Gebruiker:Renebos100/Kladblok
| Jan Pieter van Lieshout | ||||
|---|---|---|---|---|
| [[Bestand:Jan P van Lieshout.JPG|266px|alt=]] | ||||
Jan Pieter van Lieshout
| ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Volledige naam | Jan Pieter van Lieshout | |||
| Geboren | ´s-Hertogenbosch, 8 juni 1956 | |||
| Geboorteland |  Nederland
| |||
| Beroep(en) | dansmeester, organisatieadviseur en coach | |||
| ||||
Johannes Petrus Maria van Lieshout ('s-Hertogenbosch, 8 juni 1956) is een Nederlands dansmeester, organisatieadviseur en coach.
Van Dansinstituut tot Dans- en ontmoetingscentrum[bewerken | brontekst bewerken]
Van Lieshout is een zoon van een aannemer in viaducten en bruggen. Zijn wieg stond in een wereld van beton. Zijn interesse voor de dans ontstond op 8 jarige leeftijd in de balletklas van Gerry Morel. Toch ging hij pas op 15 jarige leeftijd op dansles bij meervoudig danskampioene Jeanne Assmann in het befaamde Dansinstituut Wim Voeten in ’s-Hertogenbosch. Zijn enthousiasme voor de dans werd opgemerkt door zijn vader die hem toestemming gaf om dansleraar te worden. Dit resulteerde in een bliksemcarrière in de dans, eerst met zijn amateurpartner Angeline van Sambeek, later met Anette van Geel, met wie hij trouwde en twee kinderen kreeg. Zij bouwden het inmiddels door hen overgenomen Dansinstituut Wim Voeten om tot een eigentijds Dans- en Ontmoetingscentrum. Van Lieshout wijzigde de missie van de dansschool. Hij zag de dans niet langer als doel in zich, maar als middel om mensen tot elkaar te brengen.
De rol van de dans in de emotionele ontwikkeling van de mens[bewerken | brontekst bewerken]
In 1993 kwam hij tot het besef dat zijn leven een wending diende te maken. Het leidde tot de ontvlechting van zijn huwelijk, zijn coming out en uiteindelijk tot de overdracht van de dansschool in 1997. In een sabbatical leave bestudeerde hij de rol van de dans in de emotionele ontwikkeling van de mens en leerde hij dansen van all over the world die werden ontwikkeld om de mens bij te staan in transitieprocessen. De nieuwe kennis voegde hij tezamen in Sensedance: de dans van de zintuigen, maar tevens van ‘Dancing makes Sense`.
Maatschappelijke toepasbaarheid van dans voor mens en organisatie in de 21e eeuw[bewerken | brontekst bewerken]
Rond de eeuwisseling was hij een van de pioniers om binnen bedrijven en organisaties bezieling te brengen door alternatieve werkvormen. De Sensedance methode bleek laagdrempelig te zijn en een ‘Kracht van Verbinding’ te vormen tussen medewerkers in kleine en zeer grote organisaties. Door samenwerking met het Duitse organisatieadviesbureau Lüders|Partner kreeg zijn nieuwe werk vanaf het begin een internationaal karakter. De cognitieve onderbouwing van zijn werk vond hij in het 4 Windstrekenmodel (later Flow-Kompas genoemd) van Dr. Justin van Gennep. Na afronding van een interne opleiding tot organisatieadviseur en een coachingsopleiding breidde hij zijn portfolio uit en werd hij gesprekspartner in de boardrooms van organisaties en personal coach voor leidinggevenden.
Dansen voor Wereldvrede (Dance4WorldPeace)[bewerken | brontekst bewerken]
De verbindende werking van de dans kent geen beperkingen. Om een wezenlijke bijdrage te leveren aan een betere wereld inspireert Van Lieshout dansers van over de hele wereld tot het nemen van initiatieven om de dans in te zetten ‘om weg te nemen wat mensen verdeeld houdt en te vinden wat mensen verbindt’. Daartoe schreef hij zijn Dansmanifest en richtte hij de Stichting ‘Dansen voor Wereldvrede (Dance4WorldPeace) op.
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
- ‘Gestolde Ritmen’, Gedichten (1997)
- ‘Bossche Zondag’, Gedichten (2006)
- ‘Waar is de Wind wanneer die niet waait?’ Novelle ter uitleg van het 4 Windstrekenmodel (ook Flowkompas genoemd) van Dr. Justin van Gennep. (2010)
- ‘Zwarte sneeuw, witte sneeuw’ Honderd dagen bij een Zenmeester (2010)
- ‘Van Ballroom tot Boardroom’ Autobiografie ter gelegenheid van het 40 jarig vakjubileum in 2017.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bron[bewerken | brontekst bewerken]
- Rene Bos, coachee, Jan Pieter van Lieshout, ‘Van Ballroom tot Boardroom’ Autobiografie ter gelegenheid van het 40 jarig vakjubileum in 2017.