Gebruiker:Didier Demelin

Beste wikipedianen

Ik gebruik mijn naam als gebruikersnaam omdat het nicknamen aan mijn voorbij gaat. Het maakt het duidelijker om mij te vinden en op mijn leeftijd is nickname eigenlijk niet meer zo toepasselijk. Ik laat dit over aan mijn dochter van 15 en zoon van 12. Al klinkt deze insteek wat oubollig, toch vinden de kinderen het fijn dat papa nog studeert en mee evolueert in de wereld van het internet. Aan mijn echtgenote is dit helemaal niet besteed en mocht ik het niet doen in mijn opleiding, dan zou er waarschijnlijk ook niet veel van in huis komen.

Didier Demelin

Opleiding audio-visuele training

Deze gebruikersnaam heb ik aangemaakt in het kader van mijn opleiding aan het Katho. In mijn tweede jaar bachelor maatschappelijke veiligheid zit de cursus audio-visuele training. In deze cursus is de aanmaak van een gebruikerspagina voorzien om aan de opdracht te voldoen. De opdracht op zich houdt een filmbespreking in, een fotoreportage en een kortfilm.

We krijgen les van Benedict Wydooghe. Vorig jaar leerde ik deze docent kennen. Eigenlijk is kennen een groot woord, als je afstandsonderwijs volgt. Bij de cursus "historische benaderingen" had ik hetzelfde gevoel als vandaag. Onzeker door de krappe tijd omwille van de vele andere opdrachten en examens die ik moet koppelen met gezin en werk, onwennig op internet en het feit van niet vertrouwd te zijn met de materie en ongemakkelijk omdat ik eigenlijk het geheel niet kan overschouwen. Maar zo begin je nog wel aan een cursus en als het dezelfde richting mag opgaan als de vorige cursus, dan moet ik toch toegeven dat het me heel wat bijgebracht heeft aan inzichten.

Beroep

Van beroep ben ik een "idealistische" politieman. Mijn grootste voldoening zit hem in mensen te helpen die in een situatie gekomen zijn waar ze best iemand kunnen gebruiken die het pad voor hen effent en ze helpt om dat moeilijk moment te overbruggen. Het zijn veelal crisismomenten zoals een onrustwekkende verdwijning, waar ik mij tracht in vast te bijten en de persoon terug te vinden. Voor mij geen bureaucratische afhandeling, maar een menselijke en betrokken aanpak die ervoor zorgt dat we de persoon terugvinden. Het idealisme moet ook blijken uit mijn engagement in de aanpak van drugs. Ik werk als beleidsmederwerker bij de politie en een integraal drugsbeleid waarmaken is de goal die ik steeds voor ogen heb. Je moet wel wat idealist zijn om op het terrein te blijven zoeken naar partnerschap en efficiënt werkmethodes, want deze wereld is zo uiteengerafeld dat men er echt zijn jongen niet in vind. Maar door deze aanpak zie je toch wel een dalende trend en hier en daar werkmethodes die ook hun vruchten afwerpen. Zoals bij elk mens, met vallen en opstaan.

Ik ben een echte levensgenieter en meer specifiek een "foodie". Zo noemt men bljkbaar iemand die houdt van eten en koken. Mijn grootste voldoening, een vers product en een mediterane bereiding. Ik zit in een kookclub voor mannen en kook zo goed als elke dag. Als ik niet kook, dan is het meestal door het werk of omdat ik aan het doen ben, wat jullie nu lezen. Maar door al dat eten en drinken gaat uw lichaam gaan aanzwellen en dit kan toch niet in onze huidige "perfect body" maatschappij. Daarom loop ik drie keer per week en pik ik hier en daar een jogging mee om eens ergens anders te lopen dan in mijn achtertuin.

Er valt nog zoveel te vertellen, maar dat gebeurt misschien wel eens rond een fijn glaasje wijn, of als wikipediaan op het overleg.

Fijn u te leren kennen.