Hitodama

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Een Hitodama, getekend door Toriyama Sekien.

Hitodama (人魂, "menselijke ziel") zijn volgens Japanse folklore de zielen van pas overledenen, die de vorm aannemen van een vlam. Algemeen wordt geloofd dat de hitodama mensen misleiden en streken uithalen, zoals het laten verdwalen van eenzame reizigers. Hitodama zouden zich dicht bij mensen begeven die stervende zijn en worden ook vaak afgebeeld bij Yurei.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Karen Ann Smyers: The fox and the jewel: shared and private meanings in contemporary Japanese inari worship. University of Hawaii Press, Honolulu 1999, ISBN 0-824-82102-5, p. 117 & 118.
  • Stephen Addiss, Helen Foresman: Japanese ghosts & demons: art of the supernatural. G. Braziller, Illinois 1985, ISBN 978-0-48699-052-1
  • Kazuhisa Fujie, Martin Foster: The Inu-yasha Experience: Fiction, Fantasy And Facts (= Band 5 von: Mysteries and Secrets Revealed!.) DH Publishing, Tokio 2004, ISBN 1-932-89708-9, p. 82 & 83.
  • Hiroyuki Takei: Shaman King, Band 1–32. VIZ Media, San Francisco 2003–2011, ISBN 1591163668ISBN 1421521857
  • Lloyd Vernon Knutson, Jean-Claude Vala: Biology of Snail-Killing Sciomyzidae Flies. Cambridge University Press, Camebridge (UK) 2011, ISBN 0521867851, p. 24.
  • Chris Philo, Chris Wilbert: Animal spaces, beastly places: new geographies of human-animal relations (= Band 10 von Critical geographies). Routledge, London/New York 2000, ISBN 041519847X, p. 172–173.