Gebruiker:Wuyts R/Kladblok
Dit boek wil ik opdragen voor mijn kinderen en kleinkinderen, waarom, om iets te weten van vooral hun moeder haar leven, dat ze het altijd goed voor hun heeft bedoeld en ook veel heeft meegemaakt in haar leven, om misschien beter de situatie en ook hun Roots te kennen, hun grootouders, overgrootouders en dat ik hun altijd voor het gene heb willen beschermen wat mij is overkomen. Ik wilde de ze een goede moeder hadden, een fijne jeugd, een goede start en een gelukkige jeugd en leven. Een beter leven dan hun moeder heeft gehad, en dat ze ooit dit boek mogen lezen en bij zich houden, hoe hard ik heb geknokt in mijn leven, en ook me weggecijferd heb voor hun geluk. Al is dat niet altijd in dank afgenomen door mijn oudste dochter, ze is nog jong, draagt nu zelf een nieuw leven in haar, al heeft ze het contact verbroken waar ik veel verdriet om heb. Ik zie dat ze gelukkig is zonder mij, en ik ben blij, alleen had ik daar graag deel aan willen uitmaken. En niet alleen aan het opvoeden van haar.... Daarom dit boek, En voor mijn allerkleinste die te jong is om dit te beseffen en om ooit te lezen hoe haar mama was, wat voor een strijd ze heeft gehad in haar leven en door haar liefde de moed heeft gehad om verder te vechten voor wat geluk en haar mooi zien op te groeien tot een fijn leuk kind en een sterke dame met karakter wat ze zeker heeft. Haar woorden jij bent de allerliefste mama en ik hou zo heel veel van jou, geven me de KRACHT om door te gaan ze is 5 jaar nu maar ze weet niet hoe ze mijn leven verwarmt met haar lach en vele knuffels dank je mijn allerliefste kapoen.
Mijn geboorte en mijn moeder….
Over mijn moeder kan ik echt een heel boek schrijven, de lezers zouden het met ongeloof en verbijstering volgen..... Dus laten we niet langer wachten, persoonlijk ben ik iemand die altijd zoekt achter het "waarom" dat houd in waarom reageren mensen zo, waarom zijn ze zo, er liggen altijd veel omstandigheden achter als je maar even verder kijkt dan je neus lang is. Mijn moeder kon een harde koude harteloze vrouw zijn, ik krijg er soms nog rillingen van, hoe ze mensen gebruikte, misbruikte, haar agressief gedrag, haar manipulatief gedrag tegen mensen ook zoals mijn geboorte. Mijn moeder was een oorlogskind, mijn echte grootmoeder is gestorven aan TB liet twee hele kleine kinderen achter bij mijn grootvader, die werkte, en mijn lieve tante is toen opgenomen en verzorgd bij de nonnetjes, ze was echt nog maar een jaartje jong, mijn moeder was al drie jaar, liep rond en niemand bekommerde zich om haar, ze zat in een wereld, van oorlog, weinig eten, geen moeder die haar warmte en liefde kon geven, haar kon troosten en liefdevol in haar armen kon nemen. Daarom persoonlijk heb ik het gevoel dat die tijd een grote indruk heeft gehad op mijn moeder haar verdere leven. Mijn grootvader zat zelf in rouw en moest zorgen dat ze rondkwamen, het waren moeilijke tijden voor iedereen. Een oorlog heeft voor veel schade en verdriet gezorgd in heel de wereld.
Mijn grootvader vertelde altijd verhalen, en als kind was het altijd boeiend om ernaar te luisteren als tiener bracht het vragen op . Een dag vertelde hij me dat het soms zo zwaar was dat men soms problemen had wie het eitje kon opeten, zo weinig was er, ook katten werden niet ontzien, kikkers, er was honger..... Mijn moeder dwarrelde soms de straten af en ging zoeken waar ze maar kon om iets te eten te vinden, ze dwarrelde de straten af als drie jarige peuter moederziel alleen. In een wereld van geweld, armoede, hongersnood. Volgens mij weten jullie dus al waar ik naartoe wil, hoe kan zo een kind liefde en warmte kennen als ze in een fase waar dit zo erg nodig was dit nooit heeft gekend. Haar hart heeft nooit de warmte en geborgenheid kunnen voelen. Mijn stiefmoeder, van verhalen van veel mensen en ook mijn tante en moeder, heeft ze nadien opgevoed, maar het kwaad was al geschied bij mijn moeder, wat had ze geleerd alleen voor jezelf te zorgen. Mensen kunnen nu eenmaal wreed zijn al beseffen ze het niet.
Mijn stief grootmoeder was nu eenmaal niet de allerbeste keus wel voor mijn grootvader maar niet zozeer voor zijn kinderen. Ze zorgde wel voor hun maar de echte liefde die mijn echte grootmoeder kon geven, dat kon ze helaas niet. Mijn moeder moest al heel snel voor het huishouden zorgen, dat was wel gebruikelijk in die tijd maar toch mijn tante, die was niet zo makkelijk te manipuleren het was een stevige dame met een sterk eigen karakter en een eigen wil, ook heel koppig. Ze weigerde zwijgzaam om mee te draaien in de molen van mijn stief grootmoeder haar grieven. Zodoende was mijn moeder kok, poetsvrouw, mocht niet weg, had geen vrienden, werd ook niet gewaardeerd een makkelijke huis hulp en goedkoop ook op een leeftijd kon ze in de fabriek gaan werken. Mijn stief grootmoeder was een bazig type, mijn grootvader , het was de liefde in zijn leven het was een mooie vrouw en straalde een klasse uit toen hij haar leerde kennen. Ze had 1 keer een misval gehad en kon geen kinderen meer krijgen.
Voor mijn grootvader was ze getrouwd met een spion, die in de oorlog meedeed met de Duitsers. Ze is er gaan van lopen en zo heeft ze mijn grootvader leren kennen. Ze was een harde tante, jaloers, egoïstisch, niet een moeder die je wenst ook niet als grootmoeder. Mijn tante heeft me opgevoed en mijn grootvader, mijn stief grootmoeder bezag me als haar kind, het kind dat ze nooit heeft kunnen krijgen, die in haar armen gegeven werd bij het verlaten van het ziekenhuis. Ze beklemde me, ze was heel anders tegen mij, ik was haar lieveling, mij mocht niets overkomen, ik werd er gek van......
