Charlotte Amalia van Denemarken
Charlotte Amalia van Denemarken (6 oktober 1706 – 28 oktober 1782) was een Deense prinses, dochter van koning Frederik IV van Denemarken en Louise van Mecklenburg.
Charlotte Amalia trouwde nooit en bracht haar hele leven door in Denemarken. Ze leidde een actief hofleven. In tegenstelling tot haar broer en schoonzuster had ze een goede relatie met haar stiefmoeder, Anne Sophie Reventlow, met wie ze erg close was. Ze probeerde zo te voorkomen in ongenade te vallen nadat Anne Sophie koningin werd (1721). Op 8 april 1771 moest zij toch het Hof verlaten. Ze bracht de rest van haar leven door met de koningin-weduwe Juliana Maria, wat inhield dat ze in de praktijk veel van haar tijd besteedde aan het Hof van de koningin-weduwe.
Charlotte Amalia had een voorkeur voor zwarte pruiken, ook haar eigen personeel moest deze dragen, aan het Hof bekend als "het Hof van de zwarte pruiken". In 1778 werd gemeld dat Charlotte Amalia zich terugtrok uit het openbare leven en dat zij seniel was geworden.
Het paleis Charlottenlund, waar ze haar zomers doorbracht, werd naar haar vernoemd, zo ook de stad Charlottenlund.
Ze is bekend als de weldoener van de schrijfster Charlotte Baden (1740–1824), zij kreeg onderwijs en een financiële vergoeding toegekend. Ze richtte een stichting op voor arme meisjes uit alle klassen.
Charlotte Amalia werd opgenomen in de Orde de l'Union Parfait.