Jozef IJsewijn

Jozef A.M.K. IJsewijn (Zwijndrecht, 30 december 1932 - Leuven, 27 november 1998) was een Vlaams classicus, sinds 1967 hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Leuven en bekend als autoriteit in de neolatijnse literatuur.^[1]

IJsewijn studeerde aan de Katholieke Universiteit Leuven en promoveerde er als aspirant van het Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek ook in 1959. In Leuven richtte hij het Seminarium Philologiae Humanisticae op alwaar de neolatijnse literatuurstudie werd gecentraliseerd. In 1980 werd hij de laureaat van de Francquiprijs op voordracht van de internationale jury voorgezeten door Carlo Allard Zaalberg.^[2]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) D. Sacré-G. Tournoy (red.), Myricae. Essays on Neo-Latin Literature in Memory of Jozef IJsewijn, Supplementa Humanistica Lovaniensia 16 (Leuven 2000)
↑ Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Jozef IJsewijn op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] (en) D. Sacré-G. Tournoy (red.), Myricae. Essays on Neo-Latin Literature in Memory of Jozef IJsewijn, Supplementa Humanistica Lovaniensia 16 (Leuven 2000)

[2] Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Jozef IJsewijn op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1]

[2]