaya; Luhang Buwaya, dat wordt beschouwd als zijn meesterwerk en delen van de roman Mga Ibong Mandaragit

In 1956 kwam Hernandez, op voorlopige basis, weer vrij, waarna hij in 1964 definitief door het Filipijns hooggerechtshof werd vrijgesproken. Hij bleef ook na zijn vrijlating schrijven. Ook werd columnist voor de Taliba. Daarnaast was hij actief als docent. Zo gaf hij tot aan zijn dood les aan de University of the Philippines.

Bron

Carlos Quirino, Who's who in Philippine history, Tahanan Books, Manilla (1995)