Cesium-134
| Cesium-134 | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemeen | ||||
| Element | cesium (Cs) | |||
| Nuclide | 134Cs | |||
| Aantal protonen | 55 | |||
| Aantal neutronen | 79 | |||
| Nuclidische gegevens | ||||
| Nuclidenmassa | 133,906718475 u | |||
| Spin | 4+ | |||
| Bindingsenergie | 8,398646 MeV | |||
| Massaoverschot | −86,891181 MeV | |||
| Vervalgegevens | ||||
| Halveringstijd | 2,06618 jaar | |||
| Isotopen van cesium | ||||
| ||||
Cesium-134 of 134Cs is een radioactieve isotoop van cesium. De isotoop komt van nature niet op Aarde voor. Cesium-134 ontstaat door kernsplijting van zwaardere elementen, zoals thorium en uranium. Het is - naast jodium-131 en cesium-137 - vrijgekomen bij de kernramp van Fukushima in maart 2011.
Radioactief verval
[bewerken | brontekst bewerken]Cesium-134 bezit een halveringstijd van ongeveer twee jaren. Het vervalt vrijwel volledig (99,9997%) door β−-verval naar de stabiele isotoop barium-134:
![{\displaystyle {{\mathrm {^{~134}_{55}Cs} }{}\mathrel {\longrightarrow } {}{\mathrm {^{~134}_{56}Ba} }{}+{}{\mathrm {e^{\text{-}}} }{}+{}{\bar {\nu }}{\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{e}}}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/0f8341448bfc7e919e696f37c1ef79aaab8748e5)
De vervalenergie hiervan bedraagt 2,058 687 MeV.
De rest (0,0003%) vervalt door elektronenvangst tot de stabiele isotoop xenon-134:
![{\displaystyle {{\mathrm {^{~134}_{55}Cs} }{}+{}{\mathrm {e^{\text{-}}} }{}\mathrel {\longrightarrow } {}{\mathrm {^{134}_{~54}Xe} }{}+{}{\mathrm {\nu } }{\vphantom {A}}_{\smash[{t}]{e}}}}](https://wikimedia.org/api/rest_v1/media/math/render/svg/3bd5e482a67de41abc69d39bd826567e00404ca8)
De vervalenergie bedraagt 1,233309 MeV.
Bronnen, noten en/of referenties
- (en) Wolfram Alpha
- (en) Periodic table
· 
· 