Carolina van Hannover

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Portret van Carolina van Hannover door Jacopo Amigoni, jaren 1730.

Carolina Elisabeth van Hannover (Herrenhausen, 10 juni 1713 - Londen, 28 december 1757) was een Britse prinses uit het huis Hannover.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Carolina was het vierde kind en de derde dochter van koning George II van Groot-Brittannië uit diens huwelijk met Caroline, dochter van markgraaf Johan Frederik van Brandenburg-Ansbach. Nadat haar grootvader George I in 1714 koning van Groot-Brittannië werd, verhuisde ze samen met haar familie naar Londen, waar ze hun intrek namen in St. James's Palace. Ze was de lievelingsdochter van haar progressieve moeder, die haar en haar oudere zus Amelia Sophia in 1722 liet inenten tegen de pokken.

Ze was erg op eerlijkheid gesteld en zette zich sterk in voor liefdadigheid. Carolina was eveneens ongelukkig verliefd op de gehuwde, biseksuele hoveling John Hervey, die mogelijk een relatie had met haar broer kroonprins Frederik. Na de dood van Hervey in 1743 trok ze zich voor de rest van haar leven terug in St. James' Palace, waar ze enkel voor familie en dichte vrienden toegankelijk was. Carolina bleef ongehuwd en kinderloos en stierf in december 1757 op 44-jarige leeftijd. Ze werd bijgezet in Westminster Abbey.