Dalton-minimum

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Het Dalton-minimum gedurende de 400 jaar telling van het aantal zonnevlekken.

Het Dalton-minimum was een periode van lage zonneactiviteit, genoemd naar de Engelse meteoroloog John Dalton, die duurde van ongeveer 1790 tot 1830.[1] Zoals het Maunder-minimum en het Spörer-minimum, viel het Dalton-minimum samen met een periode van lager dan gemiddelde wereldtemperatuur. Het Oberlach-station in Duitsland, bijvoorbeeld, mat een 2,0 °C afname over 20 jaar.[2]

De precieze reden van deze lager-dan-gemiddelde temperatuur in deze periode is nog niet bekend. Recente studies suggereren dat een stijging in vulkanisch activiteit grotendeels verantwoordelijk was voor deze koude trend.[3]

Hoewel het jaar zonder zomer (1816) tijdens het Dalton-minimum optrad, was de voornaamste reden voor die bijzondere koude de uitbarsting van de Tambora in Indonesië, een van de twee grootste erupties van de laatste twee eeuwen.