Finn Arnestad

Finn Oluf Arnestad Bjærke (Oslo, 23 september 1915 – Oslo, 30 januari 1994) was een Noors violist en componist.

Loopbaan

Arnestad groeide op in een muzikaal gezin. Het hele gezin maakte thuis muziek, maar hij toonde de meeste interesse in een verdere loopbaan in de muziek. Aan het Conservatorium van Oslo studeerde hij viool, piano en orgel, alsmede compositieleer bij Bjarne Brustad. Deze gaf ook les in orkestratie. Veel verder dan basiskennis kwam het niet, Arnestad zocht zijn eigen weg en beschouwde zichzelf als autodidact. Arnestad ondervond in die hoedanigheid veel invloeden binnen de klassieke muziek van de 20e eeuw. Claude Debussy, Igor Stravinsky, Paul Hindemith en de dodecafonist Fartein Valen lieten sporen na in zijn muziek .

Hij bestudeerde op latere leeftijd volksmuziek. Hij kreeg in 1952 een staatsbeurs voor verdere studie en spendeerde dat aan een studie naar Oosterse en Arabische volksmuziek, tegen de heersende gewoonte in: veel medecomponisten besteedden dat geld aan een cursus bij Nadia Boulanger. In de roerige jaren zestig probeerde hij dodecafonie en seriële muziek, maar hield ook oog voor melodie. Zijn aandacht ging voornamelijk uit naar interference binnen de tonaliteit.

Persoonlijk

De Noorse violiste Vilde Frang Bjærke (1986), bekend als Vilde Frang, is zijn kleindochter.

Werken (selectief)

1947: Strijkkwartet
1952: INRI
1959: Sextet (dwarsfluit, klarinet, fagot, altviool, cello en piano)
1962: Vioolconcert
1962: Aria appasionata
1966: Suite op basis van oude dansritmen
1971: Sonate voor trombone en piano
1971: Blaastrio voor dwarsfluit, klarinet en fagot
1975: Arabesque voor orkest
1976: Pianoconcert
1980: Vioolsonate
1980: Sonate voor contrabas solo
1985: Pianotrio

Bronnen, noten en/of referenties

mic.no Noorse muziekcentrale
uitgave Aurora 4987