Naar inhoud springen

Jules Bary

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door RobotE (overleg | bijdragen) op 14 mei 2019 om 17:39. (Robot: automatisch tekst vervangen (-Kamer van Volksvertegenwoordigers +Kamer van volksvertegenwoordigers))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Jules Alfred Bary (Oudergem, 1 november 1912 - Strainchamps, 8 juli 1977) was een volksvertegenwoordiger en burgemeester.

Levensloop

Bary, landbouwkundige en scheikundige in de suikerproductie, was regisseur van een landbouwbedrijf in Fontaine-Valmont (1937-1944). Na de Bevrijding werkte hij op het kabinet van de opeenvolgende ministers van ravitaillering, Léon Delsinne en Georges Moens de Fernig. Hij werd in Nijvel gemeenteraadslid (1952-1969), schepen (1952-1962) en burgemeester (1960-1969).

Hij werd tot volksvertegenwoordiger gekozen in april 1954 maar nam, verrassend, al in november ontslag, nadat hij tot nationaal secretaris van de BSP was benoemd. Hij werd opnieuw volksvertegenwoordiger in 1961 en bleef dit tot in 1971.

In 1953-1954 was hij secretaris generaal van de Waalse Economische Raad Hij werd secretaris van het Waals Actiecomité in Waals-Brabant en lid van het Permanent Comité van het Waals Nationaal Congres (1951-1971). Hij schreef het economisch programma van dit Congres. In 1961 schreef hij, samen met André Renard, André Genot, Léo Collard, Joseph-Jean Merlot en Georges Debunne Pour sortir de l'impasse, tekst die gepubliceerd werd tijdens de algemene staking van de Winter 1960-1961. De tekst stelde meer controle voor op de holdings voor en het nemen van initiatieven door de overheid voor industriële ontwikkeling.

Hij organiseerde ook het 'Waalse Petitionnement' en werd lid van de Mouvement Populaire Wallon. De BSP verbood zijn leden om ook lid te zijn van de MPW, maar Bary bleef niettemin socialistisch mandataris en MPW-militant.

Bij de samenstelling van de CVP-BSP-regerinscoalitie gaf hij te kennen dat hij het regeerakkoord verwierp, onder meer wat betreft de onvoldoende federalistische vooruitzichten. Hij nam ontslag uit de socialistische fractie in de Kamer en richtte een dissidente groep op, de Rassemblement du Peuple wallon. Hij verdedigde het behoren van Waals-Brabant tot Wallonië.

Hij nam in de periode 1969-1971 ontslag uit al zijn politieke functies en keerde terug naar zijn vroegere activiteiten in de land- en bosbouw.

In Nijvel werd ter zijner eer een monument opgericht.

Publicatie

  • Les socialistes et la pension, Brussel, z.d.

Literatuur

  • Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.