Juan Luis Sanfuentes Andonaegui
| Juan Luis Sanfuentes Andonaegui | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Officiële foto
| ||||
| Geboren | 27 december 1858 Santiago | |||
| Overleden | 16 juli 1919 Santiago | |||
| Politieke partij | Partido Liberal Democrático (Coalición) | |||
| Partner | Mercedes Valdés Cuevas | |||
| Handtekening | 
| |||
| 17de President van Chili | ||||
| Aangetreden | 23 december 1915 | |||
| Einde termijn | 23 december 1920 | |||
| Voorganger | Ramón Barros Luco | |||
| Opvolger | Arturo Alessandri Palma | |||
| ||||
Juan Luis Sanfuentes Andonaegui (Santiago, 27 december 1858 - aldaar, 16 juli 1930) was een Chileens staatsman. Hij was van 23 december 1915 tot 23 december 1920 president van Chili.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Hij was de zoon van Salvador Sanfuentes Torres en Matilde Andonaegui y González. Omdat zijn ouders kwamen te overlijden toen Sanfuentes nog een kind was werd hij door zijn oudere broer, Enrique Salvador Sanfuentes. Hij studeerde geesteswetenschappen aan het Instituto Nacional en rechten aan de Universiteit van Chili. Op 15 maart 1879 werd hij toegelaten tot de balie van Santiago. Hij nam als marine-officier deel aan de Salpeteroorlog (1879-1884). Na de oorlog werd hij een succesvol ondernemer en zakenman en vergaarde zich een fortuin.
Sanfuentes was een aanhanger van president José Manuel Balmaceda en was tijdens diens ambtstermijn enige jaren lid van de Kamer van Afgevaardigden (1888-1891). Na de val van Balmaceda (1891) trok Sanfuentes zich terug uit het openbare leven en wijdde zich aan zijn onderneming. In 1893 was hij met andere oud-aanhangers van Balmaceda betrokken bij de oprichting van de Partido Liberal Democrático (Liberaal-Democratische Partij). Sanfuentes ontpopte zich als de voornaamste leider van de nieuwe partij en zorgde er door zijn pragmatisch optreden voor dat de partij al snel een machtsfactor werd. Sanfuentes was voorstander van samenwerking met de andere parlement, hetgeen leidde tot breuk binnen de partij. In 1898 nam de PLD voor het eerst deel aan de regering.
In 1900 werd Sanfuentes in de Senaat gekozen. Hij bleef senator tot 1918. Van 1906 tot 1907 was hij ondervoorzitter van de Senaat. In 1901 werd hij minister van Financiën onder interim-president Aníbal Zañartu. In 1904 weekte Sanfuentes de PLD los uit de conservatieve Coalición en ging samenwerken met de progressievere Alianza Liberal. Deze samenwerking was echter van korte duur en na de parlementsverkiezingen van 1906 sloot de PLD zich weer aan bij de Coalición. Onder president Pedro Montt (1906-1910) kwam het opnieuw tot een breuk binnen de PLD.
Presidentsverkiezingen van 1915
[bewerken | brontekst bewerken]In 1910 leek het erop dat Sanfuentes presidentskandidaat zou worden voor de Coalición, maar uiteindelijk schoven de Coalición en de Alianza Liberal Ramón Barros Luco als gezamenlijke presidentskandidaat naar voren. Barros werd unaniem tot president gekozen. In 1915 was Sanfuentes wederom presidentskandidaat voor de Coalición. Sanfuentes won de verkiezingen van 25 juni 1915 met één stem verschil op zijn tegenstander Javier Ángel Figueroa Larraín (174 kiesmannen tegen 173 kiesmannen). Er was sprake van grootschalige omkoping, maar het parlement bevestigde de uitslag en op 23 december 1915 werd Sanfuentes ingezworen als de 17de president van Chili.
President
[bewerken | brontekst bewerken]Onder het presidentschap van Sanfuentes wisselde het ene kabinet zich af voor het andere en er was sprake van een grote mate van instabiliteit.
Een van de belangrijkste daden van Sanfuentes was - ondanks de tegenwerking van de Kerk[1] - de invoering van onderwijsplicht voor kinderen. Voor het eerst in de Chileense geschiedenis konden ook kinderen uit arme gezinnen naar school.
Toen Sanfuentes als president aantrad was de Eerste Wereldoorlog al bijna anderhalf jaar gaande. Chili voerde een politiek van neutraliteit ook al was het duidelijk dat de stemming pro-Duits was. De belangrijkste adviseurs van de president waren bewonderaars van de Duitse cultuur en het leger was op Duitse leest geschoeid. Sanfuentes bleef echter een strikt neutrale koers voeren. Het openlijk partij kiezen voor Duitsland zou zeer slecht uitpakken voor de Chileense export. Duidelijk was dat de neutraliteitspolitiek de economie geen windeieren legde. Salpeter en koper, de voornaamste exportproducten van Chili bleken onmisbaar voor de oorlogvoerende naties. Toen aan het einde van 1918 duidelijk werd dat de geallieerden de oorlog gingen winnen, ging de Chileense regering een meer pro-geallieerde koers varen. De ogen waren voornamelijk gericht op de Verenigde Staten van Amerika. Na de oorlog trad Chili dan ook zonder problemen toe tot de Volkenbond.
Sanfuentes' hardhandige optreden tegen stakers in de kolenindustrie en zijn negatieve houding t.o.v. de vakbeweging leidde ertoe dat in 1920 een hervormingsgezinde liberaal, Arturo Alessandri, tot president werd gekozen. Alessandri was gedurende de regering van Sanfuentes zijn voornaamste politieke tegenstander geweest. Met de verkiezing van Alessandri kwam er een einde aan de oligarchische republiek.
Na zijn aftreden wijdde Sanfuentes zich voornamelijk aan het beheer was zijn landgoed, Camarico, en bracht hij veel tijd door met zijn familie. Hij overleed op 16 juni 1930 in Santiago.
Samenstelling kabinetten
[bewerken | brontekst bewerken]Privé
[bewerken | brontekst bewerken]Juan Luis Sanfuentes trouwde op 11 november 1885 met Ana Echazarreta Pérez Cotapos (1865-1927). Uit dit huwelijk werden vijf kinderen (drie dochters en twee zonen) geboren.
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ De Rooms-Katholieke Kerk was niet zozeer tegen de onderwijsplicht, maar wel tegen de daarmee gepaarde staatssteun aan de openbare scholen.
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]| Voorganger: Ramón Barros Luco |
President van Chili 1915-1920 |
Opvolger: Arturo Alessandri |
· 
· 
