Gebruiker:Prunemûre/Carl Steffeck
Carl Constantin Heinrich Steffeck (4 april 1818, Berlijn - 11 juli 1890, Königsberg) was een Duitse schilder en graficus. Hij was vooral bekend om zijn schilderijen van paarden en honden.[1]
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was de zoon van een "gentleman van onafhankelijke middelen" die geïnteresseerd was in kunst. Toen hij nog op het Gymnasium zat, volgde hij lessen aan de Pruisische Kunstacademie. In 1837 ging hij naar de meesterklas van de paardenschilder Franz Krüger en later werkte hij in de ateliers van Carl Joseph Begas. In 1839 ging hij naar Parijs, waar hij twee maanden studeerde bij Paul Delaroche en werd beïnvloed door het werk van Horace Vernet.[1] Van 1840 tot 1842 woonde hij in Italië.
Toen hij terugkeerde, wijdde hij zich voornamelijk aan schilderijen van jagers en dieren. Na verloop van tijd concentreerde hij zich meer op paarden; in rust, in training, in sport enz., maar hij bleef portretten in alle maten schilderen, evenals historische schilderijen, litho's, etsen en zelfs enkele kleine bronzen diersculpturen. Zijn leerling Max Liebermann herinnerde zich hoe Steffeck kleine paard-en-ruiterportretten maakte die hij voor zes Friedrichsdor per stuk verkocht en die de klanten mee naar huis namen terwijl ze nog nat waren.
Vanaf het begin van de jaren 1850 legde hij zich steeds meer toe op lesgeven. In 1859 werd hij professor aan de Pruisische Academie en in 1880 werd hij benoemd tot directeur van de Kunstakademie Königsberg. Tot zijn bekendste niet-dierlijke werken behoren De terechtstelling van Robert Blum in Brigittenau en een cyclus met scènes uit de Pruisische geschiedenis voor het Wilhelms-Gymnasium in Königsberg.
Hij stierf plotseling aan een beroerte en ligt begraven op het Französischer Friedhof (Franse begraafplaats) in Berlijn.
Verder lezen[bewerken | brontekst bewerken]
- Carl Steffeck : (1818–1890); seine Kunst, sein Leben, seine Werke zur Ausstellung aus dem Nachlasse Carl Steffecks Oktober 1913, (an exhibition from his estate), by Max Liebermann, et al., Cassirer, Berlin (1913)
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
| Bronnen, noten en/of referenties |