Gebruiker:Snoepje IU/Kladblok

Ontwikkelingsgerichte landbouw is een opkomende beweging in de vastgoedontwikkeling die landbouwgrond in stand houdt en erin investeert. Nu landbouwgrond verloren gaat door de moeilijke economische situatie van de landbouw en de druk van de vastgoedsector, probeert DSA de behoefte aan ontwikkeling te verzoenen met de noodzaak om landbouwgrond te behouden. Het algemene doel van DSA is het opzetten van kleinschalige biologische landbouwbedrijven die samengaan met de ontwikkeling van woongebieden, met voordelen voor boeren, bewoners, de lokale gemeenschap en het milieu.

Een verwante term, agrarisch urbanisme, verwijst naar landbouwactiviteiten in de nabijheid van en geïntegreerd in stedelijke gebieden. De term agrarisch urbanisme is bedacht door Mark Holland en Janine de la Salle, en is gebaseerd op hun gelijknamige boek dat in 2010 is gepubliceerd door Green Frigate Press (De la Salle en Holland et al.). De term en het concept van Agricultural Urbanism werden oorspronkelijk ontwikkeld in British Columbia in 2008 tijdens een planningsproces voor een ontwikkelingsproject genaamd Southlands in South Delta, Metro Vancouver, en werd geïntroduceerd bij planner, vastgoedontwikkelaar en grondlegger van de New Urbanism-beweging, Andres Duany, als onderdeel van de voorbereiding van een ontwerp-charrette waar Duany en zijn team bij betrokken waren.

Twee academici die een hoofdstuk schreven (Patrick Condon van UBC en Kent Mulnix van Kwantlen Polytechnic) opperden het oorspronkelijke idee om ontwikkeling te gebruiken om landbouw te ondersteunen door gebruik te maken van mechanismen zoals de overdracht van dichtheidsrechten van landbouwgrond naar aangrenzende gebieden en het behoud van de landbouwgrond via convenanten, terwijl de waarde van de ontwikkelingsgrond wordt geoogst in het aangrenzende gebied dat de overgedragen ontwikkelingsrechten heeft ontvangen.

Andres Duany is een belangrijke voorstander van dit idee en de auteur van een soortgelijke gedachtegang, Agrarian Urbanism genaamd. Duany's adoptie van het concept heeft het een hoger profiel gegeven.

Geschiedenis

Ontwikkelingsgerichte Landbouw in Nederland ontstond als reactie op de groeiende zorgen over de negatieve effecten van conventionele landbouw, zoals het overmatig gebruik van chemische meststoffen en bestrijdingsmiddelen, bodemerosie, verlies van biodiversiteit en de achteruitgang van plattelandsgemeenschappen. In de jaren 80 kwam een groep boeren, academici en beleidsmakers in Nederland samen om een meer duurzame en holistische benadering van landbouw te ontwikkelen die deze problemen zou aanpakken.

De DSA-benadering werd beïnvloed door verschillende concepten, waaronder agro-ecologie, duurzame landbouw en participatieve ontwikkeling. Het werd gevormd door de principes van ecologische duurzaamheid, sociale rechtvaardigheid, economische levensvatbaarheid en culturele diversiteit. DSA werd gezien als een manier om een veerkrachtiger en inclusiever landbouwsysteem te creëren dat zou bijdragen aan plattelandsontwikkeling, het milieu zou beschermen en sociale rechtvaardigheid zou bevorderen.

Principes en Praktijken

Ontwikkelingsgerichte Landbouw in Nederland is gebaseerd op verschillende belangrijke principes en praktijken die boeren begeleiden in hun besluitvorming en het beheer van landbouwsystemen. Deze omvatten:

1. Agro-ecologische principes: DSA benadrukt het gebruik van ecologische processen en natuurlijke hulpbronnen om de vruchtbaarheid en productiviteit van het land te behouden en te verbeteren. Het bevordert praktijken zoals biologische landbouw, gewasrotatie, agroforestry en het gebruik van natuurlijke predatoren om plagen te beheersen.
2. Sociale en economische rechtvaardigheid: DSA erkent het belang van sociaal en economisch welzijn voor boeren en plattelandsgemeenschappen. Het bevordert eerlijke arbeidspraktijken, moedigt lokaal eigendom en beheer van land en hulpbronnen aan, en ondersteunt de toegang van boeren tot markten en eerlijke prijzen voor hun producten.
3. Participatieve ontwikkeling: DSA bevordert actieve betrokkenheid en participatie van boeren en lokale gemeenschappen in het besluitvormingsproces en de ontwikkeling van landbouwsystemen. Het stimuleert samenwerking, kennisuitwisseling, en het gebruik van lokale kennis en tradities om.

Ontwikkelingsgerichte Landbouw in Tuinieren

Ontwikkelingsgerichte Landbouw in Tuinieren, ook wel bekend als Development-Supported Agriculture (DSA) in de tuinbouw in Nederland, is een duurzame benadering van tuinieren die streeft naar ecologisch verantwoorde en sociaal duurzame praktijken. DSA in tuinieren richt zich op het bevorderen van duurzame landbouwtechnieken in de kleinschalige tuinbouw, waarbij gebruik wordt gemaakt van lokale kennis en tradities, en waarbij de nadruk ligt op het welzijn van zowel de tuiniers als de lokale gemeenschappen.