Ik voelde me een soort bezit van haar, dit was een verstikkend gevoel, dit was voor mij geen liefde, die zocht ik bij mijn grootvader en tante tot mijn zeven en toen trouwde ze gelukkig, ik had haar nog nooit zo gelukkig gezien, met een weduwnaar met vijf zonen. Erna hebben ze nog samen een zoon gehad dus een neef van me, ze heeft het nog geprobeerd mijn tante maar de band met de familie was er niet, ik zag haar minder en minder, ik verloor voor een tweede keer mijn moeder , ik was zeven jaar jong. Ik had veel verdriet, voelde me eenzaam, wie leerde me studeren, mijn tante hielp me altijd, ik deed het heel erg goed op school mocht me bij de beste van de klas noemen, tot die dag, toen was het gedaan met goede punten, ik merkte dat ik ineens niet meer kon onthouden, ervoor geen probleem, nu ik oefende twee uur om een versje een gedichtje te leren en ik vergat altijd wel iets , ik snapte het allemaal niet als kind. Wat was er mis met mij....... Als kind leer je omgaan met verdriet en verdring je dat door te vergeten, Daardoor helaas vergeet je niet die dingen maar ook andere besefte ik.
Als jong kind was ik ook anders, ik voelde me ook een vreemde eens bij mijn moeder en jongere zus, ik was nu eenmaal anders dan hun, omdat mijn moeder mijn zus wel aanvaarde en mij niet, dacht ik dat ik een slecht kind was, dat ik gewoon slecht was en een slecht karakter... Ik was anders! Niet bij mijn grootvader en mijn tante , neen daar voelde ik me goed mee, maar als je moeder je als kind afwijst, dan denk je als kind dat je haar iets verschrikkelijks moet hebben aangedaan, of zelf erg slecht zijn als kind.
Het werd dus erger bij het vertrekken van mijn steun en toeverlaat mijn tante, ik was 7 jaar en stelde me al heel veel vragen, een normale jeugd zorgeloos zat er voor mij niet in, ik werd al snel in een harde realiteit geduwd hoe hard het leven kan zijn. En hoe eenzaam en hoe serieus, en toen begon het ineens begon mijn moeder die 300 meter verder woonde dan mijn grootouders zich ineens met mijn leven te bemoeien, wat kon nog erger dan dat, ik begreep haar niet en ze begreep mij niet, ze wilde ineens me dingen opdringen en ineens wilde ze moeder spelen maar zonder liefdesgevoel, ik moest ineens van een vrouw die ik amper kende dingen doen en aanhoren, die ik helemaal niet kende, ze was een vreemde voor me, en vrij dominant, ze dacht ook niet aan mij als kind, neen haar wil was wet en ik moest en zou ineens.
Je kunt je dus al verbeelden dat dit niet goed kwam, ik weet nu dat ik meer weg had van het karakter van mijn tante, ze had me gevormd, en op een goede manier. Ze had me laten voelen wat een echte moeder moest zijn voor een kind, ik had wel haar sterk karakter en haar sterke wil en koppigheid, dus die vlieger ging niet op hoe mijn moeder ineens overkwam tegen mij.
Eerst verbazing, onbegrip, verdriet waarom kon mama niet lief zijn tegen mij zoals tegen mijn kleine zusje dat vijf jaar jonger was. Waarom zo moeilijk, tja na zeven jaar ineens baas over een kind spelen dat je altijd genegeerd hebt en je veel verdriet hebt aangedaan, door het te negeren, dat lukt niet, onze karakters waren ook twee uitersten, voor mijn zeven jaar en ook erna als ik ziek was vroeg ik om mijn moeder of vader eens te zien, mijn grootvader verzorgde me bij hem voelde ik me rustig geborgen, kalm geliefd. Hoe koppig ik ook kon zijn hij moest maar eens even een nors gezicht trekken en zijn ogen spraken boekdelen en ik luisterde, ik had veel respect voor hem, ik adoreerde hem, hij was ineens mijn moeder en vader voor mij geworden.
Mijn steun en toeverlaat, hij vroeg niets van me nam me zoals ik was, hield van me zoals ik was, ik luisterde naar hem ik had daar geen problemen mee, hij was er ook altijd voor me. Als ik ziek was dopte hij met een nat washandje het zweet weg, hij hield mijn hand vast, want mijn ouders vonden het niet de moeite om naar me komen te kijken, ook al vroeg ik het. Ze vonden het niet nodig. Koel, koud en waarom hadden ze me op deze wereld gezet, ze hielden toch niet van me. ik was niet alleen ziek, maar weende ook vanbinnen treurde omdat ik geen genegenheid en warmte kreeg van mijn ouders , was ik echt zo slecht dat ze me zo straften, zo denk je als kind dus. Ik moest echt iets vreselijks gedaan hebben voor hun beiden. Als ik dit neerschrijf rollen tranen over mijn wangen, ik ben nu zelf 48 jaar net geworden, heb twee kinderen, eentje van 22 jaar en eentje van 6 jaar. Ik heb mijn kinderen altijd zoveel warmte en liefde gegeven, mezelf veel weggecijferd, ik wilde en nog steeds dat ze gelukkig zijn, hoe kun je nu eenmaal niet van je kind houden, toen ik zwanger was van mijn oudste was ik zo bang, bang om ook geen moedergevoelens te kunnen hebben en haar met liefde groot te brengen, ik heb een therapeut toen opgezocht ik moest hierover praten, toen ik vertelde dat ik me daarom zo zorgen maakte, vertelde hij me iets heel wijs, als jij je nu al zorgen maakt om je ongeboren kindje, dan moet je niet bang zijn, want dan ga je zeker een goede moeder zijn, en je je ook zorgen maken om je eigen kind als het geboren is.
Het klopte toen mijn oudste geboren werd, werd ik wakker geschud, ik hield van dit kleine wezentje zoveel, ze sliep niet als ze mijn vinger niet kon vast houden, ze moest contact hebben met mij. Het was een heel speciaal gevoel dit mogen te ervaren. Toen pas op mijn 26 jaar besefte ik dat een pas geboren baby niet verkeerd kan doen, het lag niet aan mij dat mijn moeder me niet wilde, het lag aan haar.... Ik was niet slecht, hoe kon zo een klein wezentje nu slecht zijn....
