Europees kampioenschap trial 2016

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het FIM Europees kampioenschap trial 2016 werd tussen 2 april en 13 augustus gereden, waarbij de rijders in 6 wedstrijden verdeeld over 4 landen uitkwamen. Het EK eindigde met als winnaar de Spaanse Shercorijder Miquel Gelabert, die de Britse rijders Dan Peace (GasGas) en Iwan Roberts (Beta) achter zich liet. Gelabert wist 3 van de 6 wedstrijden te winnen.

Eindklassement[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Naam Vlag van Italië
ITA
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Tsjechië
CZE
Vlag van Tsjechië
CZE
Vlag van Duitsland
GER
Totaal
1 Vlag van Spanje Miquel Gelabert (Sherco) 100 85 85 85 100 100 555
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Peace (GasGas) 60 100 100 50 55 60 425
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Iwan Roberts (Beta) 55 70 60 100 70 70 425
4 Vlag van Frankrijk Quentin Carles De Caudemberg (Beta / Montesa) 40 55 70 60 50 55 330
5 Vlag van Spanje Francesc Clota Moret (Vertigo) 85 0 0 55 85 85 310
6 Vlag van Tsjechië Martin Matejicek (GasGas) 22 50 55 45 45 50 267
7 Vlag van Duitsland Jarmo Robrahn (Beta) 18 40 50 25 25 45 203
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Toby Martyn (Beta) 70 60 40 170
9 Vlag van Noorwegen Sondre G Haga (Beta) 7 45 45 20 18 22 157
10 Vlag van Finland Timo Myohanen (Vertigo) 20 60 40 16 20 156
11 Vlag van Noorwegen Ib Andersen (Beta) 30 40 40 35 145
12 Vlag van Tsjechië Martin Kroustek (Vertigo) 8 20 18 35 35 20 136
13 Vlag van Italië Gabriele Giarba (Montesa) 70 35 16 121
14 Vlag van Duitsland Jonas Widschwendter (TRS / Sherco) 12 14 30 30 16 14 116
15 Vlag van Zweden Daniel Andreasson (Scorpa) 4 18 22 8 22 16 90
16 Vlag van Duitsland Sascha Neumann (Scorpa) 16 22 20 14 12 84
17 Vlag van Italië Marco Fioletti (Sherco) 14 10 0 9 30 18 81
18 Vlag van Noorwegen Marius Christiansen (GasGas) 2 25 25 12 8 72
19 Vlag van Frankrijk Martin Pochez (Ossa) 30 35 33
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Hugo Jervis (Beta) 1 16 14 10 14 55
21 Vlag van Frankrijk Pierre Sauvage (Sherco) 50 50
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk Declan Bullock (Beta) 45 45
23 Vlag van Zweden Marcus Eliasson (Beta) 5 22 10 8 45
24 Vlag van Tsjechië Marek Wunsch (GasGas) 3 18 9 9 39
25 Vlag van Nederland Randy Kerstjens (GasGas) 1 12 0 7 7 10 37
26 Vlag van Italië Pietro Fioletti (Beta) 35 35
27 Vlag van Duitsland Max Faude (Beta) 30 30
28 Vlag van Duitsland Jan Peters (Beta) 25 25
29 Vlag van Frankrijk Teo Colairo (Beta) 25 25
30 Vlag van Duitsland Markus Schutte (Montesa) 12 12
31 Vlag van Noorwegen Ole Kristian Sorensen (Sherco) 10 10
32 Vlag van Zwitserland Noe Petralli (JTG) 9 9
33 Vlag van Nederland Dave Hanraths (GasGas) 7 7
34 Vlag van Noorwegen Julian Berntsen (GasGas) 6 6

Wedstrijdoverzicht[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Land Datum Naam circuit Winnaar
1 Vlag van Italië ITA 2 april Pietramurata Miquel Gelabert (Sherco)
2 Vlag van Frankrijk FRA 21 mei Bréal-sous-Montfort Dan Peace (GasGas)
3 Vlag van Frankrijk FRA 22 mei Bréal-sous-Montfort Dan Peace (GasGas)
4 Vlag van Tsjechië CZE 6 augustus Březová Iwan Roberts (Beta)
5 Vlag van Tsjechië CZE 7 augustus Březová Miquel Gelabert (Sherco)
6 Vlag van Duitsland GER 13 augustus Großheubach Miquel Gelabert (Sherco)

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]