Killing Floor (band)

Killing Floor
Achtergrondinformatie
Jaren actief	1968–1972, 2002–heden
Oorsprong	Verenigd Koninkrijk
Genre(s)	bluesrock, garagerock, poprock
Verwante acts	Rory Gallagher, Fuzzy Duck, Andromeda
	(en) Allmusic-profiel
	(en) Discogs-profiel;
	(en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Killing Floor^[1]^[2] is een in 1968 opgerichte Britse bluesrockband. Ze bracht twee albums en vier singles uit, voordat ze aanvankelijk in 1972 werden ontbonden. Ze hebben sinds hun herformatie in 2002 verdere twee albums uitgebracht. De bandnaam was afkomstig van de titel van Howlin' Wolf's nummer Killing Floor uit 1964.

Bezetting[bewerken | brontekst bewerken]

Leden

Mick Clarke (leadgitaar)
Bill Thorndycraft (zang, harmonica)
Stuart McDonald (basgitaar)
Bazz Smith (drums)

Voormalige leden

Lou Martin (piano)
Rod de'Ath (drums)
Ray Owen (zang)
Mick Hawksworth (basgitaar)

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Oorspronkelijk gespeeld in de bluesband The Loop, formeerden Mick Clarke^[3] en Bill Thorndycraft^[4] in 1968 de band Killing Floor in Londen na het plaatsen van een advertentie in Melody Maker. Daardoor konden ze Lou Martin^[5], Stuart McDonald^[6] en Bazz Smith^[7] contracteren. Na hun inleidend optreden, bood de vroegere Wonderful Radio London-deejay en agent John Edward aan om de nieuwe equipe te managen. Edward bezorgde hen een contract bij Spark Records. In 1969 werd hun gelijknamige debuutalbum opgenomen in minder dan twee weken in de Pye Recording Studios. Edward werd opgegeven als platenproducent, hoewel hij geen eerdere ervaring had op dat gebied. De meerderheid van de nummers waren herbewerkingen van ouder Chicago-bluesmateriaal, hoewel de enige ware coverversie daarin van You Need Love van Willie Dixon was. AllMusic beschreef de groep als een minder respectvol en alles samengenomen compactere bijwerking van de rave-up sound van The Yardbirds. Het album werd in de Verenigde staten uitgebracht bij Sire Records.

De band was weer dank verschuldigd aan Edward, die hen arrangeerde om op te treden in de California Ballroom in Dunstable, waar ze Ten Years After, Jethro Tull, Chicken Shack en The Herd ondersteunden. Ze speelden ook in de Marquee Club in Londen, waar ze Yes en The Nice ondersteunden. In 1969 breidde de band hun trouwe fanschare uit, toen ze zich belastten met twee Britse landelijke concerttournees met de Amerikaanse bluesman Freddie King. De band kreeg ook de mogelijkheid om Arthur 'Big Boy' Crudup^[8] bij te staan. Volgend op het uitbrengen van Killing Floor en een aantal BBC Radio 1-sessies, verliet Lou Martin de band en gingen ze een poosje verder als kwartet. In maart 1970 speelde de band op het Easter Festival in Hamburg. In 1970 en 1971 vonden er meerdere mutaties plaats, waarbij de vroegere Juicy Lucy-zanger Ray Owen, Rod de'Ath^[9] en Mick Hawksworth^[10] zich bij de band voegden. De laatste speelde voorheen bij Andromeda en ging later naar Fuzzy Duck.

In 1970 werd het tweede album Out of Uranus uitgebracht bij Penny Farthing Records. Hoewel Edward zijn verantwoordelijkheid als platenproducent behield, hield Larry Page toezicht op de opnamesessies als uitvoerend producent. De single Call For the Politicians van Out of Uranus kreeg airplay bij BBC Radio 1 en verkocht ook goed in Duitsland.

Hoe dan ook, midden 1972 besloot de band om zich te ontbinden. Thorndycraft verliet de muziekbusiness en Smith ging spelen in andere bands. McDonald voegde zich bij de vroegere Free-zanger Paul Rodgers bij de niet lang bestaande equipe Peace, voordat hij terug ging naar zijn geboorteland Wales en daar ging spelen in plaatselijke bands. Ondertussen had Lou Martin zich al samen met de'Ath aangesloten bij de band van Rory Gallagher. Mick Clarke formeerde de pubrock-formatie SALT, voordat hij de Mick Clarke Band^[11] oprichtte. Clarke bracht vervolgens 19 soloalbums uit en ging verder met toeren. Repertoire Records en See for Miles Records brachten de beide Killing Floor-albums uit.

In 2002 bracht de oorspronkelijke bezetting uit 1968 na een onderbreking van bijna 35 jaar het album Zero Tolerance (2004) uit bij Appaloosa Records. De band volgde concertafspraken door Europa en in mei 2012 werd hun vierde album Rock 'n' Roll Gone Mad uitgebracht, dat werd opgedragen aan Hubert Sumlin, die leadgitarist was op Howlin' Wolf's opname van de song Killing Floor. De band trad op tijdens het Sweden Rock Festival in juni 2012 op hetzelfde affiche als Motörhead en Blue Öyster Cult.

Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]

Lou Martin overleed op 17 augustus 2012 op 63-jarige leeftijd in Bournemouth.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

1969: Wow Wow Wow (Spark Records)
1970: Call For the Politicians (Penny Farthing Records)
1971: Milkman / Where Nobody Ever Goes (Penny Farthing Records)
1972: Out of Uranus / Sun Keeps Shining (Yanki Plak Records) (alleen Turkije)

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

1969: Killing Floor (Spark Records)
1970: Out of Uranus (Penny Farthing Records)
2004: Zero Tolerance (Appaloosa Records)
2012: Rock 'n' Roll Gone Mad (Rockfold Records)

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Killing Floor (2). Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Killing Floor biography. Last.fm. Gearchiveerd op 17 augustus 2023. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Mick Clarke (5). Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Bill Thorndycraft. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Lou Martin. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Stuart McDonald (2). Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Bazz Smith. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Arthur "Big Boy" Crudup. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Rod De'Ath. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Mick Hawksworth. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.
↑ (en) Mick Clarke Band. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Killing Floor (British band) op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

[1] (en) Killing Floor (2). Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[2] (en) Killing Floor biography. Last.fm. Gearchiveerd op 17 augustus 2023. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[3] (en) Mick Clarke (5). Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[4] (en) Bill Thorndycraft. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[5] (en) Lou Martin. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[6] (en) Stuart McDonald (2). Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[7] (en) Bazz Smith. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[8] (en) Arthur "Big Boy" Crudup. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[9] (en) Rod De'Ath. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[10] (en) Mick Hawksworth. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[11] (en) Mick Clarke Band. Discogs. Gearchiveerd op 31 december 2021. Geraadpleegd op 31-12-2021.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]