Gebruiker:Tekstman/Joy (frisdrank)
Joy kwam in 1950 op de markt. Het was een idee van Jan Koster, zoon van de oprichter van N.V. Joh. Koster’s Handelsmaatschappij. Jan Koster zag als directeur van de frisdrankenfabriek en biergroothandel dat de markt veranderde. De oorlog was voorbij en Amerikanen kregen invloed. Er was te weinig suiker, anders hadden volgens hem bedrijven als Coca Cola de markt hier veroverd.
Er was ook een kentering gaande in de limonademarkt van gazeuses naar frisdrank. En er kwam een verandering van merkloze lokale limonades naar merkproducten. Jan, die samen met zijn broers Kees en Richard in het bedrijf zat, zag een frisse op sinaasappelen gebaseerde frisdrank voor zich. Joy, een merkcreatie
Jan Koster begon met een prijsvraag onder zijn personeel. Hij zocht een korte naam voor een aantrekkelijk merk met internationale uitstraling. Het was de 29-jarige Alex Bontje die met het naam JOY kwam. Hij kreeg een horloge en 25 gulden (vergelijkbaar met nu 140 euro). Het bedrijf legde de merknaam op 5 april 1946 vast bij het Bureau voor de Industriële Eigendom.
Koster gaf vormgever, illustrator en flesontwerper Gerrit Kiljan opdracht voor een logo en flesontwerp. In 1948 ontwierp Kiljan het revolutionaire ronde flesje, geschikt voor 27 cl van de nieuwe frisdrank. Men kon daarna snel verder met de promotionele activiteiten. Promotie van Joy
Kiljan kwam met de schreefloze, cursieve witte naam met groene schaduw tegen een rode achtergrond. Dat logo werd op 10 juni 1949 ook vastgelegd. Illustrator Cor van Velsen ontwierp het etiket.
Daarna werd een, zeker voor die tijd, uitgebreide landelijke promotie campagne gestart. Van Velsen maakte veel van de reclameborden, zowel in email als in karton, die Koster op vele plekken in het land liet ophangen. En er kwamen commercials. Verhuizing vanwege succes
Het bedrijf in Hilversum zou te klein zijn om de verwachte productie aan te kunnen. In 1950 verhuisde Koster’s Handelsmaatschappij daarom naar de Oudegracht 364 in Utrecht. Daar waren in de 19e eeuw drie panden samengevoegd tot een sigarenfabriek. Door een beschermende steen, die er zeker al sinds 1520 ligt, wordt het fabrieksgebouw dan al tijden ‘de Gesloten Steen’ genoemd.
Er zaten na de sigarenfabriek vele bedrijven in het pand. en ook voor Koster was het gebouw tien jaar later al te klein. Bovendien wilde Utrecht geleidelijk moderniseren en grote bedrijven weren uit het centrum. En de vrachtwagens zorgden ook toen al voor een belasting van de kades van de oude middeleeuwse Oudegracht. Het bedrijf verhuisde naar de kanaalweg in Utrecht. Waar het in afgeslankte vorm als drankenhandel nu nog is gevestigd. Verkoop bij veranderende markt
Met Joy ging het goed in de zestiger jaren. Maar het was het enige merk dat Koster voerde. Dat was met de ontwikkeling van vele merkproducten bij andere fabrikanten van frisdrank een steeds groter probleem. In maart 1969 verkochten de gebroeders Koster hun bedrijf aan Heineken.
Heineken was eerder al eigenaar geworden van het oorspronkelijk Utrechtse frisdrankbedrijf Vrumona. Die had het merk Sisi, dat al enige jaren veel concurrentie ondervond van Joy. Nu ze de producent van Joy in bezit had konden ze kiezen. Vanuit de wrevel uit het verleden kozen ze voor Sisi. Het sprankelend frisse Joy werd kapot gemaakt. Letterlijk. Heineken liet alle flesjes verzamelen en vernietigen. Het betekende het einde van Joy.