Fosforylering

Fosforylering van een eiwit is het plaatsen van een fosfaatgroep op een van de reactieve hydroxylgroepen (OH) van de samenstellende aminozuren (tyrosine, threonine en serine) van dat eiwit. De fosfaatgroep die wordt geplaatst op een reactieve hydroxylgroep, bijvoorbeeld ADP (adenosinedifosfaat), heeft de naam anorganisch fosfaat gekregen: Pi. Zodra deze anorganische fosfaatgroep wordt gekoppeld aan het ADP-molecuul, ontstaat er ATP: adenosinetrifosfaat.

Deze enzymatische reactie speelt vaak een rol bij signaaltransductie in de cel.

Voorbeelden

• autofosforylering: na aggregatie van immuunreceptoren, gaan de enzymatische groepen van de receptoren de fosforyleringmotieven van de nabijgelegen receptoren fosforyleren.