Frédéric Pierrot

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Frédéric Pierrot
Frédéric Pierrot
Algemene informatie
Geboren 17 september 1960
Geboorteplaats Boulogne-Billancourt
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Jaren actief 1989-heden
Beroep acteur
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Frédéric Pierrot (Boulogne-Billancourt, 17 september 1960) is een Frans acteur.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Opleiding en eerste jaren in de filmwereld[bewerken | brontekst bewerken]

Frédéric Pierrot gaf al gauw zijn opleiding wiskunde op om naar de Verenigde Staten te reizen waar hij in aanraking kwam met de wereld van het entertainment. Terug in Frankrijk begon hij acteerlessen te volgen. Ondertussen verdiende hij de kost als decorbouwer-machinist op diverse filmsets.

Pierrots filmcarrière was gelanceerd toen Bertrand Tavernier hem een bijrolletje gaf in het Eerste Wereldoorlogsdrama La Vie et rien d'autre (1989). Tavernier bedacht hem ook met bijrolletjes in L.627 (1992), een drama over anti-drugsbrigades, en in Capitaine Conan (1996), nog een Eerste Wereldoorlogsdrama. Later gaf Tavernier hem een belangrijker rol in Holy Lola (2004), een drama rond de adoptie van een buitenlands kind. In die tijd werd Pierrot wel meer gevraagd door gevestigde cineasten zoals Claude Pinoteau, Jean-Luc Godard en Bertrand Blier.

Hij kreeg essentiëlere rollen in twee films die hun inspiratie vonden in de strijd voor democratie in de 20e eeuw: in het historisch oorlogsdrama Land and Freedom (Ken Loach, 1995) speelde hij een Franse vrijwilliger die deel uitmaakte van de Internationale Brigades tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Hij was tevens te zien in het tijdens de Anjerrevolutie in Portugal gesitueerd historisch drama Capitaines d'avril (2000) dat werd geregisseerd door de Portugese actrice Maria de Medeiros. In diezelfde periode kreeg hij nog een opgemerkte bijrol in de succesrijke tragikomedie Une hirondelle a fait le printemps (2001), een ode aan het wegkwijnende Franse plattelandsleven.

Een steeds drukkere filmcarrière in de 21e eeuw[bewerken | brontekst bewerken]

Het waren vooral debuterende jongere filmregisseurs die Pierrot met een rol bedachten. Onder hen opvallend veel vrouwelijke cineasten. Hij draaide tussen 2007 en 2012 zeven films onder regie van een vrouw. Zo viste Emmanuelle Cuau hem weer op voor Très bien, merci (2007), en dit ruim twintig jaar na zijn rol als gedreven motorrijder in de tragikomedie Circuit Carole (1995). Pierrot vertolkte onder meer ook de vriend van een politiek geëngageerde feministe in de tragikomedie Parlez-moi de la pluie van Agnès Jaoui (2008).

Schrijver Philippe Claudel deed een beroep op Pierrot voor zijn regisseursdebuut Il y a longtemps que je t'aime (2008), een aangrijpend drama rond ex-gedetineerde Kristin Scott Thomas. Twee jaar later speelde Pierrot de man van Scott Thomas in Haar naam was Sarah (2010). In dit historisch drama, gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Tatiana de Rosnay, vertolkte Scott Thomas een journaliste die een onderzoek voert naar wat zich heeft afgespeeld in juli 1942 in de Velodrome d'Hiver.

2011 bracht Pierrot twee opvallende dramatische rollen: in het veelvuldig bekroonde en genomineerde drama La guerre est déclarée (Valérie Donzelli) vertolkte hij de chirurg die alles in het werk stelt om het leven van een tweejarig jongetje met een zeldzame hersentumor te redden en in de dramatische misdaadfilm Polisse (Maïwenn) speelde hij de stuurse opvliegende maar goedmenende baas van de cel jeugdbescherming van de Parijse gerechtelijke politie, een rol die hem een nominatie voor de César voor beste mannelijke bijrol opleverde.

In 2012 was hij de vader van een meisje dat meedingt naar de titel in een internationale snelheidswedstrijd voor typisten in de komedie Populaire, een bescheiden succes aan de kassa dat vijf keer werd genomineerd voor de Césars. In 2013 vertolkte hij opnieuw een vaderfiguur: de stiefvader van het meisje dat zich prostitueert in Ozons drama Jeune et Jolie. Hij zette zijn portrettering van vaders voort in de komedies L'Année prochaine (2014) en Toute première fois (2015).

Hij werkte mee aan de twee laatste films van René Féret: hij nam de hoofdrol van cineast voor zijn rekening in de autobiografisch getinte komedie Le Prochain Film (2013) en hij belichaamde Leo Tolstoj in de dramatische biopic Anton Tchekhov-1890 (2015).

Televisie[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds het begin van de jaren negentig is Pierrot heel regelmatig op het kleine scherm te zien. In de televisieserie L'État de Grace (2006) was hij de partner van Grace Bellanger (Anne Consigny), de eerste vrouwelijke president van Frankrijk. Hij vond Anne Consigny als levenspartner terug in het mysteryverhaal Les Revenants (2012-2015) waarin hij de rol speelde van de vader van het 15-jarig meisje dat een van de 'verrezen' overledenen is. Deze televisieserie was gebaseerd op de gelijknamige film uit 2004 waarvoor Pierrot ook was gecast.

Filmografie (langspeelfilms)[bewerken | brontekst bewerken]

Nominatie[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Frédéric Pierrot van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Frédéric_Pierrot&oldid=62368292"