English Heritage
English Heritage (officieel Historic Building and Monuments Commission for England)[1] is een Brits zelfstandig bestuursorgaan dat een ruime bevoegdheid heeft om architectonisch en historisch belangrijke plaatsen in Engeland te beheren. Momenteel wordt English Heritage gefinancierd vanuit het Departement voor Cultuur, Media en Sport. Sinds 2002 is Simon Thurley de directeur.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
English Heritage is opgericht na het inwerkingtreden van de National Heritage Act 1983. Daarvoor werden oude monumenten beheerd door een onderdeel van het Ministerie voor Ruimtelijke Ordening, dat de opvolger was van het Ministerie voor Publieke Werken. Door de wet van 1983 werden ook de onafhankelijke adviesorganen Ancient Monuments Board for England en Historic Buildings Council for England ontbonden. Hun taken werden overgenomen door English Heritage. Een ander adviesorgaan, de Royal Commission on the Historical Monuments of England, werd pas op 1 april 1999 samengevoegd met English Heritage.[2]
Werkterrein[bewerken | brontekst bewerken]
English Heritage is vooral bekend als beheerder van een groot aantal belangrijke historische en archeologische plaatsen, variërend van Stonehenge tot de oudste ijzeren brug ter wereld in Ironbridge. In 2007-'08 werd meer dan 5,3 miljoen maal een bezoek gebracht aan een door English Heritage beheerd eigendom.[3] De organisatie draagt grote verantwoordelijkheid voor het behouden, administreren en beschermen van de historische omgeving. Daarnaast heeft zij een belangrijke adviestaak en beheert zij een openbaar archief, de National Monuments Record.
English Heritage adviseert de Secretary of State (minister) betreffende het algemene beleid en over individuele gevallen zoals het aanwijzen van (archeologische) monumenten. De organisatie is zelf eigenaar van een aantal gebouwen en werkt samen met particulieren voor wie zij als beheerder optreedt.
English Heritage wordt gefinancierd uit de publieke middelen. Daarnaast heeft zij inkomsten uit toegangsgelden en het lidmaatschap van particulieren. Deze krijgen in ruil daarvoor voordelen zoals vrije toegang tot het bezit van English Heritage. Zij hebben echter geen zeggenschap over het beleid. In 2007-'08 telde de organisatie 665.000 leden.[3] De totale inkomsten van English Heritage bedroegen in 2007-'08 £ 186 miljoen, waarvan £ 49 miljoen van particulieren en entreegelden kwam en £ 137 miljoen van overheidssubsidies. De uitgaven bedroegen £ 172 miljoen.[4]
Binnen het Verenigd Koninkrijk zijn vergelijkbare organisaties te vinden, namelijk Historic Scotland in Schotland, Cadw in Wales, Environment and Heritage Service in Noord-Ierland en Manx National Heritage op het eiland Man.
Images of England[bewerken | brontekst bewerken]
Het archief van English Heritage, de National Monuments Record heeft een vrij toegankelijke online database opgezet met beschrijvingen en foto's van 370.000 Engelse monumenten (listed buildings). De naam hiervan is Images of England. De beschrijving van de gebouwen is verzorgd door gespecialiseerde architectuurhistorici.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Statutory List of Buildings of Special Architectural or Historic Interest
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|