Gebruiker:Bewuste vertaler/We Have Band

We Have Band, ook bekend als "WHB", is een driekoppige elektronische muziekgroep uit Manchester en Londen bestaande uit Darren Bancroft en het echtpaar Thomas Wegg-Prosser en Dede Wegg-Prosser. Ze hebben drie albums uitgebracht via het in Frankrijk gevestigde Naïve Records. Hun eerste album, WHB, werd uitgebracht op 5 april 2010 en een tweede album van tien tracks, Ternion, werd uitgebracht op 29 januari 2012. We Have Band heeft veel artiesten geremixt, waaronder Gorillaz, Bloc Party, Micachu, Peter Bjorn and John en M83.

Instrumenten en stijl

De band schrijft met gitaren, basgitaren, synthesizers, soft synthesizers, percussie, drummachines en drumsamples. Binnen een paar maanden na hun samenwerking hadden ze een verzameling nummers die de ruggengraat vormden van hun eerste album. Veel van deze nummers verschenen als single en op verschillende compilaties, waaronder de Kitsuné Maison compilaties. Hun stijl is verschillend beschreven als disco revival en depressieve disco. Ze zijn geprezen als punk funk vaandeldragers en in hun begindagen werden ze beschreven door Paul Lester van The Guardian als zijnde "unsigned and undeniable".

Carrière

Vroege live optredens

De band begon met spelen in Londen in april 2008 in zalen als Club Mother Fucker,[7] Dollop,[8] YoYo,[9] White Heat en Durr.[11] In hun begindagen maakten ze ook een aantal festivaloptredens op evenementen als Secret Garden Party, Glastonbury festival, SXSW, La Route du Rock, Rencontres Trans Musicales, Montreux Jazz Festival, CMJ, Berlin Festival en Art Basel Miami. Dit legde de basis voor de live-volgers, waardoor de band in 2009 en 2010 stevig op tournee ging. Een hoogtepunt van hun vroege live-werk was de overwinning in de Glastonbury Festival emerging band competitie in maart 2009.[12]

Vroege single en compilatie releases

De band bracht zijn eerste single, "Oh!", uit in november 2008 op het 50bones records label,[13] bekend voor het uitbrengen van vroege singles van Little Boots en The Virgins. De single kreeg veel lovende kritieken. This Is Faked DIY[14] beschreef het als "de meest relaxte disco-funk ooit" en als "Kraftwerk dat voor de bus loopt".[6] Oh! werd geremixt door Yo Majesty en Micachu & The Shapes. De video voor deze release werd geregisseerd door Tom Ellis. "Oh!" werd gevolgd door "You Came Out" dat in juni 2009 werd uitgebracht op het Kill 'em All label. De video[15] werd geregisseerd door David Wilson die ook video's heeft geregisseerd voor Metronomy en Little Boots. Er waren een aantal remixen voor "You Came Out", waaronder die van Stereogamus[16] en Blamma Blamma!.[17] Het Kitsuné label was al vroeg fan van de band en twee nummers werden opgenomen op de Kitsuné Maison compilaties. "Hear It In The Cans" verscheen op Maison 6 en "Time After Time" op Maison 7. De band heeft sindsdien twee Kitsuné-evenementen gespeeld in La Maroquonaire, Parijs, en Scala, Londen.

Naïeve label releases

WHB

Het werk aan het eerste album van de band werd in de herfst van 2009 afgerond. Het werd gemixt en gecoproduceerd door Gareth Jones, die ook gewerkt heeft met Depeche Mode, These New Puritans en Emmy The Great. De opnames en mix werden afgewerkt in Strongrooms en de plaat werd gemasterd door Nils in The Exchange. De plaat werd eind 2009 getekend bij Naïve Records, een Frans onafhankelijk label[18] en het album werd op 5 april 2010 uitgebracht op cd, vinyl en download. Het album kreeg veel lovende kritieken. The Times omschreef het als "Brooding disco meets slick, new-wave indie". The Fly magazine zei dat het album laat zien "wat een kracht ze echt zijn",[19] terwijl The Music Fix[20] zei: "Deze jonge schouders hebben een volwassen en toch minimaal elektro pop meesterwerk voortgebracht." Het album artwork is gemaakt door Sam Ashby, een East London art director en designer, die ook verantwoordelijk is voor het queer film magazine Little Joe.

Singles

"Divisive" was de eerste single van het album. Het was iTunes single van de week in de releaseweek van 22 maart.[21] Het kreeg aanzienlijke steun van Radio 1 DJ's Fearne Cotton en Jo Whiley. De video voor "Divisive"[22] werd gemaakt door jul&mat[23] voor Solab, die ook video's hebben gemaakt voor Metronomy. "Divisive" werd geremixt door onder andere Tom Starr[24] en de Chicago house legende Carl Craig[25]. "Divisive" werd gevolgd door een heruitgave van "Oh!".[26] De video voor de heruitgave werd gemaakt door Blake Claridge. De laatste single van WHB was "Love What You Doing?".[27] De single werd uitgebracht op 6 december 2010 en ging vergezeld van remixen door Anoraak, Teenagers and Tokyo en James Yuill.