Tuurlijk daarna besefte ik veel en ging ik ook op zoek naar de reden waarom mijn moeder me niet wilde. de reden was hard en pijnlijk, mijn vader was een knappe man , hij had net een relatie achter de rug, ze was zwanger hij hield heel veel van haar en vroeg haar ten huwelijk, ze weigerde, nam afstand brak mijn vader zijn hart, en hij heeft geprobeerd zijn kindje te zien maar men liet het niet toe. Dus ik heb een half zus een jaartje ouder dan ik. Jammer heb ik haar nooit gekend, mijn vader zei me dat er veel gelijkenis was tussen ons, want stiekem op afstand zocht hij haar eens op om zijn dochter te zien. Raar maar waar. Mijn vader was daardoor een gebroken man toen mijn moeder hem opmerkte in de fabriek waar ze samen werkten, en zoals ze heel goed kan manipuleren om haar zin te krijgen, heeft ze hem verleid en was ze zwanger de eerste maand al van mij, ik had een doel, een trouwring rond haar vinger.
Dit huwelijk was gedoemd om te mislukken.
Tien jaar heeft het standgehouden, veel ruzies, mijn vader was erg ongelukkig, hij was getrouwd uit principe met een vrouw die hij pas kende, en zijn hart lag nog met zijn onverwerkte liefde die notabene zwanger was van zijn kind.
Dit heeft hem nog meer gebroken, hij is aan de drank geraakt door die situatie, ervoor dronk hij al eens een pintje, maar nu was hij al alcoholist toen ik vijf jaar was, soms kwam hij me halen bij mijn grootouders, die hadden dat net graag, ze waren bezorgd en wisten hoe het eindigde, en ik als kind was zo blij van een beetje aandacht van mijn papa, hij nam me soms mee naar zijn familie in de Walen, ik herinner me er nog momenten van, mensen, iedereen sprak frans, maar wat ik erg leuk vond was de markten daar, nu in België is dat overal toen niet, in de Walen kwamen de kruiden en specerijen zo langs mijn neus door en ik genoot ervan, ik hield van kruiden en pittige specerijen, hij was altijd kort tegen me mijn vader, en snel geïrriteerd, ik besef nu dat hij een zeer ongelukkig man was. Getrapt in een val en hoe ongelukkig hij was hij wilde voor zijn gezin zorgen, het niet in de steek laten, en het verdriet dragen, natuurlijk met alcohol om de pijn en verdriet en teleurstelling te kunnen dragen.
Hij had ook familie in Aarschot wonen, en daar nam hij me ook soms eens naartoe, het was een gekke situatie, ik herinner me nog een hele lieve oude dame, ze was altijd zo gezellig, goed gehumeurd had een fijne tuin met groenten en fruit, ze had stekelbessen die zo lekker en zo groot waren in mijn ogen toen, en een aap , echt een aap een chimpansee, soms zat hij binnen soms zat hij buiten in een kooi, de eerste is gestorven, toen kwam er een andere, die liet ze niet makkelijk binnen als er bezoek was, die kon niet tegen het kleur rood, echt zoals ze het kon vertellen ik lachte dan altijd, hij werd echt gek van rood zoals een stier zei ze dan, mijn neefje had eens rode schoentjes aan en toen heeft hij ze afgepakt, hij wilde de schoentjes niet meer loslaten, nadien heeft ze hem er andere moeten kopen. Als kind vond ik dat geweldig spannend, heel iets anders dan waar ik opgroeide, ze was familie van mijn vader. Stel je voor een chimpansee die gewoon in je huis zit en soms in je tuin, kan me dat nu niet meer voorstellen in deze tijd. Gelukkig is het nu verboden.
Een diepe slechte herinnering…
Een voorval dat me mijn hele leven zal bij blijven en ik zie alles nu nog steeds duidelijk voor me ik was vijf jaar jong, mijn vader was me nog eens komen ophalen bij mijn grootouders, ik was altijd zo bang als hij dronk en vroeg hem te stoppen voor mij, ik vond het niet leuk, ik was vijf en hij bleef in het café hangen, hij bleef drinken. Ik was nog zo klein, net zoals mijn jongste nu is, tranen rollen nu over mijn wangen, hij was zo dronken, ik was zo jong en afhankelijk van hem, eindelijk kreeg hij niets meer te drinken, en vertrok hij, strompelend, zo had ik hem nog nooit gezien, net buiten het café viel hij zo dronken op de grond, ik hoorde me wenen, ik wist niet wat te doen, ik kon niets doen, ik was zo klein. Hij lag daar over te geven, hij kon nog niet meer op zijn benen staan, er kwam iemand voorbij een man die vroeg, en meisje gaat het ik weende en zei het is mijn papa, mijn vader mompelde iets en de man ging verder, ik zat daar op mijn knietjes naast mijn dronken vader, te wenen hulpeloos, ik was niet sterk genoeg om hem naar huis te dragen, het was al donker, ik was zo bang. Erna ik weet niet meer hoe we zijn thuis geraakt, maar dat beeld staat gegrift in mijn geheugen net of het gisteren was. Ik wist toen al dit wilde ik niet in mijn leven, zo wilde ik niet leven, en toen ik ouder werd wist ik dit wil ik nooit mijn kinderen laten meemaken.
Neen mijn kinderen mochten niet meemaken wat ik had gezien bij mijn ouders. Scheldpartijen, ruzies, de liefde voor het ene kind boven het andere stellen en pesten, Gepest worden op school, Ik zou er voor hun staat in nood, Hun een warm nestje proberen te geven ook een moeder waar ze alles tegen konden zeggen. Een moeder die ik nooit had gehad. Ik zou liever ooit de pijn zelf dragen en hun beschermen dan hun te laten kwetsen. Ik had een harde leerschol gehad, Gelukkig de warmte ook gekend en liefde van mijn grootvader, Tot hij in mijn armen stierf……. Ik wilde ook mijn kinderen niet over beschermen zoals mijn grootmoeder had gedaan, Verstikken……. Het gaat nooit zoals je wilt, maar wat ik kon verbeteren zou ik doen, al kwamen ze iet van dezelfde vader hadden ze andere karakters, ik zou evenveel van hun houden, geen strijd tussen hun beide maken voor mijn liefde te winnen.
