Draize-test

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Draize-test is een toxicologische dierenproef die in 1944 ontwikkeld werd door de toxicoloog John H. Draize en collega's van de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA). Deze test werd onder andere gebruikt voor het testen van cosmetica.

Uitvoering[bewerken | brontekst bewerken]

De test bestaat erin 0,5 ml of 0,5 g van de te beoordelen stof met een 2,5 x 2,5 cm-patch gedurende vier uur aan te brengen op de huid van een proefdier, en vervolgens gedurende 14 dagen de huideffecten te beoordelen. De mogelijke huideffecten bestaan uit roodheid (erytheem) en zwelling (oedeem). In ernstige gevallen kunnen tekenen van corrosiviteit, zoals necrose, bloedingen hemorragieen korstvorming, uitmondend in littekenweefsel worden waargenomen.

Alternatief[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). Guideline no. 431. OECD Guideline for the testing of chemicals. In vitro skin corrosion: human skin model test. Adopted 13 April 2004.

Commission directive 2000/33/EC. Official Journal of the European Communities L136/90 – 107. Annex I, B.40. Skin Corrosion