Tournee

Vanaf de optredens in Londen in 2008 en de eerste internationale festivaloptredens heeft de band vrij constant getoerd. Op het Rencontres Trans Musicales eind 2008 in Rennes werd de band omschreven als "De Openbaring van het Festival". In 2009 en 2010 speelde de band 287 shows in 26 landen. Ze speelden op grote festivals in heel Groot-Brittannië, waaronder Glastonbury Festival, The Big Chill, V Festival, Lovebox Festival, Secret Garden Party, Latitude, Isle of Wight Festival, Parklife en The Great Escape. Wereldwijd hebben ze gespeeld op SXSW, Melt! Festival, Berlin Festival, Emmaboda (Zweden), Paleo Festival (Zwitserland), Pohoda (Slowakije), La Route du Rock, Exit (Servië), Montreux Jazz Festival, Printemps de Bourges, Pukkelpop en Calvi On The Rocks en vele anderen. Live spelen heeft de band hun echte identiteit gegeven en hen in staat gesteld tienduizenden concertbezoekers te bereiken en hun energieke liveshows hebben hen talrijke lofbetuigingen opgeleverd,[4][28][29]

TV en film

Verschillende nummers van de band zijn gebruikt in televisiereclames. In 2010 werd het nummer "Honey Trap" gekozen voor de wereldwijde Diesel 'Be Stupid' campagne.[30] In 2015 werd "Honey Trap" ook gebruikt door Coca-Cola in de 'Choose Coca-Cola' campagne.[31] "Divisive" werd gebruikt in de tv-serie Mercy[32] en de Tom Starr remix werd gebruikt op EA Games Need for Speed: Hot Pursuit. [33] De derde single van de band, "Love What You Doing", werd gekozen voor de Print Collection Fragrances-reclames van Stella McCartney.[34] en twee keer in het tv-programma Made in Chelsea.[35] De band verscheen ook op het Channel 4 Top Shop ctrl-evenement dat in april 2010 werd uitgezonden[36] en was te zien op de MTV livesessies.[37]

2011

De band had verschillende Europese data en festivals, maar werkte voornamelijk aan de opvolger van het eerste album, WHB, met producer Luke Smith die onlangs Foals had geproduceerd, en de producer mixer Ben Hillier die met Blur, Villagers en Elbow heeft gewerkt.

Ternion

Ternion werd uitgebracht op 30 januari 2012. De gelimiteerde versie van de plaat bevatte een bonusdisc Ternion Aside,[38] een 26 minuten durende herbewerking van het album door Thomas Wegg-Prosser. De eerste single, "Where Are Your People?",[39] werd uitgebracht op 5 februari 2012 en kreeg televisieaandacht op Sky's Soccer AM[40], samen met radio-aandacht op zenders als XFM, Amazing Radio en fm4. Er was veel interesse op muziekblogs, waaronder Clash Music,[41] Disco Naivete[42] en lagasta.[43] Deze single werd vergezeld door remixen van de houseact eatseverythingmusic[44] en het elektronische duo Walls.[45] De video voor de release werd gemaakt door Alex Turvey.[46] De tweede single van Ternion, "Tired Of Running",[47] werd uitgebracht op 4 juni 2012. De video werd opgenomen in de bossen van Marly Le Roi buiten Parijs en werd geregisseerd door Arthur Castillon en Fabien Pochez.[48] De single en video kregen aandacht van La Gasta,[49] Disco Naivete,[50] Daze Digital,[51] Electronic Beats[52] en ilikemusic. [53] Aan het einde van het jaar brachten ze de single "What's Mine, What's Yours" uit, alleen online.[54][55] Bij de release werd een montage-stijl video gemonteerd en geregisseerd door Kate Bones.[55] Samen hiermee werd Ternion Aside opnieuw uitgebracht. Voorheen alleen beschikbaar op de Special Edition van Ternion, is het een 26-minuten durende herbewerking van Side A van "Ternion"[56] door Tom Wegg-Prosser, die zei: "Het was geïnspireerd door The League Unlimited Orchestra's 'Love and Dancing' Album. Het idee om alleen de samenstellende delen van een originele albumopname te nemen en deze opnieuw vorm te geven - een nieuw en uniek stuk muziek creëren van wat al bestond, terwijl we probeerden geen conventionele remixbenadering te gebruiken. De 1e 5 nummers van 'Ternion' werkten allemaal binnen dit concept en we houden van de manier waarop de muziek iets anders wordt." Dit was te beluisteren op soundcloud en "What's Mine, What's Yours", de laatste track van de mix, was gratis te downloaden.[57]

Dag van de Platenwinkel

Op Recordstore Day, 21 april 2012, bracht de band een limited edition dubbel A-kant uit met een cover van The Horrors' "Still Life" en Washed Out's "Within Without".

Ter promotie van Ternion speelde de band de volgende live sessies: All Saints Basement Sessions,[58] Daytrotter,[59] Play NetWork,[58] Nova Radio,[60] le Mouv[61] en The Clash.[62]

Tournee

De tournee ter begeleiding van dit album begon op 15 februari 2012 in Cargo London en werd gevolgd door een uitgebreide tournee door Europa, daarna door naar Zuid-Amerika voor het 16º Festival Cultura Inglesa met Franz Ferdinand en The Horrors. Europese en Britse festivals volgden, waaronder Lovebox, Latitude, Montreux Jazz Festival, Berlijn Festival en Dockville. Een Europese herfsttour volgde in september 2012, inclusief Berlijn Festival.[63] In 2013 ging de band naar Mexico voor enkele data met Bandtastic[64] en keerde terug om een Duitse tour te doen. De band werkt momenteel aan hun derde album.