Hoe herinner ik mijn moeder. Als mijn dochters in hun jeugd opgroeiden, En ze zeiden tegen me mama wat ruik je lekker, Wat ben je mooi, wat ben je lief….. Mijn oudste zei me ooit jij kunt toch alles he mama, Haha was dat maar waar, maar ze keek naar me op in haar jeugd, Ik speelde internationaal met honden, trainde hard, was een voorbeeld voor haar, Maar ik was zeker niet perfect. De lieve woorden deden mijn hartje smelten.
Mijn moeder herinner ik me een boze vrouw, agressief, ze was mollig, Wat niet erg is, maar toen ik jonger was ze ook niet zo verzorgd, ik hield niet van haar geur, Niet van haar aanwezigheid, het was zo een egoïstische moeilijke vrouw, Ze gebruikte mensen zelfs haar kinderen, toen ik veertien was ging ze naar Mechelen wonen, Een zeer mooi stad, ik wilde eens samen met mijn moeder en zus wonen. Wat keek ik er naar uit, maar eenmaal een paar weekenden geprobeerd, werd ze agressief tegen me, gaf me altijd de schuld van alles, mijn jongere zus was jaloers, ze moest ineens mijn moeder delen, we maakten veel ruzie, maar ik was altijd het probleem. Het deed me veel verdriet, ik zou nooit bij hun horen, ik was veertien, mijn moeder vond dat ik klaar was voor een man, klonk me raar in mijn oren, ik moest een goede partij vast krijgen ik was ook een heel mooi kind, lang blond haar, blauwe ogen, mooi figuur. Ze wilde dat ik me kleedde als iemand van 20 jaar een rok hoge schoenen, me schminkte, ik dacht zou ze zo meer van me kunnen houden, ik probeerde het, voelde me helemaal niet lekker in die kleding en stom, vooral die hoge hakken.
Niets veranderde ze bleef hetzelfde tegen me, van liefde was geen spraak, al mijn spullen mijn slaapkamer en mijn bureau en al mijn kleren waren daar, nog waardevolle spullen. Opeens was het genoeg, ik wilde niet meer naar Mechelen gaan wonen, neen, Het hoefde niet meer, ik voelde me niet goed bij haar en hoe ik me moest gedragen en hoe ze me behandelde.
Ik besloot bij mijn grootouders te blijven het was tegen haar zin ze was boos, ik ging terug en kreeg niets mee geen kleren, geen bed niets, met de kleren die ik aanhad ging ik terug, een slipje een bloedje een broek 1 paar schoenen. Ik hoopte alles mee terug te krijgen, Neen ze had ruzie met mijn grootmoeder en daardoor verkocht ze al mijn spullen, alles, ik had niets meer, wat was ze harteloos die moeder van me, ook vertelde mijn vader dat ze niet alleen hun spaarboekje had leeg gemaakt maar ook et mijne. Toen werd ik zo boos op haar, oh zo boos, hoe kon ze zo harteloos zijn, was dat een moeder.
Toen mijn grootvader stierf ik was 22 jaar en had voor hem gezorgd, is ze nog eens naar me thuis gekomen, ik hoorde me nog zeggen het is toch mijn moeder, ze zal ook wel verdriet hebben voor haar vader, niets was minder waar, ze moest de hoofdrol spelen, ze begon me midden op straat uit te schelden, we woonden in een doodlopende straat waar ik was grootgebracht bij mijn grootouders veel mensen stonden buiten. Mijn ex zei nog kom binnen je weet hoe ze kan zijn, het is toch mijn moeder zei ik, toen begon ze me uit te schelden wat al wat naam was , ja dit was mijn moeder op en top, ze was nog steeds dezelfde, kickte op aandacht, ineens begon ze me te slaan met haar handtas zwaar in mijn gezicht, ik stond stil en sprakeloos, er kwam een stormloop van verwijten af op me, ik keek en hoorde verstomd naar haar relaas, ik had voor alles gezorgd voor mijn grootvaders begrafenis, ik was er gewoon innerlijk kapot van verdriet, mijn toeverlaat mijn alles, mijn laatste familie die om me gaf had me verlaten. Wat was de reden waarom deed ze zo uit eindelijk kwam het er uit ik had geen geld om doodskaartjes te laten maken en daar was ze boos om. Daar was ze boos om!!!! Ik had de familie telefonisch op de hoogte gebracht en die gingen anderen ook op de hoogte brengen mijn tante vond het nutteloze kosten voor me voor doodprentjes.
Toen ze me in haar verwijt bleef slaan en bloed voelde ik op mijn lippen , mijn bril lag op de grond eraf geslagen, verstomd van hoe hard dit mens kon zijn, Toen kwamen haar harde woorden ik, ja ik had mijn grootvader zijn graf in geholpen door mij was hij dood, ik die zo voor hem zorgde , zijn huisje kuiste, elke dag kwam hij eten want ik was speciaal in die zelfde straat waar ik een hekel aan had blijven wonen voor hem. Ik zou dit op mijn geweten hebben, toen brak ik, ik had mezelf niet in de hand voor het eerst in mijn leven kreeg ik een woede over me die ik nog nooit had ervaren, ik voelde geen pijn, de adreline schoot door mijn lichaam…… Ik was echt zo gekweld al die jaren door haar , maar dit, neen dit pikte ik niet, ik had al genoeg van haar kuren en vernederingen verdragen, ik haalde uit men hield me tegen maar ik was sterk en ik haalde uit ik kon drie keer in min moeder van gewicht, maar ze ging achteruit verbijsterend, door de woede in me opborrelde, waar haalde ze het in haar hoofd om me zo te behandelen. Toen ze voelde dat ik sterker was en ze het niet meer haalde begon ze te gillen en te wennen, en vroeg anderen om medelijden dat haar eigen dochter haar zo behandelde. Het kon me niet meer schelen, van af nu was mijn moeder het woord moeder niet meer waard, dit mens was gestoord en ziekelijk in haar hoofd, ik wilde niet meer met deze vrouw in mijn leven te maken hebben.