Geschiedenis

DSA in tuinieren is ontstaan als een reactie op de groeiende bewustwording van de negatieve milieueffecten van conventionele tuinbouwpraktijken, zoals het gebruik van chemicaliën, monocultuur, bodemdegradatie en biodiversiteitsverlies. In Nederland hebben tuiniers, wetenschappers en beleidsmakers samengewerkt om een meer duurzame benadering van tuinieren te ontwikkelen die de nadruk legt op ecologische duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid.

Principes en Praktijken

DSA in tuinieren is gebaseerd op verschillende belangrijke principes en praktijken die tuiniers begeleiden bij hun besluitvorming en tuinbeheer.

Ecologische duurzaamheid: DSA in tuinieren streeft naar het gebruik van natuurlijke processen en hulpbronnen om de bodemvruchtbaarheid en biodiversiteit te behouden en te bevorderen. Het omvat praktijken zoals organische bemesting, compostering, gewasrotatie, polyculturen en het minimaliseren van het gebruik van chemicaliën.

Lokale kennis en tradities: DSA in tuinieren benadrukt het belang van lokale kennis, tradities en diversiteit van plantensoorten. Het moedigt tuiniers aan om gebruik te maken van traditionele teeltmethoden, lokale zaden en plantenrassen, en om kennis uit te wisselen met andere tuiniers.

Sociale rechtvaardigheid: DSA in tuinieren erkent het belang van sociale rechtvaardigheid en inclusiviteit in tuinbouwpraktijken. Het promoot eerlijke arbeidsomstandigheden, gendergelijkheid, toegang tot land en hulpbronnen voor alle tuiniers, en de betrokkenheid van lokale gemeenschappen bij besluitvorming en tuinbeheer.

Gemeenschapsgericht: DSA in tuinieren legt de nadruk op het opbouwen van sterke lokale gemeenschappen en sociale cohesie door middel van tuinieren. Het stimuleert samenwerking tussen tuiniers, gemeenschapsprojecten en educatie om lokale betrokkenheid en participatie te bevorderen.

Toepassingen

DSA in tuinieren wordt toegepast in verschillende tuinbouwsettings, waaronder volkstuinen, gemeenschapstuinen, stadstuinen en schooltuinen. Het wordt vaak ingezet door individuele tuiniers.

Ontwikkelingsgerichte Landbouw in Groenteteelt

Ontwikkelingsgerichte Landbouw in Groenteteelt, ook wel bekend als Development-Supported Agriculture (DSA) in de groenteteelt in Nederland, is een duurzame benadering van groenteteelt die streeft naar ecologisch verantwoorde en sociaal duurzame praktijken. DSA in groenteteelt richt zich op het bevorderen van duurzame landbouwtechnieken in de groenteteelt, waarbij gebruik wordt gemaakt van lokale kennis en tradities, en waarbij de nadruk ligt op het welzijn van zowel de groentetelers als de lokale gemeenschappen.

Geschiedenis

DSA in groenteteelt is ontstaan als een reactie op de groeiende bewustwording van de negatieve milieueffecten van conventionele groenteteeltpraktijken, zoals het gebruik van chemicaliën, monocultuur, bodemdegradatie en biodiversiteitsverlies. In Nederland hebben groentetelers, wetenschappers en beleidsmakers samengewerkt om een meer duurzame benadering van groenteteelt te ontwikkelen die de nadruk legt op ecologische duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid.

Principes en Praktijken

DSA in groenteteelt is gebaseerd op verschillende belangrijke principes en praktijken die groentetelers begeleiden bij hun besluitvorming en teeltbeheer.

Ecologische duurzaamheid: DSA in groenteteelt streeft naar het gebruik van natuurlijke processen en hulpbronnen om de bodemvruchtbaarheid en biodiversiteit te behouden en te bevorderen. Het omvat praktijken zoals organische bemesting, compostering, gewasrotatie, polyculturen en het minimaliseren van het gebruik van chemicaliën.

Lokale kennis en tradities: DSA in groenteteelt benadrukt het belang van lokale kennis, tradities en diversiteit van groentesoorten. Het moedigt groentetelers aan om gebruik te maken van traditionele teeltmethoden, lokale zaden en groentenrassen, en om kennis uit te wisselen met andere groentetelers.

Sociale rechtvaardigheid: DSA in groenteteelt erkent het belang van sociale rechtvaardigheid en inclusiviteit in groenteteeltpraktijken. Het promoot eerlijke arbeidsomstandigheden, gendergelijkheid, toegang tot land en hulpbronnen voor alle groentetelers, en de betrokkenheid van lokale gemeenschappen bij besluitvorming en teeltbeheer.

Gemeenschapsgericht: DSA in groenteteelt legt de nadruk op het opbouwen van sterke lokale gemeenschappen en sociale cohesie door middel van groenteteelt. Het stimuleert samenwerking tussen groentetelers, gemeenschapsprojecten en educatie om lokale betrokkenheid en participatie te bevorderen.

Bronnen, noten en/of referenties