Gebruiker:Ecritures/Botanicus
Eind achttiende eeuw - rond 1790 - deed het stereotype beeld van de vrouwelijke botanicus als seksueel actieve vrouw zijn intrede in Engeland. Hoewel vrouwen al veel eerder in deze eeuw zich bezighielden met de plantkunde zorgde de classificatie volgens het seksuele systeem van Linnaeus in zijn Species plantarum (gepubliceerd in 1753) ervoor dat deze activiteit voor vrouwen opeens als ongepast gezien kon worden. Zo waarschuwde dominee Richard Polwhele (1760-1838) ervoor dat vrouwen die zich bezighielden met het bekijken van (mannelijke) meeldraden en (vrouwelijke) stampers wel eens opgewonden hier van zouden kunnen worden.[1] In de opera The Lakers van James Plumptre (1760-1838) is de zoektocht van de hoofdpersoon, botanicus 'Miss Beccabunga Veronica of Diandra Hall', naar nieuwe botanische specimen een metafoor voor haar zoektocht naar een geschikte echtgenoot. Dichter, arts en botanicus Erasmus Darwin verwoordde het als volgt: Botanie is absoluut geen gepast tijdverdrijf voor de beschaafde sekse. Darwins gedicht The loves of the plants - waarin hij het werk van Linnaeus op populaire wijze beschreef - zorgde ervoor dat het classificatiesysteem van Linneaus bekend werd bij veel vrouwen.
In het achttiende eeuwse Groot-Brittanië was een grote interesse voor de plant- en tuinkunde en er werden een groot aantal literaire en wetenschappelijke boeken over deze twee onderwerpen gepubliceerd. Toen in 1790 een populaire Oostenrijkse botanicus Franz Bauer koningin Charlotte (al een enthousiast botanicus) en prinses Elizabeth lessen gaf in botanisch illustreren en het verzamelen van planten werden deze activiteiten nog populairder bij de bevolking.
Bronnen, noten en/of referenties
|