Twee jaar ervoor had ik een relatie verbroken, hij dronk, bedroog me behandelde me niet goed, ik zat er een punt achter, Mijn moeder was boos op me omdat ik niet verder wilde want hij wilde graag met me trouwen hij was een goede partij voor me vond ze uit goede familie, zijn vader was toch piloot in het leger. Toen ik haar vertelde dat ik me met hem zeer ongelukkig voelde, en dat hij niet zo goed voor me was zei ze me koud weg voor zo een vangst doe je ogen soms toe en laat hem doen. Ze was zo hard zo koud en kil, ze wenste haar dochter een ongelukkig leven toe, maar als het toch maar meer was dan ze zelf ooit had kunnen krijgen. Mijn antwoord was hard koud en simpel als je hem zo een goede partij vind wel neem hem dan voor jezelf als jij daarmee kunt leven. En weer sloot mijn hart voor haar toe. Ze had geen vat meer op me en dat vond ze niet leuk, ze wilde dat ik deed waar ze zelf naar verlangde. Ik had mijn leven en zou dat zelf bepalen.
In mijn jeugd zag ik vriendinnen winkelen met hun moeder leuke dingen doen, die ik nooit had gehad, het deed me heel veel verdriet, ik voelde me in mijn tiener jaren vaak eenzaam. Ik zat met me zelf erg in de knoop.
Mijn eerste liefde…18 jaar
Mijn eerste relatie heb ik verdragen, ik was verliefd jong en wilde het goed doen, hij had een moeilijk karakter, ook moeilijke jeugd gehad, ik verdroeg het probeerde het was altijd positief steunde hem, en hij wilde graag een kindje een dochter, na drie jaar proberen werd ze geboren, was ze mooi en lief, ze was van mij, hij was helaas jaloers op haar, hij wilde me voor hem alleen , Mijn aandacht mocht alleen voor hem uitgaan, ik heb deze relatie jaren verdragen, wist dit is het niet, en ik wilde gaan ze was zeven jaar , hij hield haar vast en zei ga maar, hij wist dat ik nooit zou gaan zonder mijn kind. Zeven jaar verdroeg ik het verder, zen grieven, zen ruzies, Mijn uitlaat klep was toen paardrijden daar kon ik alles aan als ik daar mee bezig was, Hij was ook daar jaloers op, tja waarop niet, het werd nog erger toen hij wilde dat ik stopte met paardrijden en met hem ging honden africhten, oke hij keek op naar de top we moesten nog beginnen onderaan de ladder, ik wilde mijn best doen en kon wegdromen hoe ik het beste met mijn hond werkte, ik trainde hard. Toen ben ik beginnen te trainen met een drievoudig Wereldkampioen, ik heb zo veel geleerd van hem drie jaar was ik gedrild de eerste jaren, het heeft geholpen, het was hard maar het had resultaat. Toen ik een plaatsje in het internationaal team behaalde na voorselecties van het wereldkampioenschap speelde mooie resultaten, ik trainde elke dag, deed mijn huishouden, nam tijd voor mijn dochter we hadden een goede band, ze was zeker niet makkelijk maar we schoten goed op. We hebben heel lang een intensieve goede band gehad, Ze was spijtig heel beïnvloedbaar, en dit heeft door haar vriend een breuk geleid tussen ons en ik heb daar verschrikkelijk veel verdriet om. Hij mocht me niet al hebben ze maanden mogen leven onder mijn dak samen gratis.
Ik voelde ik moet alleen gaan wonen, ze begonnen mijn leven te beheersen, en het enige wat telde was dat ik geld gaf, ik voelde haar wegglippen tussen mijn vingers, de band was weg, ik voelde en merkte dat ze meer en meer loog tegen me. En ze waren kwaad dat ze beiden een wedde, niet konden blijven wonen gratis op mijn kosten. Ik vroeg de huur te delen maar het werd een kordate neen, daarop gaf ik ze twee maand om te verhuizen en ik ging alleen wonen, de spanning werd me te groot. Ik heb geen contact , ik weet dat ik dat niet nu moet opzoeken, onlangs vernam ik dat ze zwanger was op mijn verjaardag, ik die altijd naar mijn kleinkinderen uitkeek, omdat ik door mijn grootvader een fijne ervaring ermee had. Ik hoop ooit mogen mijn kleinkind te leren kennen.
Dus het klopte ze loog en waren aan het proberen voor zwanger te worden, ze was toen ze 3 maand zwanger was net een jaar bij de vader, ze hadden een container gehuurd en die staat in de tuin van zijn ouders.
Al de spulletjes van mijn tweede dochter, mijn laatkomertje uit mijn tweede relatie heb ik bijgehouden, voor mijn oudste dochter, voor het haar financieel makkelijker te maken, het staat klaar en zo krijgt mijn kleinkind toch al en fijne start.
Ik ben weggegaan bij hem. Drie jaar ruzies vier keer per week het werd me teveel
Een kleinkind en de dood van mijn moeder….
Op 1 maand enkele dagen voor mijn verjaardag ik was al een jaar een half alleen, en was eens uitgegaan, het was een hele fijne avond geweest, een beetje typsy deed ik open bij de bel, Twee agenten stonden aan mijn deur , ik dacht oke wat heb ik gisteren uitgestoken…. Niet iets speciaals dat ik wist, ze kwamen me vertellen dat ze mijn moeder in de Gete hadden gevonden verdronken, het parket was ermee bezig, of het niets verdacht was en er zou een autopsie op gedaan worden. Ze wisten van mijn zus waar ik ook geen goed contact mee heb ook door mijn moeder maar ook we zijn ook veel te verschillend. Dat ik 22 jaar geen contact nog met mijn moeder had gehad, dat ze gestorven was neen ik had er geen gevoel mee….ik kon ook niet doen alsof, eigenlijk was het een vreemde voor me met geen al te fijne herinneringen. Maar de manier waarom was hard op 75 jaar zelfmoord plegen en verdrinken een erge dood, ze kon niet zwemmen, een dag in het water liggen, wat had haar zo ver gedreven. Dus ineens was mijn moeder een heilige, ik werd er ziek van, mijn verleden kwam weer naar boven, neen ze is nooit geen heilige geweest en haar dood zal dat ook niet veranderen.
