Gebruiker:2A02:A448:7A91:1:68A1:5D83:A2E8:ECB2/Kladblok
REDING.
Reding (ook: Rading, Radinc, Reding, Redinc, Redenc, Redinck, Radincg, Raedijnck) was een oud riddermatig geslacht dat oorspronkelijk afkomstig was uit Vollenhove in Overijssel, dat vanaf ca. de 11e eeuw het bestuurscentrum was van de Utrechtse bisschop in het Oversticht. Het geslacht Reding was in de 12e eeuw aldaar het voornaamste ministerialengeslacht en wordt als zodanig in de 13e eeuw opgevolgd door het geslacht Van Putten.
Geschiedenis.
De oudste telg van dit geslacht wordt als ministeriaal en getuige van de bisschop van Utrecht genoemd in een oorkonde van 1152, waarin deze als Radingus, de gelatiniseerde vorm van Rading, wordt aangeduid. Men kan vermoeden dat hij de stamvader van dit geslacht is. De eerstvolgende vermeldingen zijn die van een Wolter Radinc die eveneens als ministeriaal en getuige van de bisschop van Utrecht wordt vermeld in oorkonden van 1165 en 1176. Vermoed wordt dat Radingus en Wolter Radinc dezelfde persoon is.
Vermeldenswaard is dat in een oorkonde van 1223 de broers Frederik en Wolter Radinc met een aantal andere getuigen voor het eerst "milites" worden genoemd, hier te verstaan in de betekenis van "edelen". Het duidt erop dat het geslacht Radinc omstreeks die tijd zal zijn overgegaan van ministerialiteit naar riddermatigheid.
De laatst bekende personen met de naam Reding, Johan en Arnold Radinc, worden in 1400 vermeld als zonen van een Frederik Rading. Na die tijd zijn, voor zover bekend, geen leden van de familie Reding in Nederland meer vermeld.
Van/Von Eerde.
Het geslacht Reding leeft in Duitsland voort onder de naam Von Eerde. Het is onomstreden dat het geslacht Von Eerde voortspruit uit het geslacht Reding, omdat de aanduiding Van Eerde (later Von Eerde) een alias was van Johan Redinc van Eerde (vermeld o.a. 1326 - 1351) en van Frederik van Eerde Reding (vermeld o.a. 1334 - 1337 en gehuwd met een Van Echten), waaruit de Freiherren Von Eerde zijn voortgekomen.
Het familiewapen van Reding en Von Eerde is dan ook identiek.
Sloet.
Aangenomen wordt dat het geslacht Reding in Nederland voortleeft met het geslacht Sloet, die daarvan een jongere tak is. De aanname is gegrond op het feit dat het oudst bekende Sloet-wapen een gebroken Reding-wapen is, dat wil zeggen dat het Sloet-wapen identiek is aan het Reding-wapen, maar is aangevuld met een ster boven de wassenaar, hetgeen wijst op een jongere tak van een bestaand geslacht. Bovendien geldt hier het geografisch argument aangezien beide genoemde geslachten oorspronkelijk afkomstig zijn in of rond Vollenhove. En tenslotte komt in de 14e eeuw de voornaam Johan in beide geslachten opvallend vaak voor, hetgeen kan duiden op een familieband.
Familiewapens.
Rading: in zilver een rode wassenaar; Van/Von Eerde: in zilver een rode wassenaar; Sloet: in zilver een rode wassenaar met boven de wassenaar een ster.
Bronnen.
1. Schaap, ds. J.W.; Het adellijk geslacht Reding in Vereeniging tot Beoefening van Overijsselsch Regt en Geschiedenis, Verslagen en Mededelingen, 81e stuk, 1966, pag. 65 - 78. 2. Vos van Steenwijk, A.N. baron de; Het geslacht De Vos van Steenwijk in het licht van de geschiedenis van de Drentse adel; Assen 1976. 3. Manten, dr. A.A.; Het adellijke geslacht Radinc en het gebied Vijfhoeven bij Breukelen; Tijdschrift Historische Kring Breukelen, jaargang 20, nr. 4, pag. 218 - 229. 4. Buitelaar, dr. A.L.P.; De Stichtse ministerialiteit en de ontginning in de Utrechtse Vechtstreek; Hilversum, 1993. 5. Gevers, Jhr. A.J., Mensema A.J. en Mooijweer, Js; Tweenijenhuizen in de Leeuwte in De Havezaten in het land van Vollenhove en hun bewoners, Alphen aan den Rijn, 2004, pag. 134 - 144. 6.Benders, dr. J.F.; Uit de schaduw van het kasteel: Vollenhove van de 12e eeuw tot omstreeks 1400 in Vollenhove, stad en vermaarde zonen; Negen opstellen bij de viering van 650 jaar stadsrecht; Kampen 2005, pag. 17 - 43.