Connie Chung
| Connie Chung | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Chung tijdens een interview (2008)
| ||||
| Geboren | 20 augustus 1946 | |||
| Geboorteplaats | Washington D.C. | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Connie Chung (Washington D.C., 20 augustus 1946) is een Amerikaanse journalist en nieuwslezer. Chung was een van de eerste Aziatisch-Amerikaanse vrouwen die een prominente rol vervulde op Amerikaanse nationale televisie, en heeft tijdens haar carrière meerdere onderscheidingen ontvangen, waaronder een Emmy Award.[1]
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Opleiding en vroege carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Chung werd geboren als jongste van tien kinderen, kort nadat haar familie vanuit China naar de Verenigde Staten emigreerde. Ze groeide op in Washington D.C., waar haar vader, William Ling Chung, werkzaam was als inlichtingenofficier in de Chinese nationalistische regering. Chung verloor vijf van haar broers en zussen tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog.[2] Ze behaalde in 1969 haar graad in journalistiek aan de Universiteit van Maryland.[3]
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]In de vroege jaren 1970 werkte Chung als correspondent voor CBS Evening News tijdens het Watergateschandaal. Ze verliet CBS kort daarna om als nieuwslezer te werken voor KNXT in Los Angeles. Chung keerde in 1983 terug naar de netwerken en werd presentator van NBC News at Sunrise en de zaterdaguitzending van NBC Nightly News.[4]
In 1993 werd Chung de tweede vrouw die co-presentator werd van een groot Amerikaans netwerkprogramma, toen ze zich aansloot bij Dan Rather voor het CBS Evening News.[5] In deze periode presenteerde ze ook het programma Eye to Eye with Connie Chung.
Chung voerde talrijke spraakmakende interviews, waaronder een controversieel gesprek met Kathleen Gingrich, de moeder van toenmalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigde Newt Gingrich. Toen ze haar vroeg wat haar zoon over Hillary Clinton dacht, antwoordde Kathleen Gingrich: "Hij denkt dat ze een bitch is". Dit interview leidde tot veel ophef in de media.[6]
Chung kreeg kritiek na haar verslaggeving over de bomaanslag in Oklahoma City in 1995, waarin ze een vraag stelde die door sommigen als ongevoelig werd beschouwd. Dit leidde tot wijdverbreide protesten en maakte haar positie bij CBS moeilijker.[7] Na haar vertrek bij CBS presenteerde Chung kort haar eigen programma op CNN, Connie Chung Tonight. Ondanks een aanvankelijke stijging in kijkcijfers werd het programma na de start van de Irakoorlog in 2003 geannuleerd. In 2006 presenteerde Chung samen met haar echtgenoot, Maury Povich, het programma Weekends with Maury and Connie op MSNBC.[8]
Privéleven
[bewerken | brontekst bewerken]Chung trouwde in 1984 met talkshowhost Maury Povich. In 1995 adopteerden ze hun zoon, Matthew Jay Povich.[9] Ze bekeerde zich tot het jodendom bij haar huwelijk met Povich.[10]
- ↑ (en) Alison Beard, Life’s Work: An Interview with Connie Chung. Harvard Business Review (September 2024). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Connie Wang, Why Are There So Many Asian American Women Named Connie?
. The New York Times (11 mei 2023). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Patricia Brennan, Busy Connie Chung Focuses on CBS's Eye to Eye . The Washington Post (13 juni 1993). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Rick Du Brow, 20 Years of Turmoil Take a Toll at KCBS News. Los Angeles Times (25 januari 1992). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Jennifer Szalai, Connie Chung Signed Off, but She Isn’t Done Talking . The New York Times (17 september 2024). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Bill Carter, The Empty Chair . The New York Times (22 mei 1995). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Connie Chung Upsets Students in El Reno. NewsOK (28 april 1995). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Connie Chung's Serenade Gag a Web Hit. CBS News (20 juni 2006). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Carly Tagen-Dye, In New Book, Connie Chung is Taking on an Important Story: Her Own (Exclusive). People (17 september 2024). Geraadpleegd op 19 september 2024.
- ↑ (en) Shais Rishon, The journeys of six, incredible Jewish Americans, from Connie Chung to Anthony Mordechai Tzvi Russell. Tablet Magazine (13 mei 2016). Geraadpleegd op 19 september 2024.
