David Cooper
| David Cooper | ||
|---|---|---|
| David Graham Cooper | ||
| Algemene informatie | ||
| Land | Zuid-Afrika | |
| Geboortedatum | 1931 | |
| Geboorteplaats | Kaapstad | |
| Overlijdensdatum | 29 juli 1986 | |
| Overlijdensplaats | Parijs | |
| Werk | ||
| Beroep | psychiater, existential therapist | |
| Werkveld | psychiatrie | |
| Studie | ||
| School/universiteit | Universiteit van Kaapstad | |
| Kunst | ||
| Beïnvloed door | R. D. Laing | |
| Persoonlijk | ||
| Talen | Engels | |
| De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie hier bewerken. | ||
David Graham Cooper (1931 in Kaapstad, Zuid-Afrika - 29 juli 1986 in Parijs, Frankrijk) was een in Zuid-Afrika geboren psychiater en theoreticus die een prominente rol speelde in de antipsychiatrie-beweging.
Cooper studeerde in 1955 af aan de Universiteit van Kaapstad. Cooper bedacht de term "antipsychiatrie" in 1967 en schreef in 1971 het boek Psychiatry and Anti-psychiatry.
Toonaangevende concepten[bewerken | brontekst bewerken]
Cooper geloofde dat waanzin en psychose de manifestatie zijn van een ongelijkheid tussen de eigen 'ware' identiteit en onze sociale identiteit (de identiteit die anderen ons geven en die wij internaliseren). Cooper bedacht de term antipsychiatrie om oppositie en tegengestelde methoden tegen de orthodoxe psychiatrie van die tijd te beschrijven.
Geestverwanten waren onder meer Thomas Szasz, Ronald Laing, Paul Goodman, Allen Ginsberg en Herbert Marcuse. De term ‘antipsychiatrie’ werd voor het eerst gebruikt door David Cooper in 1967.
Hij was een van de oprichters van de Philadelphia Association in Londen.
De taal van de waanzin[bewerken | brontekst bewerken]
In 1967 gaf David Cooper een inleiding op Foucaults Madness and Civilization, die begon met:
- "Waanzin is in onze tijd een soort verloren waarheid geworden - een verklaring die niet atypisch is voor 'een tijd die het nageslacht nu gemakkelijk als half krankzinnig beschouwt.'"
Terwijl hij dezelfde gedachtegang voortzette, verhief hij tegen het einde van het volgende decennium de waanzin tot de status van een bevrijdende kracht in zijn laatste publicatie The Language of Madness (1978):
- "Waanzin is een permanente revolutie in het leven van een persoon... een ontbinding van zichzelf met de impliciete belofte van terugkeer naar een vollediger gerealiseerde wereld"'.