Gebruiker:Fred Bokker/Kladblok
| Robert Earl Sawyer | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Volledige naam | Robert Earl Sawyer | |||
| Geboren | 5 juni 1923 | |||
| Overleden | 11 november 1994 | |||
| Geboorteland | Verenigde Staten | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Jaren actief | 1957-1994 | |||
| ||||
Robert Earl Sawyer (5 juni, 1923 - 11 november, 1994) was een Amerikaanse schrijver van verhalen en toneelstukken, een regisseur en acteur en had zijn eigen produktiemaatschappij: RES Productions.[1][2]
Vroege jaren[bewerken | brontekst bewerken]
Sawyer werd geboren in Miami, Florida. Zijn ouders waren Robert Wolworth Sawyer en Merline Thompson Sawyer die vanuit Nassau, Bahamas, naar Florida emigreerden. Hij deed eindexamen aan de Booker T. Washington High School in Miami, Florida.
Sawyer was een oorlogsveteraan voor de Verenigde Staten in de 2e Wereld Oorlog. Na het leger ging hij engels en dramaturgie studeren aan de New York University met als hoofdvak creatief schrijven. Daarna studeerde hij nog twee jaar creatief schrijven aan de Lajos Egri School of Writing in New York.[3]
Professionele leven[bewerken | brontekst bewerken]
Hij regisseerde en produceerde toneelstukken in zijn eigen produktiemaatschappij: RES (Robert Earl Sawyer) Productions. Ook speelde hij als acteur in zijn eigen toneelstukken en in die van andere schrijvers in New York City, Miami, Washington D.C., Las Vegas Valley, San Francisco, and Los Angeles.
Hij schreef meer dan 46 toneelstukken o.a.:
- Blood in Mississippi. Een politiek geëngageerd stuk, 1957.
- The Bread-Winner. Een comedie/drama van 3 aktes over een gescheiden vrouw, 1959.
Het verhaal gaat over de ontembare geest van een trotse en mooie vrouw die worstelt om alle morele en fysieke ongemakken van armoede te overwinnen om haar twee kinderen een betere toekomst te geven.
Stephan Miller schreef in 'Seattle Post-Intelligencer' over de The Breadwinner, in 1971:
- Een van de deugden van Robert Earl Sawyer's toneelstuk is dat het je zo goed doet voelen. Het laat je achter met het gevoel dat welk verdriet je ook op dit moment hebt, dat van de karakters in het toneelstuk is zoveel erger en met zoveel meer elegantie overwonnen.[5]
Sawyer schreef, produceerde en regisseerde de eerste zwarte soap opera voor de televisie Rainbow Street, in 1989. Het werd uitgezonden in Atlanta, GA, Pasadena, CA, Los Angeles, CA and Las Vegas, NV, in 1989.[6]
Van 1980 tot aan zijn dood in 1994, had Sawyer zijn eigen produktiemaatschappij RES Productions.
-
Poster -
Dit is ook een kleine aardhommel
-
En dit is er ook een
-
Aardhommels kunnen goed demonstreren hoe je plaatjes toont
-
met onderschriften erbij
-
In de beschrijving kunnen ook links worden geplaatst, zoals naar de Aardhommel
Activisme[bewerken | brontekst bewerken]
Sawyer was zijn leven lang een activist voor mensenrechten, in het bijzonder voor de rechten van minderheden in de kunstwereld. Hij stond erop dat er een veel groter percentage van minderheden in de literaire en theaterwereld participeerde.
Melody Malmberg schreef in haar artikel 'The Outsiders' in The Weekly, Altadena, in 1984: "Alhoewel er vooruitgang lijkt te zijn geboekt, vinden zwarte kunstenaars nog steeds dat de amusement industrie een besloten club is. De reden hiervoor is de volgende. Zes mensen zaten onlangs in de Lake Avenue Studio van de Federation for the Advancement of Minority Artists (FAMA). Het gesprek kwam op hun professionele leven. Joe Montell, directeur van FAMA, was gastheer. De gasten waren: Josephine Toussaint, Don Davis, Joseph Taylor, Robert Earl Sawyer and Marlene Labat. Citaat van Robert E. Sawyer:"
- Het probleem is niet zwart zijn - het probleem ligt bij de onderontwikkelde mentaliteit van diegenen die in de positie zijn om een morele en intellectuele beslissing te nemen over de fundamentele gelijkheid van minderheden. Door deze verkeerde houding ontzeggen zij de literaire en theaterwereld het recht om ook van andere culturen te genieten en van andere genieën die muziek componeren en toneelstukken schrijven. Aan de andere kant is het ook de lethargie van de zwarte zakenman - en het gebrek aan steun van de zwarte mensen - die bijdraagt aan het ter ziele gaan en decimeren van zwart talent. Het lijkt een goddeloos verbond tussen witte discriminatie en zwarte lethargie. Maar het probleem is 'niet' zwart zijn.[7]
Persoonlijke leven[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was getrouwd met Mamie Lucille Donaldson van 1943 tot 1950. Zij kregen 2 kinderen samen: Errol Sawyer (8 augustus, 1943- ), een fotograaf:[8] en Wanda Louise Sawyer (11 januari, 1945 - 1984 (New York)). Van 1957 tot 1974 leefde Sawyer samen met de actrice Martha Louise Davis. Zij kregen 3 kinderen samen: Robert Alexander Sawyer (19 april, 1962), een schrijver; Kevin DéRoi Sawyer (28 september, 1963); Mia Monét Sawyer (7 january, 1965). Van 1975 tot 1986 leefde en werkte Sawyer samen met de actrice Marlene Labat.[9]
Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]
Robert Earl Sawyer stierf op 11 november, 1994, in Oakland, California. Hij is begraven op de begraafplaats Hayward in Oakland.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
[[Categorie:Amerikaans toneelschrijver]]