Canto General

De Canto General van de Chileense dichter Pablo Neruda is een meer dan vijftienduizend versregels tellende kroniek-in-poëzie van Latijns-Amerika. In deze verzenkroniek vertelt Neruda op de achtergrond zijn persoonlijke verhaal.^[bron?]

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste verzen behandelen zijn persoonlijke leven. Hij begon eraan te schrijven in 1938 toen hij naar het zuiden van zijn geboorteland reisde voor de begrafenis van zijn vader. In 1941 – hij was toen in diplomatieke dienst in Mexico – werd zijn werk meer politiek geladen. Hij pleitte daarbij voor het communisme, dit als tegengewicht voor wat tijdens de Tweede Wereldoorlog in Mexico dreigde. Neruda trok daarna door de Verenigde Staten en door verschillende Zuid-Amerikaanse landen, waarna hij in 1943 naar Chili terugkeerde. Daar schreef hij dan zijn laatste deel van zijn grootse dichtwerk, dat hij in 1950 afrondde. Het werd dat jaar in Mexico uitgegeven door Talleres Gráficos de la Nación. Het bevat 15 delen (gezangen), waarin 231 gedichten zijn samengebracht.

Een eerste Nederlandse vertaling van de volledige Canto General verscheen in 1984, van de hand van Mark Braet, Willy Spillebeen en Bart Vonck. Nieuwe edities kwamen uit in 2004 en 2014. Ook zijn er in de loop der jaren verschillende vertalingen van afzonderlijke zangen of gedichten gepubliceerd.

Muzikaal is dit omvangrijke dichtwerk vooral bekend door de compositie voor koor door Mikis Theodorakis, onder andere in een uitvoering met Maria Farantouri of Melina Merkouri.

Vijftien canto's (gezangen)[bewerken | brontekst bewerken]

De lamp op aarde
Hoogten van Macchu Picchu
De veroveraars (conquistadores)
De bevrijders
Het verraden zand
Amerika, ik roep je naam niet tevergeefs aan
Canto General van Chili
De aarde heet Juan
Dat de houthakker ontwaakt
De vluchteling
De bloemen van Punitaqui
De stromen van het lied
Nieuwjaarskoraal voor het vaderland in het donker
De grote oceaan
Ik ben