Champions Trophy mannen 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De 33e editie van de Champions Trophy hockey voor mannen vond plaats van 3 december 2011 tot en met 11 december 2011 in het Nieuw-Zeelandse Auckland. Het is de eerste editie met acht in plaats van zes deelnemers.[1] India zou het toernooi organiseren maar op 5 september 2011 ontnam de FIH de organisatie van India vanwege bestuurlijke problemen in het Indiase hockey.[2] Nieuw-Zeeland vervangt bovendien India als deelnemer.

De deelnemers waren in eerste instantie, per definitie, het gastland, de regerend olympisch kampioen (2008), de regerend wereldkampioen (2010) en de winnaar van de vorige Champions Trophy. De landen werden aangevuld met de beste landen van het vorige wereldkampioenschap, eventueel uitgezonderd het land dat bij de vorige Champions Trophy als laatste eindigde.[3]

Door de uitbreiding naar acht landen heeft de FIH dit deelnemersveld worden aangevuld met twee landen en koos voor Zuid-Korea (nr. 6 van de wereldranglijst van augustus 2010) en Pakistan (winnaar Asian Games 2010, nr. 8 op diezelfde wereldranglijst).[1]

Geplaatste landen[bewerken | brontekst bewerken]

Alle tijden zijn Nieuw-Zeelandse Zomertijd (UTC+13).

Scheidsrechters[bewerken | brontekst bewerken]

  • Vlag van Engeland Hamish Jamson
  • Vlag van Argentinië German Montes
  • Vlag van Nieuw-Zeeland Nigel Iggo
  • Vlag van Zuid-Korea Kim Hong-Lae
  • Vlag van Zuid-Afrika Peter Wright
  • Vlag van Australië Murray Grime
  • Vlag van Japan Satoshi Kondo
  • Vlag van Gibraltar Nathan Stagno
  • Vlag van Nieuw-Zeeland Gareth Greenfield
  • Vlag van Pakistan Haider Rasool

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Groep A[bewerken | brontekst bewerken]

Land WG W G V DV DT +/– Punten
1 Vlag van Australië Australië 3 3 0 0 13 4 +9 9
2 Vlag van Spanje Spanje 3 2 0 1 14 6 +8 6
3 Vlag van Engeland Engeland 3 1 0 2 4 13 −9 3
4 Vlag van Pakistan Pakistan 3 0 0 3 4 12 −8 0

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]

Land WG W G V DV DT +/– Punten
1 Vlag van Nederland Nederland 3 2 1 0 8 5 +3 7
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 3 1 1 1 10 6 +4 4
3 Vlag van Duitsland Duitsland 3 1 1 1 7 7 0 4
4 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 0 1 2 4 11 −7 1

Tweede ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Groep C[bewerken | brontekst bewerken]

Land WG W G V DV DT +/– Punten
1 Vlag van Australië Australië 3 3 0 0 9 5 +4 9
2 Vlag van Spanje Spanje 3 2 0 1 8 6 +2 6
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 3 0 1 2 6 8 −2 1
4 Vlag van Nederland Nederland 3 0 1 2 6 10 −4 1
8 december
16:05
Vlag van Spanje Spanje 3 – 2 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland


8 december
18:05
Vlag van Nederland Nederland 2 – 4 Vlag van Australië Australië


10 december
16:05
Vlag van Nederland Nederland 1 – 3 Vlag van Spanje Spanje


10 december
18:05
Vlag van Australië Australië 2 – 1 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland

Groep D[bewerken | brontekst bewerken]

Land WG W G V DV DT +/– Punten
1 Vlag van Duitsland Duitsland 3 2 1 0 10 4 +6 7
2 Vlag van Engeland Engeland 3 2 0 1 7 6 +1 6
3 Vlag van Pakistan Pakistan 3 1 0 2 7 9 −2 3
4 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 0 1 2 8 13 −5 1
8 december
12:05
Vlag van Pakistan Pakistan 6 – 2 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea


8 december
14:05
Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 2 Vlag van Engeland Engeland


10 december
12:05
Vlag van Duitsland Duitsland 5 – 0 Vlag van Pakistan Pakistan


10 december
14:05
Vlag van Engeland Engeland 4 – 3 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea

Plaatsingswedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

7e/8e plaats[bewerken | brontekst bewerken]

11 december
18:05
Vlag van Pakistan Pakistan 5 – 4 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea

5e/6e plaats[bewerken | brontekst bewerken]

11 december
18:05
Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 0 Vlag van Engeland Engeland

Troostfinale[bewerken | brontekst bewerken]

11 december
18:05
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 3 – 5 Vlag van Nederland Nederland

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

11 december
18:05
Vlag van Australië Australië 1 – 0 Vlag van Spanje Spanje

Eindstand[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Vlag van Australië Australië
  2. Vlag van Spanje Spanje
  3. Vlag van Nederland Nederland
  4. Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
  5. Vlag van Duitsland Duitsland
  6. Vlag van Engeland Engeland
  7. Vlag van Pakistan Pakistan
  8. Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea

Ereprijzen[bewerken | brontekst bewerken]

Beste speler Topscorer Beste doelman Fair Play Trophy
Vlag van Spanje Santi Freixa Vlag van Australië Jamie Dwyer Vlag van Nieuw-Zeeland Kyle Pontifex Vlag van Australië Australië

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]