Gebruiker:Vriescan/Projectpagina2
De Engel met de glimlach , ook wel De glimlach van Reims genoemd, is een beeld waarvan het origineel tussen 1236 en 1245 gehouwen is[1].Het bevindt zich in de noordelijke portaal van de westgevel van de Kathedraal van Reims. De naam is pas sinds de Eerste Wereldoorlog in zwang.
De engelen van de Kathedraal van Reims waren al in de 19e eeuw bij de kenners bekend vanwege hun gracieuze glimlach. Eugène Viollet-le-Duc (1814-1879) was niet zozeer geïntereseerd in dit beeld dan wel in de hele verzameling engelbeelden.[2]. Andere kenners Emile Mâle, merken op dat “saint Nicaise, met opgeheven hoofd in een heroïsche blijmoedigheid voortschrijdt tussen twee engelen die haar toelachen[3] en dat “de Kathedraal van Reims bij uitstek de kathedraal van de engelen is. En dat van de beelden in de apsis tot aan die van de Verkondiging men in de steeds duidelijker uitdrukking van de glimlach een ontwikkeling kan waarnemen in de manier van beeldhouwen en de stijl van weergeven van de draperie.[4]. Vele andere auteurs hebben over de "Engel met de glimlach" gepubliceerd [5]
Op 19 september 1914 wordt tijdens een artilleriebeschieting het tot op dat moment anonieme beeld van de Engel onthoofd doordat een brandende balk van het gebint erop valt.[6]. Het hoofd valt uiteen in een twintigtal stukken, die door toedoen van een geestelijke worden opgeslagen in de kelders van het bisschoppelijk paleis. [7] [8] [9]. Het verhaal van de beschadiging, het terugvinden van de resten[10]. werd lang door de Franse propaganda gebruikt als symbool voor de Franse genius als aanklacht tegen de vernieling van Frans erfgoed door het Duitse leger. Na de oorlog worden de resten met behulp van een afgietsel, dat aanwezig was in het musée des monuments français (ancien Palais du Trocadéro), weer samengevoegd en werd het nieuwe hoofd op 3 april 1926 teruggezet op zijn plaats[11].
Trivia
[bewerken | brontekst bewerken]- In 1930 werd door de Franse posterijen een postzegel met een lila afbeelding van een detail van de "Engel met de glimlach" uitgegeven. De frankeerwaarde was Ffr 1,50; daarboven werd een toeslag ten bate van de "Caisse d'amortissement" (kas voor de aflossing van oorlogsschuld) geheven van Ffr 3,50.[12].
- De Engel met de glimlach wordt door het bedrijf "Maison de Champagne" in Reims als handelsmerk voor zijn "Champagne Henri Abelé" gebruikt.
- ↑ Frédéric Delouche, Jacques Aldebert, Histoire de l'Europe, De Boeck Université, 1997, p.150.
- ↑ Viollet-le-Duc, Eugène-Emmanuel, Dictionnaire raisonné de l’architecture française du 11e au 16e siècle, Paris, B. Bance, 1854, réed. 1967, t.8, p.148.
- ↑ Vrij vertaald citaat uit: Mâle, Emile : L’Art religieux au 13e siècle en France, 1898, p.362.
- ↑ Vrij vertaald citaat uit: Michel, André : Histoire de l’Art depuis les premiers temps chrétiens jusqu’à nos jours, t.II., Paris, Librairie Armand Colin, 1906, p.153.
- ↑ * Antelme, Robert, « L’ange de Reims » in Remue.Net 23 août 1996
- Destremeau, Frédéric : « L’Ange de la cathédrale de Reims ou « Le sourire retrouvé » in Bulletin de la Société de l’Histoire de l’Art français, 1998, p.309-324.
- Harlaut, Yann : Naissance d'un mythe. L'Ange au Sourire de Reims ISBN 978-2-87825-435-8 2008, 144 p.
- Sarazin, Charles : « Le Sourire de Reims » in Sourire de Reims, N°2, avril 1929, 4 p.
- ↑ Sarazin, Charles, "Le Sourire de Reims", in Sourire de Reims, n°2, avril 1929, 4 p.
- ↑ Livre d'Or du Clergé et des Congrégations. Bonne Presse, Paris, 1925
- ↑ Travaux de l'Académie nationale de Reims. P. Giret, Académie nationale de Reims, 1875. ISSN 02903083
- ↑ L'Illustration, n° 3742, du 21 novembre 1914, p. 381, a publié une photographie de l'abbé R. Thinot, montrant les dégâts causés par un obus allemand le 12 novembre 1914
- ↑ Ange au sourire, article de Yann Harlaut docteur en histoire de l’université de Reims.
- ↑ L’Illustration, 3 avril 1926.
- ↑ Catalogue Yvert et Tellier Tome 1