Gebruiker:Thebloodychamber/Anna Maria Lenngren

Anna Maria Lenngren, geboren als Anna Maria Malmstedt (Uppsala, Zweden, 18 juni 1754 - 8 maart 1817), was een Zweedse dichteres. Ze was de dochter van Magnus Brynolf Malmstedt, een professor aan de universiteit van Uppsala, en trouwde in 1780 met de krantenredacteur Carl Peter Lenngren.

Leven en werk

Anna Maria Lenngren studeerde onder leiding van haar vader en verwierf kennis van Latijnse en Franse literatuur. Vanaf haar achttiende begon ze met het publiceren van gedichten in verschillende kranten. Lenngrens eerste gedicht van aanzien was The-Conseillen, gepubliceerd in 1775 en bewerkt in 1777. In de jaren 1770 vertaalde ze Franse operateksten voor het Koninklijk Theater, onder andere Lucia en Zermire et Azor van Jean-François Marmontels. In verband met haar huwelijk in 1780 stopte Lenngren met in het openbaar werken als schrijfster. In de jaren 1780 publiceerde ze anoniem een vijftigtal gedichten in de krant Stockholms-Posten, waarvan haar man een van de oprichters was. Mede-oprichter Johan Henrik Kellgren werd ziek werd en stierf in 1795, waarna Lenngrens man eigenaar van de krant werd. In deze tijd begon ze regelmatig bijdragen aan de krant te leveren. Lenngren schreef haar bekendste gedichten in de periode 1793-1800.

Lenngren was lid van het literaire en muzikale genootschap Utile Dulci. Het voornaamste genre waarin ze schreef is satire, met gedichten die gericht zijn tegen zowel de arrogante adel als degenen die hen stroop om de mond smeerden. Ze schreef ook idylles, maar keerde zich tegen de afgezaagde vorm van dit soort gedichten, dat ze omschreef als "zo waar en nietszeggend dat hij blaat". In plaats daarvan schreef Lenngren over meer concrete gebeurtenissen, zoals een feest in een pastorie.

Een van Lenngrens bekendste gedichten is "Een aantal woorden aan mijn lieve dochter, indien ik er een had" (Zweeds: "Några ord till min kära dotter, ifall jag hade någon") uit 1798. In dit gedicht beveelt de ik-figuur haar dochter aan om niet haar tijd te verspillen met lezen. In plaats van het bestuderen van boeken spoort de ik-persoon aan tot het bestuderen van de wereld. Het gedicht is geïnterpreteerd als satire maar ook als oprechte kritiek. Lenngren was sceptisch tegenover geleerdheid. Ze schreef ten tijde van de Franse Revolutie en had werk van verlichtingsschrijvers als Voltaire en Rousseau gelezen. Een ander beroemd gedicht van Lenngren is "De jongens" (Zweeds: "Pojkarne") uit 1797, dat ze schreef op een al bestaande melodie van Gluck.

Lenngren schreef en publiceerde voornamelijk anoniem, en pas na haar dood publiceerde haar man in 1819 haar gedichten onder de titel Skaldeförsök ("Dichtpogingen"). Lenngrens naam was daarentegen welbekend in literaire kringen, en de Zweedse Academie probeerde meerdere keren hun waardering te tonen zonder dat Lenngren dit in ontvangst wilde nemen. De dichter Carl Gustaf af Leopold vroeg zelfs in een brief of Lenngren lid zou willen worden van de academie.

Literatuur en bronnen

• Olsson, Bernt; Algulin, Ingemar (2009). Litteraturens historia i Sverige (5). Stockholm: Norstedts. Libris 11377411. ISBN 978-91-1-302268-0 
• Stålmarck, Torkel (2011). Anna Maria Lenngren: granris och blåklint. Stockholm: Carlssons. Libris 12051774. ISBN 978-91-7331-409-1 

[[Categorie:Vertaler vanuit het Latijn]] [[Categorie:Vertaler vanuit het Frans]] [[Categorie:Zweeds dichter]] [[Categorie:Vrouw]] [[Categorie:Zweeds schrijver]] [[Categorie:Wikipedia:Pagina's met vertalingen die niet zijn nagekeken]]