Naar inhoud springen

Galahad (Britse band)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Ceescamel (overleg | bijdragen) op 15 aug 2018 om 13:38. (seas of change)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Galahad
Galahad
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1985 - heden
Oorsprong Dorset, Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Genre(s) Progressieve rock
Leden
Zang Stuart Nicholson
Keyboard Dean Baker
Gitaar Lee Abraham
Basgitaar Tim Ashton
Drums Spencer Luckman
Officiële website
(en) Allmusic-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Galahad is een Britse muziekgroep, die in 1985 werd opgericht in Dorset, Engeland. Volgens de band is de naam niet afkomstig van Sir Galahad maar van een plaatselijk tuinbouwer, Galahad Produces. Van 1985 tot 1987 toerde de band met covers van Rush, Genesis, U2 en soortgelijke bands door Engeland, gevolgd in 1987 door hun eerste single Dreaming from the inside. In een oplage van 500 stuks is het album in geen enkele hitlijst gekomen. In 1987 verschenen de eerste liveopnames op muziekcassette (toen een favoriet geluidsdrager voor beginnende bands).

De band kreeg het even benauwd toen Stuart Nicholson solliciteerde bij Marillion toen daar de vacature van de vertrekkende Fish moest worden opgevuld, dat ging voor Galahad gelukkig niet door. In 1989 volgde hun eerste album, alweer op cassette. In 1991 volgde hun eerste officiële muziekalbum. Ondertussen kreeg de band ook vaste voet in Europa. In 1992 start de band een albumreeks genaamd Other Crimes and Misdemeaners, demos en tracks die niet op albums verschenen. In 1992 verscheen Nothing in Japan; in 1993 verscheen hun eerste album op compact disc onder een net andere titel.

De band kwam vervolgens langzaam het officiële concertcircuit binnen en nam hier en daar wat op. Ze verschenen op tribute-albums voor muziek van wederom Genenis, maar ook voor Camel. Albums verschenen onregelmatig, en het leek erop dat de band niet echt meer bestond. Het in 1999 opgenomen Year Zero verscheen bijvoorbeeld pas drie jaar later. Vanaf 2004 werd het erg stil rond de band, maar in 2007 verscheen uit het niets Empires never last, dat weer een klein succes werd binnen de wereld van de progressieve rock. De bijbehorende tournee bracht hen naar Polen, waarbij opnamen werden gemaakt voor Resonance, dat in 2006 al op dvd verscheen, maar pas in 2009 op compact disc. ook daarna werd de band geplaagd door personeelswisselingen. Tussen 2012 en 2018 verscheen bijna alleen bewerkt oud werk of covers. In januari 2018 kwam nieuw materiaal van de band uit in de hoedanigheid van studioalbum Seas of change.

Discografie