Dus alles gebeurde op een week tijd, mijn dochter die zwanger was en ze had het contact verbroken omdat ik geen geld meer wilde geven. En mijn moeder die zelfmoord had gepleegd en ook nog eens op het nieuws was gekomen. Ook dat ik terug een fijne vriendschapsband te hebben met mijn ex de vader van mijn jongste kindje ook een kindje erg gewild door hem, een droom voor hem. En ik zakte ineen, ik vroeg hem kun je me even als vriend een arm geven om even in uit te huilen, een kordate neen kreeg ik en een hele boel verwijten erop. Ik stortte even in was op, dit was het leven toch niet, ik een positief persoon, Ik huilde veel als ik alleen was, het was veel voor me allemaal ineens.
Mijn tweede relatie 8 jaar
Mijn ex is een Narcist, Ik kan er veel over vertellen, hij was mijn grote liefde, mar eigenlijk is hij nooit zichzelf geweest, Hij wilde graag nog een gezin en een kindje ik wilde eindelijk eens de wereld verkennen, Genieten van het leven, hij beloofde me dit te combineren niets was minder waar. Als een narcist zijn doel heeft bereikt verandert hij niet positief, Ook had ik in mijn zwagerschap een stalker, eenmalig contact en ik kreeg hem niet meer los, mijn hele zwangerschap bestookt, beklad onterecht, hij verschuilde hem achter journalistiek.
Iedereen stond achter me de Raad van Journalistiek, journalisten ook kranten die hem kenden, Het was een man en zijn vrouw spoorde hem aan, die heel ontgoocheld was in het leven, botste met zijn koppig karakter tegen veel mensen op verloor zijn werk, werd ook na maanden buiten gezet wegens niet betalen van huur, ging naar het OCMW en kreeg niets en richtte zich dan op de bediendes daar. Hij was bekend bij de politie en rechtbank, ook het lastig vallen van een minderjarige, hij speelde voor detective en vroeg zo geld aan mensen ik wilde dit niet. Toen omdat ik internationaal speelde, ik had veel te verliezen heeft hij zich op mij gefocust. Ik was zwanger van mijn tweede dochtertje, De zwangerschap door de stress van hem was een hel, Erna een zware postnatale depressie. Het gerecht nam haar taak niet op, zoals soms van de daken in de kranten word geschreeuwd pesten mag niet want we grijpen in, wel dit verdrijf hebben ze toegelaten en meer. Ik was ook niet zijn enige slachtoffer, Er waren er nog, Mijn ex die kon het niet laten hem af en toe via internet hem te treiteren, wat natuurlijk dan weer een reactie naar mij toen kwam. De laatste maand van mijn zwangerschap heeft hij me 36 keer op 24 dagen gestalkt, lastig gevallen, op internet uitgescholden op zijn krantje. Vele leugen maar ook grove uitspraken Ik was en satanist, ik haalde mensen uit er waren vuile en grove beledigingen bij die een echt journalist niet mag schrijven of die zich zo verlaagd hiertoe. Telefoons, verwijten, mensen rond me opzoeken, mensen bedreigen die me kenden, en opstoken met leugens, zelfs dieren misbruik verweet hij me, leugens en pijnlijke leugens en ik was hoog zwanger, het was net of hij dat kind in me dood wilde en het gerecht greep niet in natuurlijk. Ik denk wel dat dit meer is dan gepest heren aan het gerecht en het parket!!!!
Het gerecht dat zijn taak niet opneemt…
Ik vraag me af zo een zaak is dat niet belangrijker dan boetes innen….. Word er niet verwacht dat het gerecht zorgt voor de inwoners en ze beschermd tegen criminaliteit, stalken, en agressie. Ik had geen rust meer, de laatste week van mijn zwangerschap belde er wel elke dag iemand die ik kende die hij bedreigd had of opgezocht of opgestookt had. Mijn ex had gevraagd me met rust te laten voor de nakende geboorte, Hij vond zwangerschap geen ziekte de stalker en lachte ermee. Ik was sommige momenten zo boos ik heb dikwijls de behoefte gehad om hem een kogel in zijn hoofd te boren, maar ik ben zo niet, ik kan dat niet. De pijn en de trauma s en de zware postnatale depressie waren heel zwaar, maar het ging verder, Hij viel mijn ex zijn werk ook lastig betichte hem van valselijk misbruik. Gelukkig heeft men hier niet op gereageerd.
Ik had heel veel last van lage bloeddruk heb me een paar keer kunnen pakken als ik viel en mijn buik beschermde, de voor laatste dag van de bevalling van al die toestand ik stond s morgens op Ik wilde de trap afgaan en alles werd zwart ik mocht niet wegzakken, Moest mijn buik met mijn kindje erin beschermen, Ik viel tot beneden heb me gelukkig door veel sport ervaring op mijn rug me laten afrollen, Mijn buik beschermend. Ik had meer het ziekenhuis gezien dan ooit in mijn leven. De geboorte verliep goed en mijn dochtertje was gezond iets om voor te leven.
Het jaar erna leven met een stalker…
Nogmaals ik ben erg verontwaardigd dat het gerecht NOOIT heeft ingegrepen op een zaak als deze. Ik slikte zware antidepressiva we hielden het veel verborgen voor mensen we wilden niet klagen, Mijn ex probeerde me verder buiten te laten komen en te trainen, maar de zin was over ik was op alles koste me zoveel energie, ik had er geen fun meer in, mensen begonnen me meer en meer raar te bezien. Ze wilden die stalker zeker niet achter hun, hij ging alle clubs af en viel mensen lastig. Mensen twijfelden, het voelde niet meer goed aan ik wilde nog een laatste wedstrijd een hond van me africhten, dan stoppen. Toen gebeurde een hel erge zaak waar ik jaren een trauma zou van over houden, Door de stalker zijn gestook, Was er ook een koppeltje waar ik vroeger met de man veel had mee getraind, het was een toffe man, hij dronk nooit tijdens trainingen dat was verboden. Samen hadden we leuke momenten gehad tegen elkaar gespeeld, We hadden respect voor elkaar, Zijn partner, een jaloerse vrouw, klapte over iedereen, was ouder en zag in iedereen een rivaal, dronk altijd veel pinten was elke training dronken. Meestal eindigde tussen die twee in ruzie soms , veel liet hij haar soms ergens achter, Want een pint op en de één na de andere maakte haar onmogelijk, met de tijd dronk hij ook meer en meer, toen ineens vertelde dat ze kanker had, na drie jaar niets te zien. Ik heb vrienden met kanker gehad, dat was iets heel anders, Na drie jaar zag ze er nog even gezond uit, volgens mij was dit een spel om hem bij haar te houden, maar die man had innerlijk veel verdriet, leed her enorm onder, en begon mee te drinken.
