Elegisch distichon

Het elegische distichon is een Oud-Griekse strofevorm, die ook in het Latijn gebruikt werd. Het is een combinatie van de dactylische hexameter en de dactylische pentameter.

Moderne literatuur

Alle oneven verzen van een elegisch distichon zijn dactylische hexameters
- vb. "Hurry up, gentlemen, please! There's plenty of gentlemen waiting!"
Alle even verzen zijn dactylische pentameters
- vb. "Hurry up, gentlemen, please! Plenty of gentlemen wait."

Het elegisch distichon werd steevast toegepast in de klassieke oudheid bij de elegieën (vb. Tibullus, Propertius) en de epigrammen. Een meester in deze epigrammen was Gaius Valerius Catullus. Een voorbeeld is carmen 109, bestaande uit 3 elegische disticha:

Iocundum, mea vita, mihi proponis amorem

hunc nostrum inter nos perpetuumque fore.

Di magni, facite ut vere promittere possit

atque id sincere dicat et ex animo,

ut liceat nobis tota perducere vita

aeternum hoc sanctae foedus amicitiae.

vertaling

Mijn leven [= mijn Lesbia], jij houdt me voor dat onze liefde

aangenaam, tussen ons en eeuwig is.

Grote goden, maak dat zij dit naar waarheid kan beloven

en dat ze dit oprecht en vanuit de grond van haar hart zegt,

opdat het ons is toegestaan een heel leven lang deze eeuwige

verbintenis van onaantastbare liefde samen door te brengen.