Gebruiker:Joopwiki/Kladblok/Vertaal/Landen
Taal[bewerken | brontekst bewerken]
De officiële taal van Brazilië is het Portugees[1] (Artikel 13 van de Grondwet van de Federale Republiek Brazilië), de taal die bijna de gehele bevolking spreekt en vrijwel de enige taal is die gebruikt wordt in kranten, op radio en televisie en voor zakelijke en bestuurlijke doeleinden. De meest bekende uitzondering hierop is een wet op de gebarentaal die werd goedgekeurd door het Nationale congres van Brazilië. De wettelijke erkenning vond plaats in 2002,[2] de regelgeving volgde in 2005.[3] De wet stelt het gebruik van de Braziliaanse gebarentaal, beter bekend onder het Portugese acroniem LIBRAS, verplicht in het onderwijs en bij overheidsdiensten. De taal moet worden geleerd als onderdeel van de curricula van de pedagogie- en logopedieopleidingen. LIBRAS leraren, instructeurs en vertalers zijn erkende professionals. Scholen en de gezondheidszorg moeten toegang bieden toegang aan doven.[4]
Braziliaans Portugees heeft haar eigen ontwikkeling, meestal van de 16e eeuw centrale en zuidelijke dialecten van Europees Portugees[310] (ondanks een zeer groot aantal Portugese koloniale kolonisten, en meer recente immigranten, die komen uit noordelijke regio's, en in geringe mate Portugese Macaronesië), vergelijkbaar met sommige invloeden van de Indiaanse en Afrikaanse talen, met name West-Afrikaanse en Bantu. [311] Dientengevolge, is de taal enigszins verschillen, meestal in de fonologie, de taal van Portugal en andere Portugeestalige landen (de dialecten van de andere landen, deels vanwege de meer recente einde van het Portugese kolonialisme in deze regio's, hebben een nauwere aansluiting hedendaagse Europees Portugees). Deze verschillen zijn vergelijkbaar met die tussen de Amerikaanse en Britse. [311]
Brazilië is het enige Portugeestalige land in Amerika, waardoor de taal een belangrijk onderdeel van de Braziliaanse nationale identiteit en geven het een nationale cultuur verschillen van die van de Spaans-sprekende buren. [312]
In 1990, de Landen van Gemeenschap van Portugese taal (CPLP), waaronder vertegenwoordigers van alle landen met Portugees als officiële taal, bereikten een akkoord over de hervorming van de Portugese spelling om te verenigen de twee normen dan in gebruik door Brazilië aan de ene kant en de overige Portugeessprekende landen anderzijds. Deze spelling hervorming ging op 1 januari 2009 van kracht in Brazilië. In Portugal, werd de hervorming ondertekend in wet door de Voorzitter op 21 juli 2008 voor een aanpassingsperiode van 6 jaar, waarin beide spellingssystemen zal coëxisteren. De resterende CPLP landen zijn vrij om hun eigen Dienstregelingen overgang. [313]
Minderheidstalen worden gesproken door het hele land. Honderd tachtig Amerindiaanse talen worden gesproken in afgelegen gebieden en een groot aantal andere talen worden gesproken door immigranten en hun afstammelingen. [311] In de Portugese gemeente São Gabriel da Cachoeira, Nheengatu (een op dit moment bedreigde Zuid-Amerikaanse Creoolse taal - of een 'anti-creole', volgens sommige taalkundigen – met meestal lexicon van inheemse talen van de Braziliaanse en Portugees gebaseerd grammatica die samen met haar zuidelijke relatieve língua geral paulista, ooit een grote lingua franca in Brazilië was, wordt vervangen door Portugese pas na gouvernementele verbod onder leiding van belangrijke politieke veranderingen), Baniwa en Tucano talen semi-officiële status met Portugese had gekregen. [314]
Er zijn belangrijke gemeenschappen van Duitse (meestal de Braziliaanse Hunsrückisch, een hoge Duitse taal dialect) en Italiaans (meestal de Talian, een Venetiaans dialect) oorsprong in de zuidelijke en zuidoostelijke gebieden, wiens voorouders inheemse talen werden er meegevoerd naar Brazilië, en die nog in leven, worden beïnvloed door de Portugese taal. [315] [316] Talian is officieel een historisch patrimonium van Rio Grande do Sul,[317] en twee Duitse dialecten bezitten semi-officiële status in een paar gemeenten. [318]
Leren ten minste één seconde is taal (meestal Engels of Spaans) verplicht voor alle 12 rangen van het verplichte onderwijssysteem (primaire en secundair onderwijs, daar genoemd ensino fundamentele en ensino médio ). Brazilië is het eerste land in Zuid-Amerika te bieden van Esperanto aan middelbare scholieren. [319]
Language[bewerken | brontekst bewerken]
Brazilian Portuguese has had its own development, mostly similar to 16th century Central and Southern dialects of European Portuguese[5] (despite a very substantial number of Portuguese colonial settlers, and more recent immigrants, coming from Northern regions, and in minor degree Portuguese Macaronesia), with some influences from the Amerindian and African languages, especially West African and Bantu.[6] As a result, the language is somewhat different, mostly in phonology, from the language of Portugal and other Portuguese-speaking countries (the dialects of the other countries, partly because of the more recent end of Portuguese colonialism in these regions, have a closer connexion to contemporary European Portuguese). These differences are comparable to those between American and British English.[6]
Brazil is the only Portuguese-speaking nation in the Americas, making the language an important part of Brazilian national identity and giving it a national culture distinct from those of its Spanish-speaking neighbors.[7]
In 1990, the Community of Portuguese Language Countries (CPLP), which included representatives from all countries with Portuguese as the official language, reached an agreement on the reform of the Portuguese orthography to unify the two standards then in use by Brazil on one side and the remaining lusophone countries on the other. This spelling reform went into effect in Brazil on 1 January 2009. In Portugal, the reform was signed into law by the President on 21 July 2008 allowing for a 6-year adaptation period, during which both orthographies will co-exist. The remaining CPLP countries are free to establish their own transition timetables.[8]
Minority languages are spoken throughout the nation. One hundred and eighty Amerindian languages are spoken in remote areas and a significant number of other languages are spoken by immigrants and their descendants.[6] In the municipality of São Gabriel da Cachoeira, Nheengatu (a currently endangered South American creole language – or an 'anti-creole', according to some linguists – with mostly Indigenous Brazilian languages lexicon and Portuguese-based grammar that, together with its southern relative língua geral paulista, once was a major lingua franca in Brazil, being replaced by Portuguese only after governmental prohibition led by major political changes), Baniwa and Tucano languages had been granted co-official status with Portuguese.[9]
There are significant communities of German (mostly the Brazilian Hunsrückisch, a High German language dialect) and Italian (mostly the Talian, a Venetian dialect) origins in the Southern and Southeastern regions, whose ancestors' native languages were carried along to Brazil, and which, still alive there, are influenced by the Portuguese language.[10][11] Talian is officially a historic patrimony of Rio Grande do Sul,[12] and two German dialects possess co-official status in a few municipalities.[13]
Learning at least one second language (generally English and/or Spanish) is mandatory for all the 12 grades of the mandatory education system (primary and secondary education, there called ensino fundamental and ensino médio respectively). Brazil is the first country in South America to offer Esperanto to secondary students.[14]
Bronnen, noten en/of referenties
|