Ze leeft nog steeds hoor… Op mijn laatste wedstrijd zo dronken al ze was zocht ze contact en ruzie ik wilde haar niet in mijn buurt en wilde me concentreren op mijn wedstrijd, Ik had mijn titel gehaald was blij, ze zat aan de toog zo dronken en alleen, verdrietig zogezegd, ze kwamen mij vragen of ik haar iets misdaan had, Neen ik wilde gerust gelaten worden en dat ging haar niet, Ook niet dat ik wedstrijden speelden , goed deed en ze wilde het ook mar ik heb haar nooit een hond zien vast nemen. Wel veel verhalen erover natuurlijk……
Na de wedstrijd zaten we te vieren aan tafel ik met mijn rug naar de deur, Men had de man opgebeld en hij kwam haar halen allebei heel erg dronken, Hij wuifde en ging met haar buiten, niets aan de hand, ineens voelde ik twee handen op mijn keel en nek langs achter, Die vingers branden in mijn huid ik kreeg moeilijk adem, iedereen keek toe en dacht dat het een grap was, ik wist niet wie of wat , ik kon me niet verdedigen langs achter. Toen ineens pakte hij zijn arm rond mijn nek sleurde me de kantine door en sloeg me met een harde slag op mijn hoofd op de grond, Iedereen was verbijsterd. Mijn hoofd bonkte en ik begon te huilen in was in schok, Toen hij weer wilde afkomen op me stond mijn ex op en ging tussen ons beiden staan hij wilde schoppen de dronken persoon mijn ex deed een stap achteruit en de man viel op de grond, Ineens had men het door en hebben mannen hem buiten gezet , Daar is hij nog te keer gegaan op zijn auto, hij was een pakwerker die hoge wedstrijden deed.
Er was verdeeldheid mensen vonden het afschuwelijk, maar zeiden niks, De voorzitster ach zo een hypocriet mens vond dat dit mijn fout was, wat had ik misdaan, het enige is ik was in schok en niemand belde de politie, dat had moeten gebeuren. Twee dagen erna heb ik klacht ingediend en foto s van de blauwe vingers in mijn nek. Geseponeerd dor het Parket WABLIEFT!!!!!!!!!!! Weer een hele zware blunder van het parket en gerecht. Ik had een hond ze ging op burger en heb nog steeds spijt dat ik in schok was en haar niet losgelaten heb op hem. Dan had hij in de kliniek gelegen. Ik was ook niet meer welkom in de club, Wel de club bestaat niet meer……tja de voorzitster was een moeilijk persoon, dominant, en loontje komt om zen boontje, karma.
Erna in schok en trauma na poging tot wurgen…
De eerste drie weken weende ik veel ik zat al in een postnatale depressie dit was en kon er niet meer bij. Ik sliep niet meer, at niet meer weende constant, ik was bang sloot me op in huis, Ik heb dit zeker drie jaar gedaan. Angst. Ik heb me na drie weken op aanraden laten opnemen door de huisarts in de kliniek waar ik behandelt werd en terug tot een normaal leven zou kunnen moeten leren functioneren. De eerste week sliep ik, de tweede week deed ik al soms mee met dingen activiteiten. Daarna nog dag therapie en dan gestopt, maar de angst en trauma bleef, Resultaat GESEPONEERD DOOR HET PARKET,
Echt mensen kunnen zo schijnheilig doen, Velen die het erna hoorden waren bos en hadden geen respect meer voor de mensen die erbij betrokken waren. Dat was september en de stalker lachte en genoot ervan en schreef maar meer leugens en genoot van zijn succes. Hij bleef verder doen ik probeerde verder te leven, voelde me schuldig tegen over mijn gezin dat ik zo een wrak was, Je zou al voor minder. De harde tante was echt gebroken, Ik was op wilde rust was net een opgejaagd wild en vond geen rust mijn leven was een hel geworden.
Op kerstdag de kerstboom stond klaar, de pakjes we gingen naar het familie feestje en mijn ex moest nog eens gaan zien naar zen site, kon het niet laten, natuurlijk op zo een dagen pakte de stalker uit, ik keek niet meer naar zen site. Er stond weer een vuiligheid aan verwijten en leugens over ons ik weende, Is was uitgeput, het was een jaar een half geleden dat ik bevallen was en dit was al meer dan twee jaar bezig. Ik had een zware burnout. Angsten De politie kwam maar weer wees langs waarnemen, Contacteerde hem en hij beloofde het te verwijderen, Het kwaad was geschied, ik huilde, kerstdag, stopte die nachtmerrie nu nooit. Ik stuurde iedereen naar het feestje ik kon niet mijn ogen waren dik van het wenen. Mijn Psychiater had me pas andere slaappillen gegeven de vorige werkten niet meer, Helaas wat ik niet wist was een bij werking hallucinaties, ik naam een pil of drie in om te slapen en hopen dat ze dan terug waren de kinderen mijn ex. De pillen hebben hun werk gedaan, ik was net iemand die drinken was erg dronken, ik herinner me flarden, weet dingen helemaal niet meer sommige wel maar kreeg dan weer een black-out.
Ik herinner me dat ik even bij positieven kwam zittend op het wc mijn handen leunden naar voor er lag een plas bloed van en meter op een meter, ik bezag dat en dacht wat is dit, ik wreef er even in met mijn hand, het was een grote plas bloed. Ik verschoot keek naar mijn armen en daar druppelde bloed uit op verschillende plaatsen, En weg was ik weer, ik wist niets meer, ik kwam weer bij en zal mijn salon tafel vol met messen netjes naast elkaar gelegd vol bloed, ik verschoot, veel bloed rond me….ik was kalm keek rond en kreeg weer een black-out. Ik weet nog dat ik naar mijn bed ben gegaan strompelend om te slapen. Toen was ik weer weg.
