Carla van de Puttelaar

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Addbot (overleg | bijdragen) op 13 mrt 2013 om 21:22. (Robot: Verplaatsing van 1 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q2008037)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Carla van de Puttelaar (Zaandam, 1 november 1967) is een Nederlands fotografe, gespecialiseerd in portretfotografie. Zij studeerde van 1991 tot 1996 aan de Gerrit Rietveld Academie. Voor haar eindexamenwerk won zij de Esther Kroon prijs. In 2002 won zij een basisprijs als genomineerde voor de Prix de Rome.

Carla van de Puttelaar maakt portretten, onder meer in opdracht van zorgverzekeraar ONVZ, maar verwierf vooral bekendheid door haar vrije werk, dat zich kenmerkt door een vervreemdende sensualiteit. Ze portretteert vooral vrouwen, vaak naakt. Volgens eigen zeggen vindt ze haar inspiratie in de Nederlandse schilderkunst van de Gouden Eeuw, in oude portretfotografie en in de Ukiyo-e van bijvoorbeeld Utamaro.

Anders dan tegenwoordig in de journalistieke en reclamefotografie gebruikelijk is, en anders ook dan bijvoorbeeld kunstenares Desiree Dolron, met wie haar werk wel wordt vergeleken omdat beide fotografen bewust esthetische foto's willen maken, werkt Van de Puttelaar niet digitaal. Haar fotografie is niets verhullend: details als een moedervlekje of de afdruk van ondergoed in de huid versterken de intimiteit van de foto's.

In 2004 verscheen een overzichtsboek van haar fotografie met een inleiding van Rudy Kousbroek.

In 2008 publiceerde Van de Puttelaar twee nieuwe boeken, met inleidingen van Kristien Hemmerechts en Bob Frommé.

In 2009 werd zij door Elsevier op plaats 51 gerangschikt in de Top-100 van Nederlandse beeldend kunstenaars.

Bibliografie

Bronnen