Galliërs
De naam Galliërs is een oude term voor de volkeren die, voor de inval van de Romeinen, het gebied ten westen van de Rijn bevolkten, ook Gallië genoemd.
Omdat de meeste van deze stammen grotendeels Kelten waren, werden ze door de Romeinen ook Celtae genoemd. Daarvan zijn Gallatus en Gallus afgeleid. Het is echter ook mogelijk dat deze woorden hun stam hadden in het Keltische Galno (kracht of sterkte). In de andere Europese talen heten ze ook wel Gaul (Engels), Gaulois (Frans) en Galo (Spaans).
De Galliërs blonken uit in hun nieuwe landbouw-, wapen- en kunsttechnieken. Ze voerden ook regelmatig strijd tegen elkaar, want ze vormden geen politieke eenheid. Caesar schreef in zijn Commentarii de bello Gallico dat ze mensenoffers brachten, maar dit is niet door archeologische vondsten van bijvoorbeeld veenlijken bevestigd. De godsdienst van de Galliërs stond onder leiding van druïden, die zich tevens een grote politieke en wettelijke macht toeëigenden.
Stammen
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van Gallische volken voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Verder lezen
[bewerken | brontekst bewerken]- A. Thierry, Histoire des Gaulois depuis les temps les plus reculés jusqu'à l'entière soumission de la Gaule à la domination romaine, 3 dln., Parijs, 1828.
- E. Cougny - Henri Lebègue trad. comm., Extraits des auteurs grecs concernant la géographie et l'histoire des Gaules, 6 dln., Parijs, 1878-1892.
· 
· 