Ik heb niet geweten van de ambulance, niets van de brandweer , helemaal niets, Ik heb vier of vijf uit in levensgevaar geweest, een schreeuwende dochter toen ik bijkwam verwijtend, ze moest buiten gaan, En een chirurg rustig bezig , ik voelde niets, hij vroeg me hoe de relatie was met mijn partner ik zei goed, Hij vroeg waarom heb je dan zoiets gedaan want dit is het ergste wat ik al moeten oplappen heb, je zat tot op het bod, pezen overgesneden, maag leeggepompt want ik had alle medicatie die ik in huis had ingenomen, Ik wist niets meer van dat alles, ik had me altijd onder controle, Toen vertelde ik dat ik rust wilde van mijn stalker en dat het gerecht al twee jaar niets deed. Hij was boos, dit kan niet zei hij, half slaperig vertelde ik je kunt daar toch niets aan doen, Oh jawel zei hij, ik bel als ik jou behandeld heb de procureur des Konings met een lichte smile zei ik het is middernacht Kerst die komt daarvoor niet uit zijn bed hoor, niemand helpt me al twee jaar.
Toen viel ik terug in slaap, Wat ik vernam was dat de stalker die nacht met bevel uit zen bed is gelicht en zen afschriften en pc s zijn meegenomen in beslag. En dat hij die nacht op het politie bureau heeft door gebracht. Maar daar bleef het dan ook bij, na een maand herbegon hij en lachte hij met mijn zelfmoordpoging. Ik denk niet dat ik dit gedaan had zonder die medicatie die hallucinaties opriep.
Ik zou nog op de pc gaan kijken zijn en er stond al een volgend scheldend artikel in, toen moet ik geknapt zijn, ik weet dit echter niet meer maar aan de uren en de pagina’s die ik bezocht had weet ik het. Ik schaamde me voor mijn poging, ook van de broer van mijn ex kreeg ik een verwijt dat ik zijn zus een trauma had bezorgd. Veel begrip. Wij waren het die de stalker motiveerde. Alles was ik kwijt mijn eigen waarde, mijn hobby waar ik zo hard jaren aan had gewerkt, Mijn internationale carrière…. Ik kon na de poging van de wurging niet meer met honden werken, zelfs niet meer wandelen, ik vond het verschrikkelijk ik heb me er echt toe gedwongen ik vond het zalig over de velden met mijn honden te wandelen. Ik durfde twee jaar mijn huis bijna niet uit en na de zelfmoord was het helemaal over bij mijn ex drie tot viermaal kreeg ik een ruzie over me, Hij zorgde al zolang voor me en had een drukke job, Het werd iedereen teveel, ik voelde me ook voor alles schuldig de sterke vrouw was een schim van vroeger hoe ze was. De Lach was verdwenen, het verdriet zat diep en na drie jaar nog eens veel ruzies met mijn ex ben ik weggegaan ik moest rust krijgen, ik was op. Het was genoeg geweest.
Door dat ik mijn geld op de rekening zette had ik niets, ik wilde weg maar bij het ocmw kon ik niet terecht ik had een huis, bij de opvang voor moeders en kind daar had mijn ex al voor gezorgd dat het ook niet kon. Elke dag stond ik op met dat ik me wilde ophangen, dit was en hel, dit was geen leven, Ik slikte meer en meer medicatie door de ruzies, ik heb ooit op mijn knieën gezeten voor mijn ex om aub te stoppen, maar het hielp niet, ik nam een zware slaappil ging mijn bed in al volgend door hem met ruzie verwijtend. Aan de buitenkant een zeer lieve man mensen vertelde me hoe gelukkig ik wel moest zijn, maar niemand wist wat de avond me bracht en dat ik bang was om alleen met hem te zijn.
Op een moment de dag ervoor weer mijn centjes gestort op de rekening ik stond weer in het rood wilde tanken er stond niets meer op dat gebeurde al 6 maand en ik moest bedelen voor geld. Ik belde naar zijn werk ik was echt boos, dit was al de zoveelste keer, en ik moest maar aan de spaarcentjes zitten die ik uit euros centen spaarde voor ons kind, ik ging naar de bank, het ging niet, ik knapte weende en men praatte met me dit was niet normaal.
Toen stond mijn besluit vast, ik wilde en moest weg wilde ik niet in een graf belanden, ik had twee kinderen, ik wilde ze niet zonder moeder laten opgroeien. Ik maakte het uit ging op de sofa slapen en ben in de prostitutie gestapt heb gespaard zes maand en ben alleen gaan wonen. Ik kon nergens terecht, had twee kinderen en hij dreigde als ik niet een goed huis kon krijgen hij de jongste afnam, Ik hield zielsveel van mijn kinderen en ze waren me veel waard. Ik heb het een jaar gedaan erna op mezelf begonnen zelf gestopt en meisjes in dienst heel anders op een leuke manier sociaal, de zaal draait goed, ik kan alles betalen, we werken niet als mijn dochtertje er is , het is heel discreet. Voor de oudste was het goed als het geld rolde naar haar toen ik stopte tja ben ik verweten, en heeft ze me laten vallen voor haar vriend, nu ben ik toch maar een tja …… je weet wel dit kun je wel zelf invullen.
Ik ben er nog niet, mijn lichaam is nog uitgeput, probeer het beste ervan te maken, heb eindelijk rust, ik schaam me er niet voor wat ik moest doen om mijn kinderen te houden. Ik heb het nooit gedaan voor de luxe, ik ben al een jaar een half alleen. Alleen iemand die het waard is mag in mijn leven, ik ben heel voorzichtig geworden. Ik ben liever alleen dan nog ooit in ruzies en miserie te leven. Als ik mijn jongste dochter zie herleef ik lach ik, geniet ik, we knuffelen veel, hebben pret.
Nu dwing ik mezelf terug om buiten te komen, En ook eens een date, maar wel vertel ik de waarheid geen leugens, ja ik heb een privé en neen ik werk niet meer. Wat anderen zeggen interesseert me niet meer, dat ze eens eerst in hun eigen boezem kijken. Ik heb leren overleven, nu nog stilaan mijn wonden likken en gezond er terug op vooruit gaan. Ik wil en ben niet van plan blijven te zitten bij de pakken, Ik ben gelukkig een vechter en daar ben ik trots op.
Dat is al en heel verhaal van mijn leven, niets gelogen, en nu hoop ik op een nieuw hoofdstuk. Een nieuw begin.